Feline Distemper lub Panleukopenia: Fakty dotyczące wirusów i chorób

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Co to jest koci Distemper lub Panleukopenia?

Choroba kotów jest poważną chorobą, która dotyka zarówno koty domowe, jak i dzikie. Jest to spowodowane przez wirus, który jest niezwykle rozpowszechniony w środowisku i jest bardzo zaraźliwy wśród kotów. W rzeczywistości sądzono, że prawie wszystkie koty domowe są narażone na wirusa w ciągu swojego życia. Choroba, która czasami się rozwija, jest często zagrażająca życiu i często śmiertelna, szczególnie u kociąt. Kot może jednak odzyskać siły po kociej nosie. Dobrą wiadomością jest to, że dostępna jest szczepionka zapewniająca doskonałą ochronę przed chorobą

Panleukopenia kotów jest oficjalną nazwą kociej nosówki i jest preferowanym terminem dla niektórych ludzi. Wirus wywołujący chorobę nazywany jest wirusem panleukopenii kotów lub FPV. Jest członkiem rodziny parwowirusów. Słowo „leukopenia” oznacza niską liczbę białych krwinek, która jest jednym z głównych objawów nosów kotów. „Pan” oznacza, że liczba wszystkich białych krwinek jest zmniejszona.

FPV może powodować choroby u kotów domowych, dzikich kotów, szopów, norek i płaszczy. Może również infekować fretki, chociaż nie jest to pewne. Wirus nosów kotów nie jest tym samym wirusem, który powoduje psie nosówki i nie infekuje ludzi.

Wirus Panleukopenii kotów

Wirus jest mikroskopijną cząstką zbudowaną z DNA (lub bardzo podobnej cząsteczki znanej jako RNA) otoczoną warstwą białka. DNA zawiera kod genetyczny organizmu. Występuje w komórkach zwierząt, roślin i bakterii, a także w wielu wirusach. Wirus nie składa się jednak z komórek i działa inaczej niż organizmy komórkowe.

Aby się rozmnażać, wirus musi wysłać swoje DNA (lub RNA) do żywej komórki. Gdy to nastąpi, komórka tworzy nowe cząstki wirusa. Cząstki następnie uciekają z komórki, często niszcząc ją w procesie. Wirus panleukopenii kotów ma szczególne powinowactwo do komórek kota, które znajdują się na etapie podziału ich cyklu życia.

Transmisja wirusa

FPV można przesyłać z jednego kota do drugiego na kilka sposobów. Proces może się zdarzyć bezpośrednio, gdy zdrowy kot wdycha lub połyka substancje uwolnione z zainfekowanego. Substancje te obejmują ślinę, śluz, mocz, odchody, wymioty i krew. Mówi się, że zainfekowany kot „rzuca” wirusa, co oznacza, że uwalnia cząsteczki wirusa z jego ciała. Zakażenie trwa od pięciu do siedmiu dni, ale kot może zrzucić cząsteczki wirusa przez okres do sześciu tygodni po tym, jak nie doświadcza już objawów zakażenia.

Wirus może być również przenoszony na fomitach, które są nieożywionymi przedmiotami przenoszącymi zakaźne organizmy, takie jak wirusy i bakterie. Fomites obejmują pościel dla kotów, żwirek dla kota, zabawki, miski na żywność i miski na wodę. Wirusy mogą istnieć bez wody, tlenu lub jakichkolwiek innych wymagań życia. FPV jest szczególnie odpornym wirusem i jest odporny na ekstremalne temperatury. Wirus może nadal być aktywny po przebywaniu poza ciałem kota przez rok lub dłużej.

Kotka może przekazać wirusa nosówki do swoich kociąt, gdy są jeszcze w macicy. Ludzie mogą przenosić wirusa z jednego kota na drugiego na swoich butach, ubraniach i rękach. Pchły mogą przenosić wirusa przez swoje ukąszenia. Choroba kotów jest najczęściej spotykana tam, gdzie nieszczepione koty żyją w bliskim sąsiedztwie, na przykład w sklepie zoologicznym, schronisku dla zwierząt lub w populacji dzikich kotów.

Kot może nie zachorować, gdy wirus nosowy wejdzie do jego ciała. Jeśli rozwinęła się odporność na wirusa, jego ciało będzie w stanie zniszczyć cząstki wirusa. Koty rozwijają odporność dzięki szczepieniu lub w wyniku wcześniejszej, nie powodującej zgonu, ekspozycji na wirusa.

Cell Attack

Komórki dzielą się, tworząc nowe komórki. Nowe komórki naprawiają uszkodzoną tkankę i umożliwiają wzrost ciała. Wirus kociej dystemii atakuje i zabija szybko dzielące się komórki w ciele kota. Komórki w tym stanie znajdują się w szpiku kostnym, wyściółce jelita i układzie nerwowym kotka, który rozwija się w macicy matki.

Efekty szpiku kostnego

Dzielące się komórki w szpiku kostnym wytwarzają białe krwinki. Komórki te zwalczają najeźdźców, takich jak bakterie i wirusy, więc gdy ich liczba zostanie zmniejszona przez wirusa nosówki, kot jest podatny na inne infekcje. Dlatego koty z nosówką kocią mogą również cierpieć na infekcję bakteryjną. Bakterie są w stanie wywołać „wtórne” zakażenie, ponieważ układ odpornościowy kota jest osłabiony przez wirusa.

Szpik kostny wytwarza także czerwone krwinki, których główną funkcją jest transportowanie tlenu do komórek organizmu i płytek krwi, które odgrywają ważną rolę w krzepnięciu krwi. Wirus nosówki może zmniejszyć liczbę czerwonych krwinek, stan znany jako niedokrwistość. Czasami zmniejsza się również liczba płytek krwi, stan znany jako trombocytopenia.

Efekty jelitowe

Podobnie jak u ludzi, podszewka jelita cienkiego kota jest często zastępowana świeżą podszewką wykonaną przez szybko dzielące się komórki. Ta wymiana jest konieczna, ponieważ jelito jest przejściem dla pożywienia i substancji trawiących. Podszewka jest uszkodzona przez te materiały, gdy przechodzą przez jelito.

Wirus nosówki zapobiega powstawaniu nowej wyściółki jelitowej i uszkadza starą. W wyniku tego powstają wrzody, a kot może wywołać biegunkę zawierającą krew. Zakażenie kotów jest również znane jako zakaźne zapalenie jelit u kotów. „Zapalenie jelit” oznacza zapalenie jelita cienkiego.

Efekty systemu nerwowego

Jeśli kot w ciąży jest zainfekowany wirusem nosówki, jej rozwijające się kocięta mogą zostać zabite lub ranne. Wirus atakuje niektóre części rozwijającego się układu nerwowego kotka, w tym móżdżek w mózgu i siatkówkę z tyłu oka.

Móżdżek jest odpowiedzialny za równowagę i koordynację ruchów mięśni. Wirus nosówki może powodować niedorozwój móżdżku u kotka, w którym móżdżek nie rozwija się prawidłowo. W rezultacie kotek ma problemy z kontrolowaniem ruchów.

Siatkówka zawiera receptory światła. Gdy te receptory są stymulowane światłem, wysyłają wiadomość wzdłuż nerwu wzrokowego do mózgu, który następnie tworzy obraz. Kocięta dotknięte wirusem nosówki mogą nadal cierpieć na dysplazję siatkówki, zaburzenie, w którym siatkówka rozwija się nieprawidłowo.

Hipoplazja móżdżku i ataksja móżdżkowa u kotów

Kocięta, które mają hipoplazję móżdżku, rodzą się z problemami ruchowymi, stanem zwanym ataksją móżdżkową. Problemy te obejmują brak koordynacji i równowagi, gwałtowne ruchy i drżenie mięśni.

Obserwowanie zaatakowanego kota, który próbuje się poruszyć, jest bardzo smutne dla kogoś, kto nie jest zaznajomiony z hipoplazją móżdżku, ale stan nie pogarsza się, gdy kociak się rodzi i nie jest bolesny. Kot uczy się kompensować w pewnym stopniu swoją niepełnosprawność i ma normalną długość życia, pod warunkiem, że właściciel chroni go przed możliwymi zagrożeniami spowodowanymi przez jego niezdolność do pełnej kontroli jego ruchów. Właściciele kotów z hipoplazją i ataksją móżdżkową twierdzą, że zwierzęta mogą prowadzić szczęśliwe życie, jeśli są częścią kochającej rodziny. Rozwój umysłowy kotów jest normalny.

Możliwe objawy koci Distemper

Gorączka, depresja, utrata apetytu i odwodnienie są na ogół pierwszymi objawami zaburzenia. Kot może siedzieć przed miską z wodą przez dłuższy czas, ale nie może pić.

Jeden lub dwa dni po pierwszym pojawieniu się gorączki może pojawić się więcej objawów. Należą do nich:

• wymioty, nawet gdy kot nie jadł ani nie pił
• biegunka, która może być krwawa
• ból brzucha, zwłaszcza gdy ktoś dotyka brzucha

Dodatkowe objawy mogą obejmować:

• wydzielina z nosa
• hipotermia (niska temperatura wewnętrzna ciała)

W ciężkich przypadkach mogą wystąpić drgawki i wstrząs septyczny, stan, w którym organizm jest przytłoczony infekcją, a ciśnienie krwi spada do niebezpiecznie niskiego poziomu. Kocięta mogą rozwijać nosówkę tak szybko, że kociak może umrzeć, zanim właściciel będzie nawet pewien, że jest chory.

Istotne jest, aby koty z którymkolwiek z powyższych objawów zobaczyły weterynarza, gdy tylko możliwe będzie postawienie diagnozy i leczenie. Czas jest najważniejszy w leczeniu kociej nosówki.

Uzyskanie diagnozy

Oznaki i objawy koci distemper mogą być spowodowane innymi zaburzeniami. Czasami objawy przypominają zatrucie. Aby uzyskać prawidłową diagnozę, weterynarz prawdopodobnie wykona badanie krwi, aby sprawdzić poziom białych krwinek i być może test stolca, aby sprawdzić obecność wirusa.

Weterynarz może odczuwać pogrubienie jelita i obrzęk węzłów chłonnych w brzuchu kota. Węzły chłonne są małymi strukturami w układzie odpornościowym, które są połączone przez naczynia limfatyczne. Węzły chłonne zwalczają infekcje, a czasem stają się zapalne, gdy ciało kota jest atakowane przez wirusy lub bakterie.

Poniższy film pokazuje kota, który wyzdrowiał z kociej nosówki.

Leczenie

Kot ma większą szansę przeżycia nosówki, jeśli leczenie rozpocznie się szybko. Właściciel kota powinien więc zabrać swojego zwierzaka do weterynarza bardzo szybko po zauważeniu nienormalnego zachowania, aby można było postawić diagnozę i jak najszybciej rozpocząć leczenie.

W tej chwili nie ma leku, który mógłby zabić wirusa nosówki kotów. Sytuacja ta może ulec zmianie wraz z przeprowadzaniem nowych badań. Weterynarz prawdopodobnie zapewni opiekę opiekuńczą dla chorego kota, który leczy objawy infekcji, a nie samą infekcję. Opieka może obejmować podawanie płynów dożylnych, elektrolitów i składników odżywczych, jeśli kot jest odwodniony i wymaga odżywienia. Może również obejmować podawanie leków przeciw nudnościom i leków w celu zwalczania bólu. Antybiotyki mogą być podawane, jeśli kot rozwinął infekcję bakteryjną. Czasami wykonuje się transfuzję krwi, jeśli kot cierpi na niedokrwistość.

Oprócz przyjmowania płynów i leków, kot z nosową kotką musi być ciepły. Częste pieszczoty, osobista uwaga i karmienie ręką mogą zapobiec utracie chęci przez bardzo chorego kota. Celem leczenia wspomagającego jest sprawienie, aby kot czuł się komfortowo i pomagał swojemu układowi odpornościowemu zwalczać wirusa. Jeśli kotowi uda się przeżyć przez pięć dni, gdy otrzymuje leczenie, szansa, że się wyzdrowieje, znacznie się poprawia.

Poprawa

Prawdopodobieństwo, że pojedynczy kot odzyska zdrowie po zakażeniu FPV, zależy od kilku czynników, w tym wieku kota, zdrowia układu odpornościowego zwierzęcia i czasu między początkiem zakażenia a rozpoczęciem leczenia. Amerykańskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii informuje, że bez wspomagającego leczenia medycznego umiera nawet 90% kotów dotkniętych wirusem nosówki kociej. Zapewnienie opieki medycznej zwiększa szansę na przeżycie, zwłaszcza jeśli zostanie wykonane wkrótce po zachorowaniu kota. Kocięta częściej umierają niż dorośli, ale nawet dla dorosłych choroba jest bardzo poważna.

Zapobieganie Distemper in Cats

Najskuteczniejszą metodą zapobiegania nosicielowi kotów jest szczepienie. W tym procesie do ciała kota wstrzykuje się nieaktywną lub zmienioną postać wirusa nosówki. Układ odpornościowy kota wytwarza przeciwciała, które atakują wirusa, tak jak w przypadku, gdyby wirus był aktywny iw normalnej formie. Przeciwciała będą chronić kota, jeśli w przyszłości zostanie zainfekowany wirusem nosówki.

Kocięta urodzone z matki zaszczepionej przeciwko nosówce otrzymają przeciwciała do walki z chorobą, gdy wypiją pierwsze mleko, które produkuje ich matka. To specjalne mleko nazywane jest siarką. Przeciwciała są skuteczne w ciałach kociąt przez około sześć do ośmiu tygodni po urodzeniu. W tym momencie kocięta będą musiały otrzymać pierwszą z serii szczepień. Liczba i czas tych szczepień będzie zależeć od harmonogramu zalecanego przez weterynarza. Nawet koty domowe muszą zostać zaszczepione, ponieważ tak łatwo jest przekazać wirusa nosowego z jednego kota na drugiego, bezpośrednio lub pośrednio.

Jeśli u kota zdiagnozowano nosówkę, obszar, w którym żył, musi zostać dokładnie zdezynfekowany, aby zapobiec zakażeniu innych kotów w rodzinie. FPV jest odporny na wiele środków dezynfekujących, ale zgodnie z Podręcznikiem weterynaryjnym Merck dziesięciominutowy mocz w rozcieńczonym wybielaczu zabija wirusa. Należy skonsultować się z lekarzem weterynarii w sprawie odpowiedniego rozcieńczenia.

Jeśli masz problem z usunięciem wirusa kociej nosówki z domu, poproś weterynarza o radę. Bardzo ważne jest, aby usunąć wszystkie ślady wirusa z domu, nie tylko w celu ochrony kotów, które żyją tam obecnie lub które będą tam żyły w przyszłości, ale także, aby zapobiec przenoszeniu wirusa na koty poza domem.

Szczepienia dla kotów

Szczepienie zwierząt domowych w kontrowersyjnym temacie. Ludzie nie zgadzają się co do rodzajów szczepień, które należy podać, oraz tego, jak często szczepionki powinny być podawane. Szczepienie kotów jest jednak bardzo ważne, aby zapobiec strasznemu i bolesnemu doświadczeniu dla kota i bolesnej sytuacji dla właściciela.

Szczepienie moich trzech kotów przeciwko nosówce jest dla mnie ważne. Nie chcę, żeby doświadczyli choroby lub mieli tragicznego wyniku zakażenia. Zapobieganie nosów kotów jest znacznie łatwiejsze niż leczenie.

Referencje

Informacja o nosie kotów od American Veterinary Medical Association

Fakty panleukopenii kotów z podręcznika weterynaryjnego Merck

Informacje o wirusie panleukopenii kotów z PetMD

Pytania i Odpowiedzi

Odpowiedź:

Twój lekarz weterynarii jest najlepszą osobą, która odpowie na to pytanie. Zgodnie z tym, co przeczytałem, koty w każdym wieku mogą dostać kocią nosówkę, ale choroba jest gorsza u kotów, które pasują do pewnych kategorii. Kategorie te obejmują kocięta, ciężarne koty, koty chore na inną chorobę, koty z upośledzonym układem odpornościowym i nieszczepione koty.