Blastomikoza

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 08:18

Blastomikoza to zakażenie grzybicze wywołane przez organizm grzybowy Blastomyces dermatitidis.

• Większość psów dostaje blastomikozy od wdychania zarodników grzybów.
• Leczenie lekami przeciwgrzybiczymi jest skuteczne w większości przypadków, a stan nie jest zaraźliwy.

Co to jest blastomikoza?

Blastomikoza to zakażenie grzybicze wywołane przez organizm grzybowy Blastomyces dermatitidis (B. dermatitidis). Zakażenie występuje w kilku regionach świata, w tym w Europie, Indiach i Ameryce Środkowej, ale w Ameryce Północnej większość przypadków występuje w dolinach rzeki Ohio, Mississippi i Missouri. Przypadki zgłaszano również na innych obszarach, takich jak południowa Kanada i części południowych Stanów Zjednoczonych.

Blastomyces dermatitidis żyje w glebie. Chociaż psy mogą zarazić się przez ranę skóry zanieczyszczoną glebą, większość psów dostaje blastomikozy od wdychania B. dermatitidis zarodniki grzybów. Po wdychaniu, w temperaturze ciała, zarodniki stają się drożdżami i powodują zakażenie grzybicze w płucach, które postępuje do zapalenia płuc. W niektórych przypadkach infekcja pozostaje w płucach, ale w wielu innych przypadkachB. dermatitidis wykorzystuje strumień krwi do rozprzestrzeniania się na inne narządy, takie jak oczy, skóra i kości. Rzadziej infekcja może rozprzestrzeniać się na mózg, serce, jądra i inne części ciała.

Blastomyces dermatitidis lubi wilgoć, więc organizm jest bardziej popularny w pobliżu jezior, bagien i brzegów rzek. Organizm radzi sobie dobrze w piaszczystej, kwaśnej glebie; materiał organiczny, taki jak rozkładające się drewno i odchody zwierzęce, również sprzyja wzrostowi B. dermatitidis, podobnie jak ulewny deszcz. Niedawna konstrukcja lub inne działania zakłócające glebę mogą zwiększyć prawdopodobieństwo przedostania się zarodników do powietrza i wdychania.

Blastomikoza występuje częściej u psów niż u ludzi i jest rzadka u kotów. Większość psów dotkniętych chorobą żyje w pobliżu wody, ponieważ tam właśnie znajdują się zarodniki. Choroba dotyka zazwyczaj młode psy, psy myśliwskie lub psy pracujące na świeżym powietrzu, najprawdopodobniej z powodu zwiększonego narażenia B. dermatitidis raczej zarodniki niż z jakichkolwiek tendencji genetycznych.

Jakie są objawy kliniczne blastomikozy?

Ponieważ blastomikoza może dotyczyć tak wielu obszarów ciała, objawy kliniczne mogą się różnić w zależności od miejsca zakażenia. Objawy blastomikozy mogą obejmować:

• Utrata masy ciała
• Zmniejszony apetyt
• Kaszel
• Nieprawidłowe oddychanie (w tym szybkie lub ciężkie oddychanie)
• Zakażenie oczu / wydzielina z oczu
• Otwarte, drenujące rany skóry (głównie na twarzy, nosie i stopach, ale skóra w dowolnym miejscu ciała może zostać zainfekowana)
• Limpowanie (jeśli kości się zaangażują)
• Gorączka
• Powiększone węzły chłonne

Jak diagnozuje się Blastomycosis?

Wyniki rutynowych badań krwi, takich jak panel chemiczny i pełna liczba krwinek (CBC), mogą być niejednoznaczne, ale mogą pomóc w wykluczeniu innych warunków. W przypadku psów z problemami oddechowymi pomocne mogą być zdjęcia rentgenowskie. Jednak zmiany w płucach wywołane przez blastomikozę mogą przypominać zmiany innych rodzajów zapalenia płuc, a nawet raka. Podobnie, radiogramy kości u dotkniętych psów mogą wykazywać zmiany przypominające raka kości lub zakażenie kości bakteryjnej. W takich przypadkach lekarz weterynarii może zalecić przesłanie próbek płuc lub tkanki kostnej do laboratorium diagnostycznego w celu potwierdzenia podejrzenia o blastomikozę.

Obecnie cytologia jest uważana za najbardziej niezawodny sposób diagnozowania blastomikozy. Może to obejmować weterynarza za pomocą igły do pobrania małej próbki komórek z węzła chłonnego, rany skóry lub innego obszaru ciała i przesłanie próbki do laboratorium diagnostycznego w celu zbadania. Chociaż jest to preferowana metoda diagnozy, do potwierdzenia może być wymagane kilka próbek.

Testy hodowli grzybów mogą zostać zidentyfikowane B. dermatitidis, więc może to być pomocne. Konkretne badania krwi w poszukiwaniu przeciwciał B. dermatitidis można również wykonać badanie moczu, które może zdiagnozować stan u około 90 procent zakażonych psów. Twój weterynarz omówi najlepsze opcje diagnostyczne dla twojego zwierzaka.

Leczenie i rokowanie (wynik)

Psy z ciężkim zapaleniem płuc mogą wymagać hospitalizacji z powodu tlenoterapii i intensywnej opieki pielęgniarskiej. Psy, które nie są ciężko chore, zwykle można leczyć w domu. Leki przeciwgrzybicze skutecznie leczą infekcję u ponad 75 procent psów. Jednak większość psów wymaga leczenia przez kilka miesięcy.

Ponieważ regeneracja trwa długo, wielu lekarzy weterynarii zaleca monitorowanie zwierząt podczas leczenia, aby ocenić reakcję na leki. Niektórzy weterynarze używają testu moczu do monitorowania odpowiedzi na leczenie. W przypadku psów z zapaleniem płuc lekarz weterynarii może zalecić okresowe powtarzanie zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej, aby sprawdzić, czy nieprawidłowości w płucach ulegają poprawie.

Ponad 75 procent psów reaguje na leczenie blastomikozy, więc prawdopodobieństwo powrotu do zdrowia jest dobre. Psy z chorobą mózgu lub ciężkim zapaleniem płuc są mniej narażone na przeżycie. Ponadto niektóre psy z zapaleniem płuc umierają w ciągu pierwszego tygodnia leczenia w wyniku reakcji zapalnej zapoczątkowanej śmiercią B. dermatitidis organizmy w płucach. Niektóre psy, które odzyskują, rozwijają w płucach trwałą tkankę bliznowatą.

Dla psów, które przeżyją początkową infekcję, około 20 procent nawrotów w ciągu pierwszych kilku miesięcy do lat po zakażeniu. W 80 procentach tych przypadków powtarzalny cykl leczenia jest skuteczny.

Badania sugerują, że niektóre psy kurczą blastomikozę, ale nie rozwijają objawów klinicznych i nie leczą się lepiej. Jednak psy, u których wystąpią objawy choroby, powinny otrzymywać agresywne leczenie zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.

Czy ludzie mogą dostać blastomikozę?

Blastomikoza nie jest zaraźliwa, więc ludzie nie mogą jej złapać od chorego psa i nie można jej przenosić z jednego psa na drugiego. Jednak ludzie mogą być narażeni poprzez wdychanie zarodników, tak jak psy. Więc chodzenie z psem w miejscu, gdzie mogą być obecne zarodniki, zwiększa ryzyko narażenia człowieka. Właściciele zwierząt domowych powinni powiadomić swoich lekarzy, jeśli wystąpią u nich zaburzenia skórne lub oddechowe, a u ich psa zdiagnozowano blastomikozę.

Badania wykazały, że ludzie mogą również zostać zakażeni przez rany skóry, jeśli nastąpi kontakt z zanieczyszczoną glebą. Zaleca się również, aby ludzie unikali gryzienia przez zarażone psy.

Czy można zapobiegać blastomikozie?

Obecnie nie ma szczepionki chroniącej psy przed blastomikozą, ale trwają badania nad ich opracowaniem. Zapobieganie ekspozycji na obszary, w których żyje organizm, może zmniejszyć ryzyko blastomikozy, ale może to być niepraktyczne, szczególnie dla psów, które mieszkają w pobliżu tych obszarów.