Grzybica jest spowodowana przez grzyb. Choroba o mylącej nazwie (nie ma nic wspólnego z robakiem) jest powszechną infekcją, która często powoduje swędzące czerwone plamy na skórze. Choroba może wpływać na psy, koty i ludzi, co powoduje wypadanie włosów na dotkniętych obszarach. Łatwo przenosi się między ludźmi i zwierzętami domowymi, a jeśli ktoś (lub jakieś zwierzę domowe) w gospodarstwie domowym je posiada, wszystko powinno być przetestowane i leczone, jeśli to konieczne. Leczenie waha się od doustnych leków do miejscowych produktów i rozwiązanie ich może potrwać kilka tygodni lub miesięcy.
Przegląd
Grzybica u zwierząt domowych jest najczęściej wywoływana przez grzyb Microsporum canis. Chociaż dwa inne gatunki grzybów mogą również powodować infekcje grzybicy, robią to rzadziej.
Grzyby te (znane również jako dermatofity) atakują powierzchowne warstwy skóry, włosów i / lub paznokci. Ponieważ grzyby rozwijają się w wilgotnym środowisku, dermatofity są szczególnie trwałe w wilgotnym klimacie i wilgotnym otoczeniu.
Grzybica wywołana przez dermatofity jest również znana jako grzybica skórna. Jest nie tylko zaraźliwa dla innych zwierząt, ale jest uważana za chorobę odzwierzęcą, co oznacza, że może być przenoszona ze zwierząt na ludzi (i odwrotnie). Dzieci i osoby z upośledzonym układem odpornościowym są najbardziej zagrożone.
Znaki i identyfikacja
W przypadku zwierząt zakażenie grzybicze powoduje, że włosy stają się kruche i pękają, co powoduje łysiny. Występują najczęściej na twarzy, uszach i nogach. W tych bezwłosej skórze skóra może być chrupiąca lub lekko zapalna, szczególnie wokół krawędzi (stąd też wygląd podobny do pierścienia). Jeśli pazury są uszkodzone, mogą się zdeformować w miarę wzrostu, tak jak u człowieka z grzybiczym zakażeniem paznokci.
Zazwyczaj sama infekcja nie powoduje swędzenia, chociaż wtórne zakażenia bakteryjne (ropne zapalenie skóry) mogą wywołać znaczący świąd (świąd). Niektóre zwierzęta mogą nie wykazywać oznak, ale mogą być źródłem infekcji, zrzucając zarodniki grzybów do środowiska i pełniąc rolę rezerwuaru infekcji.
Grzybica rozprzestrzenia się zazwyczaj przez kontakt z zakażonym zwierzęciem. Ponieważ zwierzęta mogą zrzucać do środowiska zarodniki grzybów i zarażone włosy, dotykanie przedmiotów, z którymi kontaktowało się zakażone zwierzę, w tym ściółka i szczotki, może również prowadzić do zakażenia. Organizmy, które są zrzucane do środowiska, mogą pozostać zakaźne przez miesiące.
Najlepszym sposobem zdiagnozowania zakażenia grzybicy u zwierzęcia jest kultura grzybów. Weterynarz zerwie kilka włosów z kilku zmian i umieści je na podłożu hodowlanym, w którym organizm może rosnąć. Ponieważ rozwój grzybów wymaga czasu, wyniki mogą nie być dostępne przez dwa tygodnie lub dłużej. Wstępne wyniki można jednak czasami uzyskać w ciągu pięciu dni.
Lekarze weterynarii mogą również badać zmiany skórne pod lampą Wooda (światło ultrafioletowe). W niektórych przypadkach - ale nie wszystkie - organizm może świecić na żółto-zielono. Ponieważ ten test nie zawsze jest dokładny, kultura grzybów jest nadal preferowaną metodą diagnozy. Niemniej jednak testy lamp Wooda mogą być pomocne.
W gospodarstwach domowych, w których zdiagnozowano grzybicę, należy przetestować wszystkie zwierzęta domowe. To samo dotyczy gospodarstw domowych z wieloma zwierzętami domowymi, w których u jednego zwierzęcia zdiagnozowano grzybicę. Inne zwierzęta domowe powinny być testowane i leczone, jeśli są pozytywne, aby wyeliminować źródła trwającej infekcji.
Dotknięte rasy
Wszystkie rasy psów i kotów są jednakowo podatne. Psy i koty z upośledzonym układem odpornościowym mogą być predysponowane do zakażeń grzybicą.
Leczenie
U zdrowych zwierząt zakażenie może być samoograniczające się, co oznacza, że ostatecznie ustąpi bez leczenia. Leczenie może jednak przyspieszyć rozwiązanie problemu i ograniczyć rozprzestrzenianie się infekcji na inne zwierzęta i ludzi w gospodarstwie domowym.
Zwierzęta mogą być leczone produktami miejscowymi, lekami doustnymi lub jednymi i drugimi. Przed zastosowaniem leczenia miejscowego weterynarze mogą zalecić golenie lub obcinanie zakażonego obszaru. Miejscowe zabiegi obejmują dip wapniowy, antygrzybiczne spraye / kremy lub szampony przeciwgrzybicze.
Istnieje wiele doustnych leków na grzybicę, takich jak gryzeofulwina i itrakonazol. Gryzeofulwiny nie należy nigdy podawać ciężarnym zwierzętom, ponieważ może to powodować wady wrodzone u rozwijających się szczeniąt lub kociąt. Może również powodować zahamowanie czynności szpiku kostnego u kotów, zwłaszcza u kotów z wirusem niedoboru odporności (FIV) lub wirusem białaczki kotów (FeLV). Podawanie gryzeofulwiny może wymagać okresowych badań krwi. Itrakonazol szybko staje się preferowanym doustnym lekiem dla kotów, ponieważ ma mniej skutków ubocznych.
Dokładne czyszczenie i oczyszczanie środowiska domowego jest ważne, aby zapobiec nawrotowi i rozprzestrzenianiu się zakażenia na zwierzęta domowe i ludzi. Aby wyeliminować organizmy grzybowe w środowisku:
- Przyciąć dotknięte obszary na zwierzęciu i pozbyć się wszystkich włosów.
- Ogranicz zainfekowane zwierzęta domowe do jednego obszaru domu.
- Dokładnie odkurzyć miejsca, które były bardzo często przemieszczane przez zwierzę i wyrzucić worek próżniowy na zewnątrz. Umyj wszystkie pościel i zabawki w gorącej wodzie.
- Jeśli to możliwe, usuń wszelkie wykładziny i dywaniki.
- Oczyścić odsłonięte obszary i budy za pomocą wybielacza chlorowego rozcieńczonego w stosunku 1:10 lub sprayem przeciwgrzybiczym zalecanym przez lekarza weterynarii.
- Powtarzaj odkurzanie i leczenie powierzchni co najmniej raz w miesiącu, aż do ustąpienia zakażenia.
Leczenie może być wymagane przez sześć tygodni lub dłużej. Po ustąpieniu zmian skórnych należy ponownie wykonać hodowle grzybów. Nie należy przerywać leczenia, dopóki kultury grzybów nie będą negatywne. Przerwanie leczenia wyłącznie na podstawie ustąpienia zmian może spowodować nawrót zakażenia.
Zapobieganie
Trudno jest zapobiec zakażeniu grzybicy 100% u zwierząt domowych, które lubią życie na świeżym powietrzu. Organizmy te znajdują się w glebie i mogą być na przykład na innych psach w parku dla psów. Utrzymywanie kotów w pomieszczeniach jest oczywistym rozwiązaniem, ale nawet one mogą zostać zainfekowane przez ludzi lub psy w gospodarstwie domowym.
Jednak po zauważeniu charakterystycznych uszkodzeń właściciele powinni uważać, aby nie dotknąć zmian chorobowych i nie zabrać szybko swoich zwierząt domowych do lekarza weterynarii, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej infekcji skóry.
Ten artykuł został sprawdzony przez lekarza weterynarii.