Running Naked: Agility in Action

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

"GOTOWY!" Brio, drżąca śnieżna kula energii, balansuje na tylnych łapach, przednie łapy pchają się w górę iw dół, modlą się, błagają o uwolnienie. Jego oczy utkwione są w właścicielce Sherrie Shorman. "Zestaw!" Bichon obraca się. „Idź! Skacz!”

W końcu! Brio przelatuje nad pierwszą przeszkodą, gdy Shorman biegnie w lewo. "Tunel!" Skręca ostro w lewo, znikając wewnątrz czegoś, co wygląda jak gigantyczny wąż próżniowy leżący na ziemi. Shorman spotyka go na drugim końcu z pochwałą ‹„ Tak!”‹ I wskazuje na następną przeszkodę: „Taniec!” Nie tracąc rytmu, Bichon kopie czerwoną ziemię, biegnąc do szeregu słupów ustawionych pionowo w ziemi. Obok siebie pies i właściciel podejmują wyzwanie. Brio toczy się szybko i biegnie przez bieguny, podczas gdy Shorman wykonuje wysoki, ostro zakończony taniec, staczając językiem w rozwlekłym RRRRRRRRR, który popycha Brio przez sploty i przez linię mety. "Dobry chłopak!" Shorman nagradza Brio smakołykami i rzuca swoją ulubioną piłkę.

Brio jest obecnie jednym z najlepszych psów kanadyjskich w zwinności, bardzo popularnym psim sporcie, który wymaga od psów prowadzenia skoku, pochylni, tuneli i innych specjalnych przeszkód, takich jak słupy i teetertotter. United States Dog Agility Association, jedno z kilku organizacji organizujących imprezy agility, reprezentuje ponad 100 stowarzyszonych grup i zgłasza ponad 20 000 zarejestrowanych zawodników w całej Ameryce Północnej, Puerto Rico, Gwatemali, Kostaryce, Bermudach i miejscach tak odległych jak Hiszpania i Japonia. Zawodnicy zwinności są taktowani, a ci z najmniejszymi „błędami”, takimi jak powalenia lub inne błędy, w połączeniu z najszybszym czasem wygrywają „nogi” w kierunku tytułów zwinności, a także wstążek umieszczania w swojej klasie.

Trenerzy biegają z psami na kursie, aby ich poprowadzić i zachęcić, ale nie mogą dotykać psów ani przeszkód podczas zawodów. Sport wymaga fizycznej zwinności, szybkości i umiejętności, ale przede wszystkim pracy zespołowej. Aby odnieść sukces, pies musi być szybki i bystry, ale musi także przyjąć kierunek od swojego partnera. Psy muszą pracować bez kołnierzyków (zasada oparta na względach bezpieczeństwa), co prowadzi do wielu żartów o „nagich” psach, ale doskonale symbolizuje potrzebę partnerstwa: pies bez kołnierza jest psem znacznie wykraczającym poza możliwości przewodnika do fizycznego zastraszania. Jeśli twój pies nie może biegać nago i pracować wyłącznie z kierunkiem głosu, nie jesteś gotowy na zawody zręcznościowe. W Highrun Dog Sport Facility w Pitt Meadows w Kolumbii Brytyjskiej właściciel / trener Bev Mattson przenosi komunikację między psami i ich właścicielami na nowy poziom. Począwszy od Nanaimo Kennel Club na wyspie Vancouver w 1997 r., Mattson szybko wiedział, że znalazła swoją niszę w zwinności. Uczęszczała na seminaria i sesje szkoleniowe i ostatecznie rozpoczęła próby (konkurowanie). W zadaszonej stodole bez ścian bocznych trenowała innych. Po przeprowadzce na kontynent odczuła potrzebę większej konkurencji i możliwości treningowych w okolicy. Chociaż po raz pierwszy prowadziła zajęcia na zewnątrz i na arenach dla koni, wiedziała, że chce specjalnie zaprojektowanego obiektu do prowadzenia sesji treningowych. „Potrzebowałem dachu nad głową i obiektu tylko dla psów, więc nie musiałbym już sprzątać końskiego obornika” - wyjaśnia. Zbudowała go i przybiegły zespoły psów i ich właścicieli. „Zapomnieliśmy biegać z naszymi psami”, mówi. „Biegnij! To jest zwinność”.

Tego szczególnego wieczoru Mattson współpracuje z zespołami psów i właścicieli na poziomie mistrzowskim. Tracey Mallinson, 40, ogrodnik / nauczyciel tańca, przynosi Acer, pudel sportowy zdobione włosy w plecionym francuskim. Acer prześlizguje się przez obręcz opony. Prędkość to jego drugie imię, gdy nurkuje po tym, jak jego wiewiórka-zabawka została rzucona na linię mety. Laurie Huston, lat 31, profesjonalny malarz i Fletcher, jej krzyż laboratoryjny, przenoszą się do linii startu. Kręgi Fletchera Huston następnie czeka pod jej nogami. „W ten sposób mogę dopasować go do tego, dokąd pójdzie” - wyjaśnia Huston. Marian McCormack, 43, przemysł spożywczy, wydaje polecenia od 5 metrów do Jessie, jej Border Collie / Blue Heeler.

Dla początkujących sześciotygodniowa sesja kosztuje 70 USD. Wymagania są minimalne: przyjazne psom i ludziom, aktualne szczepienia i podstawowe umiejętności posłuszeństwa. Początkowy poziom rozpoczyna się na smyczy. W końcu psy uciekają ze smyczy. W Highrun znajduje się plac zabaw dla psów wyposażony w huśtawki, tunele, płotki, deski do chodzenia po psach, stół pauzowy, słupy plecione, ramę A i obręcze opon. Tutaj psy wspinają się, skaczą, rozciągają i czołgają się po, pod, wokół i przez przeszkody, a ich przewodnicy prowadzą ich w wyścigu z czasem.

Na poziomie początkującym Mattson łączy posłuszeństwo z podstawową zwinnością. Przeszkody takie jak deski i skoki są na poziomie gruntu, tunele są krótkie i proste, a rama A jest spłaszczona.Sesje obejmują cenne i zabawne ćwiczenia, takie jak przewracanie psa do ciała i poza nim.

„Z mojego doświadczenia wynika, że 90 procent psów bierze to od razu”, mówi Mattson. Dzieli się opowieścią o pierwszej klasie Flory, jej berneńskim psem górskim. „Ramka A była pierwszą przeszkodą. Flora wspięła się i wróciła, a potem znowu i znowu. I znowu. Uszy latające. Ogromny uśmiech na jej twarzy. Woohoo-Woohoo! Ona po prostu to robiła. Siedem razy. Nie miałem Byłem tak zawstydzony, że mój trener powiedział mi, żebym ją opuścił, ponieważ nie była niebezpieczna Flora dobrze się bawiła, nie mogła się powstrzymać, nauczyłem się cennej rzeczy: nigdy nie schodź na psa. zabawa."

Zespół Mattsona i Flory wygrał pierwsze miejsce na pierwszym kanadyjskim krajowym konkursie agility w 2001 roku.

Żenujące chwile pierwszej klasy mogą ścigać nawet najbardziej odważnych stada prosto do ich jaskini, aby lizać rany emocjonalne, ale zwykle wracają. „Uzależniasz się”. Shorman mówi. „Kiedy jestem trzy przecznice dalej, moje psy zaczynają płakać, podekscytowane tym, że idą. Brio macha ogonem, trzęsie się i szczeka. Zwinność to świetne ćwiczenie. Mój związek z Brio jest tak bliski z powodu zwinności., więcej komunikacji, więcej miłości.” Mattson powtarza to uczucie z historią Atsaka, amerykańskiego psa eskimoskiego, który stracił wzrok. „Zwinność dała mu pewność siebie, przeżyła jego późniejsze lata. Wchodził do naszej stodoły, robił starą tęczę w kółko, a potem tunele tam iz powrotem [chociaż] był całkowicie ślepy”. Jak zwięźle ujął to Mattson: „Najważniejsza jest zabawa i relacje między tobą a [twoim psem]. Chodzi o drobiazgi, spojrzenie na jej twarz, gdy wychodzi z gry, głupie rzeczy, które oboje robicie na kursie Chodzi o zabawę z psem. To jest ważne.