Budreaux znajduje dom

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Specjalne zwierzę, które zmieniło moje życie: W tej ciągłej serii na naszej stronie czytelnicy dzielą się inspirującymi historiami kotów, psów i innych ukochanych zwierząt, które pozostawiły trwałe ślady na ich życiu.

Autor: Cindy Holbrook Quitman, Teksas

Z setek gospodarstw, dlaczego wybrał nasze? Spośród wszystkich dni, dlaczego w dniu, w którym zdarzyło mi się kosić tę część nieruchomości? Tak wiele zmiennych mogło być różnych, aby zmienić wynik psiego nieznajomego, który upadł pod naszymi drzewami.

Trudno jest przyjąć innego zwierzęcia jako zwierzę domowe, gdy masz już pełny dom i nie możesz zobaczyć nowicjusza pasującego do rodziny - nie wspominając o dodatkowych kosztach. Kiedy widzimy zwierzęcą indistress, w tajemnicy mamy nadzieję, że ktoś inny zatrzyma się i udzieli pomocy, ale czasami po prostu tkwimy w tym. Okazuje się jednak, że tak jak wszystko ma swoje powody.

To był czerwcowy poranek w East Texas, a ja kosiłem trawnikiem. Żyjemy na długich podjazdach z autostrady stanowej i widziałem wiele zwierząt domowych martwych po tej stronie. Tego ranka zauważyłem dużą, brązową kupę tuż pod drzewami, blisko drogi frontowej. Jechałem do zbadania i wyglądało to jak martwy pies. Pomyślałem, że prawdopodobnie został uderzony przez samochód i udało mu się dotrzeć do drzew, by umrzeć. Był workiem kości. I był brudny. Jego postrzępione łapy świadczyły o tym, ile mil ten biedny człowiek podróżował.

Wyłączyłem kosiarkę i otworzył oczy. Wyglądał jak rasa Pit Bulla, tylko większa, więc pomyślałem, że lepiej trzymać się z daleka. Słyszałem horrory o Pit Bullach, a ten został ranny. Mimo to podszedłem trochę bliżej i zobaczyłem, że nie jest w stanie atakować. Postanowiłem udać się do domu i przynieść wodę i karmę dla psów, myśląc, że prawdopodobnie nie będzie żył, kiedy wrócę.

Ale on był.

Ukląkłem przy psie, a on podniósł głowę na tyle, by wypić plastikową miskę i wysuszyć jedzenie. Trzykrotnie wróciłem do domu, aby uzyskać więcej wody. Nie miał metek, a jego brązowy płaszcz z białym wykończeniem był szary z brudem. Jego łapy były zużyte i nie miał włosów na dnie, co, jak się okazało, pochodziło z gryzących pcheł. Nie mógł ważyć więcej niż 45 lub 50 funtów. Kiedy zadzwoniłem do gabinetu weterynarza, byłem prawie histeryczny, płacząc i błagając, żeby ktoś wyszedł. (Biuro było tylko dwie mile od autostrady.) Powiedziałem im, że próbował chodzić, ale nie mógł pozostać na nogach dłużej niż kilka sekund. Powiedzieli, że jego miednica może być złamana, więc lepiej nie próbować go podnosić ani go ruszać. Powiedzieli mi również, że nie mogą wyjść na pomoc, ponieważ po kilku telefonach w ciągu ostatniego roku, kiedy przybył weterynarz, zabłąkali się.

Rozłączyłam się z frustracją i zadzwoniłam do męża w pracy. Błagałem go, aby wrócił do domu i pomógł mi. Włożyłem do domu naszego stróża, Millie, Blue Heeler, dopóki nie mogłem tego wszystkiego zrozumieć. Mój mąż wrócił do domu, a brązowy pies zareagował na nakłonienie długiego podjazdu do domu. Biedny pies chodziłby około pięciu kroków, a potem kładł się z powrotem. Wreszcie po 45 minutach dotarł na podwórko, gdzie położyliśmy koc pod drzewem i daliśmy mu więcej jedzenia.

Nie spodziewaliśmy się, że przetrwa noc. Ale następnego ranka jego wielkie, brązowe oczy powitał nas radośnie, a jego ogon machał. Po sześciu lub siedmiu ogromnych miskach jedzenia poprzedniego dnia spowolnił konsumpcję i zaczął iść na niewielkie odległości, sprawdzając nasze podwórze. Wciąż trzymałem Millie w domu, ale wypuszczałem ją z przodu do nocnika. Leżała na smyczy i robiła interesy, gdy błąkający się chodził niepewnie za rogiem. Millie zobaczyła go i uwolniła się, by zaatakować intruza. Nasz gość próbował się bronić przy użyciu niewielkiej energii, którą miał, i na szczęście odciągnąłem Millie przed zniszczeniem.

Minęły dni, a wielki człowiek w końcu był w stanie pozostać na nogach przez większość czasu. Najwyraźniej nic nie zostało złamane, a on odpowiadał na nasze wychowawcze i słodkie rozmowy. Pozwolił mi wykąpać się na podwórku i zabrałem go do weterynarza na szczepienia, profilaktykę robaczycy serca i leczenie pcheł. Nawet Millie go zaakceptowała, ponieważ jego natura była łagodna i żartobliwa, i tak długo, jak pozostała alfą i znał swoje miejsce, była z nim w porządku. To było raczej zagadkowe dla mnie i mojego męża, ponieważ Millie zawsze ścigała inne psy z nieruchomości z wyraźnym ostrzeżeniem, by nie wracać.

Weterynarz powiedział, że brązowy pies miał zaledwie kilka lat. Nazwaliśmy go Budreaux.

Minęły trzy lata od tego dnia i nie wyobrażamy sobie życia bez niego. Dostarczył Millie bardzo potrzebną kompanię, a ja i mój mąż radość z figlarnego, 100-funtowego szczeniaka. Wygląda królewsko, z brązową, błyszczącą sierścią, białą klatką piersiową i łapami, ogromną głową i bielą zęby. Kazaliśmy go wykastrować i przeprosiłem go kilka razy - zdaje się rozumieć.

Nie zrozumcie mnie źle: nie jest doskonały. Podarł mi poduszki na werandzie, wykopał dziury o długości 3 stóp na podwórku, szukając świstaków, i wciąż goni konie bezlitośnie, ale w sumie jest wspaniałym psem i dał nam wiele godzin śmiechu i miłości. Nigdy nie szukalibyśmy drugiego psa dla naszej rodziny, ale los miał inne plany. Wiemy, że Budreaux to przeszłość, historia do opowiedzenia, ponieważ najwyraźniej był wcześniej na przednim siedzeniu ciężarówki i znał polecenie „usiądź”. Ale prawdopodobnie nigdy nie dowiemy się, co się z nim stało lub dlaczego został oddzielony od swojego pana. Dla mojego męża i dla mnie wystarczy samo poznanie zakończenia historii.

Czy specjalne zwierzę zmieniło twoje życie? Podziel się z nami historią i zdjęciem swojego zwierzaka w edytorze @ nasza strona w celu ewentualnej publikacji.

Więcej na naszej stronie:

• Rudolph the Rescue Dog: Jak niepełnosprawna pupka zmieniła życie kobiety
• 13 najbardziej przyjaznych ras psów
• Dlaczego mój pies … Kick the Grass After Pooping?