Czy szkoły powinny mieć psy terapeutyczne?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Nie ma wątpliwości, że pies może sprawić, że dzień będzie lepszy. Z badania dowodzącego, że patrzenie w oczy psa wytwarza tę samą oksytocynę, która powstaje, gdy patrzysz na kogoś, kogo kochasz, na badanie pokazujące, że oglądanie ślicznych zdjęć szczeniaka może sprawić, że będziesz bardziej produktywny w pracy, istnieją dowody.

Nie ma też wątpliwości, że wielu uczniów jest w stresie. Niezależnie od wieku szkolnego dzieci mogą mieć do czynienia z trudnościami w uczeniu się, złym środowiskiem domowym, presją rówieśników, a nawet zestresowanymi ze szkołą i perspektywą na przyszłość. Te stresy mogą sprawić, że dzieci będą miały trudności z nauką, a nawet z innymi ludźmi.

Wpisz psa

Podczas gdy dzieci czasami niechętnie rozmawiają z innym człowiekiem o swoich problemach, pies wydaje się być łatwy. Większość dzieci nie ma problemu z otwieraniem się na futrzanego przyjaciela, który, jak wiedzą, nie może ich osądzić ani na nie krzyczeć.

Dlaczego więc nie mieć ich w szkołach? O’Farrell Charter School w San Diego w Kalifornii i Northern Highlands Regional High School w Allendale, New Jersey to dwie szkoły, które już wprowadziły psy terapeutyczne do codziennego życia dla swoich dzieci, z niesamowitymi wynikami. (Co ciekawe, pies w O’Farrell nie jest certyfikowanym psem terapeutycznym, chociaż przeszła intensywne szkolenie).

Frontrunner Learning Centres w Sidney, Australia to program nauczania po szkole. Część ich pracy obejmuje ocenę dzieci, które mogą mieć problemy z nauką, a następnie opracowanie strategii ich nauczania.

Centrum zostało otwarte dwadzieścia lat temu i przez większość tego czasu mają psy obecne na lekcjach.

“Nasze doświadczenie najlepiej ilustruje obecność naszego ukochanego (ale już nie z nami), miniaturowego czarnego pudla, Leo. Leo był łagodnym, kochającym psem, który bardzo dobrze rozumiał dzieci. W przeciwieństwie do większości małych psów kochał dzieci - o ile nie były zbyt hałaśliwe. Pewnego dnia, nowe dziecko zaczęło się w naszej praktyce i, będąc lekko w tyle na etapach rozwojowych, ten 7-latek płakał, kiedy mama opuściła biuro. Aby uspokoić dziecko, umieściliśmy go na komputerze, żeby mógł się zrelaksować. W międzyczasie przyniosłem krzesło blisko dziecka i wezwałem Leo. Przyszedł i na rozkaz wskoczył na wolne krzesło. Poprosiłem chłopca, żeby zaopiekował się mną Leo, poklepując go podczas pracy przy komputerze. Po chwili krzyki chłopca stały się drobnymi szlochami, podczas gdy lewą ręką pracował na klawiaturze komputera, poklepując Leo prawą. Kilka minut później z radością pracował na komputerze z Leo na kolanach.To dziecko kochało nasze nauczanie i cieszyło się, że mogło przyjść, ponieważ Leo uczynił dla niego lepsze lekcje.”- Martin Marszal, dyrektor Frontrunner Learning Centres.

Marszal mówi, że nie jest niczym niezwykłym mieć dzieci, które nalegają na to, by mieć psa przy pracy.

„Wygląda na to, że dzieci, podobnie jak dorośli, są bardziej zrelaksowane, łatwiej je nauczać, gdy w pobliżu są zwierzęta” - dodaje.

Centra grają także w tle muzykę barokową. Narzekamy na muzykę, nigdy na psy, mówi.

Nauczanie uzdrawiania przez psy

Z drugiej strony, Diane Dembicki, PhD, LMT, CYT jest profesorem klinicznym i dyrektorem programu żywieniowego MS na Adelphi University w Garden City w Nowym Jorku. Wykłada kurs NUR357 Healing and the Arts, który koncentruje się na innym podejściu do terapii uzdrawiających - od sztuk ekspresyjnych i wizualnych i terapii dramatycznej, po taniec i muzykoterapię (www.events.adelhpi.edu)

Jedną z terapii, które obejmuje, jest terapia psów.

“Postanowiłem włączyć psy terapeutyczne, ponieważ moje badania doktoranckie, które zostały opublikowane, dotyczyły tego, jak zwierzęta wpływają na zdrowie, a także jestem miłośnikiem zwierząt domowych (dwa własne koty ratunkowe i pies ratunkowy oraz cotygodniowa praca wolontariacka w moim lokalnym schronisku dla zwierząt). Następnie uczeń pierwszej klasy, pielęgniarka (w programie RN do BSN, już pracująca w szpitalu), dowiedziała się o tym, co zrobiłem i powiedziała, że zna kogoś, kto odwiedził szpital z psami terapeutycznymi, i nawiązałem ten kontakt –Susie Wong – Susie i ja szybko się zaprzyjaźniliśmy w momencie, kiedy się poznaliśmy, a ona przychodzi ze swoimi psami terapeutycznymi do moich dwóch sekcji każdego semestru.”- dr Dembicki

Susie Wong podnosi i trenuje Wielkie Pireneje do pracy terapeutycznej. To jej psy przychodzą na zajęcia doktora Dembickiego w każdym semestrze.

I podczas gdy klasa może być nastawiona na nauczanie dzieci alternatywnych technik terapeutycznych do wykorzystania jako pielęgniarki, jest to kurs fakultatywny, więc dr Dembicki zdobywa studentów ze wszystkich kierunków, w tym psychologii, socjologii, zaburzeń mowy, biznesu i różnych nauk. Klasa zapełnia się, gdy otwiera się rejestracja dnia i zawsze jest lista oczekujących.

“To zdumiewające, jak te psy wpływają na uczniów - Susie i psy wchodzą do klasy, a tam ooho i aaaahs i uśmiechają się dookoła przez całe 90 minut lub tak, że tam są. Nawet uczniowie, którzy byli trochę nieufni wobec dużych psów (Wielkie Pireneje są jak małe kucyki) - i jest to opcja interaktywna, ale proszeni są przynajmniej o obserwację - wkrótce kładą się na podłodze z psami. Celem jest poznanie psów terapeutycznych i wpływu, jaki wywierają na ludzi, doświadczając tego osobiście - jest to eksperymentalne - i uczniowie stają się bardzo zdenerwowani, ponieważ to raportują. Muszą także napisać o „obecności terapeutycznej”, którą robią psy, ale ludzie też mogą to zrobić i jak to pomaga leczyć ludzi (nie mamy na myśli lekarstwa, istnieje wiele form uzdrawiania, jak uczą się uczniowie).”- dr Dembicki.

Poniższy film wyjaśnia bardziej szczegółowo o niesamowitej klasie dr Dembickiego. Nie wiem o tobie, ale to sprawia, że chcę jechać do Adelphi, żeby wziąć tę klasę!

Cons

Oczywiście są rzeczy, o których warto pomyśleć, kiedy wprowadzasz psa do takiego miejsca jak szkoła. Są na przykład alergie, a niektóre dzieci, jak wspominali mi dr Dembicki i Marszal, boją się psów.

Marszal wyjaśnia, że na jego terenie jest duża populacja migrantów, z których wielu pochodzi z kultur, które nie mają tego samego rodzaju kultury zwierząt domowych, jaką mają w Australii (mają więcej zwierząt domowych w Australii niż prawie gdziekolwiek indziej na świecie, on mówi).

„Rzeczywiście, niektórzy z moich klientów boją się psów” - wyjaśnia Marszal. - Przynajmniej, dopóki nie przyzwyczają się do tego, że kręcą się wokół niego border collie, papillon lub standardowy pudel. Uczniowie bardzo troszczą się o psy i są rozczarowani, jeśli tego dnia nie ma psa”.

Istnieją kultury, w których psy są uważane za brudne, a nawet niebezpieczne, więc niektóre dzieci i / lub ich rodzice mogą oprzeć się programowi, który pozwala psu na terenie kampusu. Ponadto istnieje niebezpieczeństwo ukąszeń, a bakterie, takie jak giardia, mogą być przekazywane z psa na dziecko, jeśli standardy sanitarne nie są przestrzegane. Jednakże, jeśli pies i zespół przewodnika są szkoleni (tak jak powinni być), ryzyko to powinno być niskie.

Powiedz nam, co myślisz o psach terapeutycznych w szkole?

Czy chcesz zdrowszego i szczęśliwszego psa? Dołącz do naszej listy e-mailowej, a my podarujemy 1 posiłek potrzebującemu schronisku!