Gdy zwierzę skurczy wirusa wścieklizny, nie można go wyleczyć. Ugryzienie przez dzikie zwierzę to zazwyczaj sposób, w jaki zwierzę dostaje wirusa - i jak to zwierzę może następnie przekazać je osobie. Wczesne objawy zakażenia obejmują gorączkę i agresję. Późniejsze objawy obejmują paraliż, drgawki i śmierć. Na szczęście dostępne są szczepienia zapobiegające tej chorobie.
Przegląd
Wścieklizna jest śmiertelną chorobą wywoływaną przez wirusa atakującego centralny układ nerwowy. Wszystkie zwierzęta ciepłokrwiste - w tym dzikie zwierzęta, psy, koty i ludzie - są podatne. Chociaż choroba nie jest powszechna, pozostaje powszechna w populacjach dzikich zwierząt - głównie wśród szopów, nietoperzy, lisów i skunksów - które mogą mieć kontakt ze zwierzętami domowymi.
Wirus może mieć okres inkubacji trwający od dni do miesięcy. Jest zwykle przenoszony przez kontakt ze śliną zakażonego zwierzęcia. Ślina zwierzęcia staje się zakaźna, gdy wirus przemieszcza się przez układ nerwowy zwierzęcia od początkowego miejsca ugryzienia do mózgu, a ostatecznie do gruczołów ślinowych.
Zwierzęta i ludzie zazwyczaj zostają zarażeni przez ukąszenie rany. Gdy wirus dostanie się do gruczołów ślinowych, zwierzę może przekazać infekcję innym zwierzętom lub ludziom poprzez ślinę. Po pojawieniu się objawów klinicznych wścieklizna jest na ogół śmiertelna, dlatego każde zwierzę, które gryzie człowieka i ma nieznany lub nieaktualny status szczepienia przeciwko wściekliźnie, może podlegać kwarantannie lub eutanazji, w zależności od przepisów stanowych.
Objawy i identyfikacja
Objawy kliniczne mogą być niejasne i trudne do zidentyfikowania. Znaki mogą przechodzić przez kilka etapów i nie wszystkie zakażone zwierzęta wykazują dowody wszystkich etapów.
- Wczesne objawy: gorączka, nerwowość lub pobudzenie, ukrywanie się
- Późniejsze oznaki: agresja, zwiększone pobudzenie, nieregularne zachowanie
- Końcowy etap: osłabienie mięśni i paraliż, śpiączka, śmierć
Wściekłe zwierzęta mogą wykazywać niezwykłe pobudzenie lub agresję lub być „pijane” lub niezdolne do chodzenia. Mogą również wystąpić drgawki i ślinienie się. Ślinotok może być wynikiem paraliżu mięśni gardła, zapobiegając połykaniu. Po pojawieniu się objawów śmierć następuje zwykle w ciągu dziesięciu dni. Wścieklizna jest diagnozowana u zwierząt na podstawie objawów klinicznych i pośmiertnych (po śmierci) laboratoryjnych badań tkanki mózgowej. Lokalne placówki zdrowia publicznego są zazwyczaj odpowiedzialne za dokonywanie tych diagnoz we współpracy z lekarzami weterynarii.
Dotknięte rasy
Wszystkie psy i koty wydają się równie podatne na wirusa wścieklizny.
Leczenie
Nie ma skutecznego leczenia u zwierząt.
Zapobieganie
Ze względu na potencjalnie poważne konsekwencje dla zdrowia ludzkiego, szczepienie psów na wściekliznę jest wymagane przez prawo praktycznie we wszystkich stanach. Wiele stanów wymaga również szczepienia kotów. Szczepienie jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania chorobie u zwierząt, a tym samym ochrony zdrowia ludzkiego.
Harmonogram szczepień przeciwko wściekliźnie może się różnić w zależności od stanu. Niektóre stany wymagają wstępnego szczepienia w wieku od 12 do 16 tygodni, drugiej szczepionki w wieku 1 roku i kolejnych szczepień co 3 lata. Niektóre stany wymagają corocznego ponownego szczepienia.
Inne środki zapobiegawcze obejmują:
- Trzymanie zwierząt z dala od dzikiej przyrody.
- Zaszczepione są wszystkie inne psy lub koty, z którymi mają kontakt zwierzęta.
- Minimalizowanie kontaktu z bezpańskimi zwierzętami (nie należy karmić bezpańskich zwierząt o nieznanym statusie szczepienia lub pozwolić im pozostać w pobliżu domu i zwierząt).
Ten artykuł został sprawdzony przez lekarza weterynarii.
