Zakażenia układu moczowego psów: czy wszystkie te drogie testy są naprawdę konieczne?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:19

Problem zachowania lub infekcja pęcherza psa?

Jeśli kiedykolwiek miałeś infekcję pęcherza, wiesz wszystko o bólu i paleniu podczas oddawania moczu, oprócz tego, że co pięć minut musisz wbiec do łazienki! To jest prawie takie samo dla twojego psa, kiedy ma infekcję dróg moczowych psów. Ale to nie tak, że może ci powiedzieć, że coś jej przeszkadza, więc od ciebie zależy, czy jej zachowanie się zmieni. Czego szukasz?

• Niepokój, chodzenie, marudzenie.
• Chcesz wyjść na zewnątrz, zaraz po tym, jak ją wpuściłeś.
• Przerwanie treningów domowych i wypadków w domu (niewłaściwe oddawanie moczu).
• Picie dużej ilości wody.

Ponieważ ten rodzaj infekcji jest w dużej mierze zlokalizowany w jej pęcherzu, zwykle nie ma gorączki ani nie traci apetytu. W rezultacie właściciel zwierzęcia może myśleć, że pies źle się zachowuje, i zabrać ją do trenera, kiedy naprawdę musi iść do zamiast tego weterynarz.

Jakie testy powinien przeprowadzać weterynarz?

Twój weterynarz prawdopodobnie będzie chciał przeprowadzić analizę moczu. Jest to ważny test przesiewowy, niezależnie od tego, czy weterynarz myśli, że pies ma infekcję pęcherza psa, czy nie. Próbka moczu jest wirowana w wirówce w celu oddzielenia ciał stałych i cieczy. Część stała nazywana jest osadem. Twój weterynarz zbada osad pod mikroskopem, szukając kryształów, komórek i bakterii. Weterynarz będzie również analizować chemicznie próbkę, aby poznać jej ciężar właściwy (miara stężenia moczu), a także sprawdzić, czy obecne jest białko lub inne substancje. Kultura moczu może być zalecana, jeśli:

1. Obecne są białe krwinki. Są to objawy infekcji i nie powinny występować w normalnej próbce moczu.
2. Twój weterynarz znajduje bakterie w osadzie, gdy patrzy na niego pod mikroskopem.
3. W moczu występuje nadmierna ilość białka, co może być wynikiem zapalenia pęcherza moczowego. Alternatywnie, nerki mogą być białkami wydalającymi. Weterynarz musi wykluczyć infekcję pęcherza, zanim spojrzy na nerki.
4. Mocz jest tak rozcieńczony, że nie można znaleźć bakterii i białych krwinek. Pies, który pije za dużo wody, prawdopodobnie ma infekcję pęcherza moczowego.

Jeśli jednak pies wykazuje objawy zakażenia dróg moczowych, weterynarz może pominąć analizę moczu i po prostu wykonać posiew moczu. Kultura moczu zaczyna się od wirowania próbki moczu w wirówce. Osad jest następnie wykorzystywany do inokulacji kultury agarowej. Jeśli bakterie rosną na kulturze, oznacza to obecność infekcji. Prowadzenie kultury moczu trwa zwykle dwa lub trzy dni, aby dać bakteriom czas na wzrost. Kultura moczu dostarcza waszemu weterynarzowi ważnych informacji. Mówi weterynarzowi, jakie gatunki bakterii powodują problem. To pomaga mu określić, czy obecne bakterie rzeczywiście powodują chorobę. Niektórzy nie, więc nie musisz używać antybiotyku na błędy, które nie powodują problemu. Kultura wskazuje również liczbę obecnych bakterii. Niższe stężenie bakterii może wskazywać, że bakterie mogą wychodzić z dolnych dróg moczowych i nie kolonizują pęcherza moczowego. Hodowla moczu powinna obejmować test wrażliwości lub profil antybiotykowy. Pominięcie testu czułości może być fałszywą ekonomią, ponieważ możesz marnować dużo czasu i pieniędzy, dając swojemu zwierzęciu antybiotyk, który nie zabije określonych bakterii powodujących problem. Problemem jest również oporność na antybiotyki. Coraz więcej bakterii staje się opornych na antybiotyki, które wcześniej je wymazywały. Często jest to wynikiem użycia niewłaściwego antybiotyku w celu wyeliminowania zakażenia.

Jak pobierana jest próbka moczu?

Mocz może być zbierany na jeden z czterech sposobów.

1. Blat stołu - pobierany ze stołu egzaminacyjnego lub podłogi, gdzie pies ściekał moczem. Nie jest to preferowany sposób pobierania próbki, ponieważ prawdopodobnie jest zanieczyszczony bakteriami, zarówno z powierzchni, na której został pobrany, jak i z dolnych dróg moczowych psa.
2. Swobodny połów - mocz zbierany jest w powietrzu, gdy zwierzę oddaje mocz. Próbka może być zanieczyszczona przez bakterie w dolnych drogach moczowych, ale przynajmniej nie będzie miała bakterii z podłogi ani gdziekolwiek została zebrana.
3. Cewnik - Twoje zwierzę nie będzie się tym podobać, ale szybko się skończyło. Twój weterynarz przekaże małą rurkę do pęcherza psa i pobierze próbkę. Ta próbka jest mniej narażona na zanieczyszczenie, chociaż bakterie można ewentualnie wprowadzić do pęcherza moczowego.
4. Cystocenteza - weterynarz wprowadza igłę przez ścianę brzucha bezpośrednio do pęcherza. Próbka moczu jest pobierana za pomocą strzykawki. Chociaż możliwe jest dostanie się niewielkiej ilości krwi do próbki moczu, próbka powinna być niezanieczyszczona przez wszystkie bakterie, inne niż to, co może znajdować się w pęcherzu.

Zakażenia układu moczowego u psów

Czy te testy są naprawdę konieczne?

Wiele razy weterynarze wahają się, czy polecić te testy, ponieważ są drogie. Niektórzy po prostu nie mogą sobie na nie pozwolić, podczas gdy inni odmawiają zapłaty dodatkowego kosztu. Są też klienci, którzy uważają, że jedynym powodem, dla którego weterynarze przeprowadzają te testy, jest wpłacenie rachunku. Ale to nieprawda. Analiza moczu pomaga weterynarzowi ustalić, czy pies ma inny problem zdrowotny, podczas gdy hodowla moczu jest jedynym sposobem, w jaki weterynarz może potwierdzić, że szczenię rzeczywiście ma zakażenie dróg moczowych. Jeśli pominiesz przeprowadzony test czułości, weterynarz będzie strzelał w ciemności, aż do użycia odpowiedniego antybiotyku w celu oczyszczenia infekcji pęcherza. Oznacza to, że infekcja może wrócić zaraz po zniknięciu tabletek. Jeśli pozwalają na to finanse, dobrze jest powtórzyć hodowlę moczu po zakończeniu leczenia antybiotykiem. Jeśli twój pies schodzi z inną infekcją układu moczowego, przynajmniej w ten sposób weterynarz będzie wiedział, czy pierwotna infekcja powróciła, czy też jest to nowa infekcja. Jest to ważna informacja, ponieważ powtarzające się infekcje pęcherza mogą być spowodowane przez raka lub chorobę Cushinga lub inny poważny problem zdrowotny.