Dwie osoby dorosłe, dwa psy, bez dzieci: rodzina

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Za kilka tygodni kończę 40 lat. Jestem prawie w tym wieku, kiedy ludzie przestaną pytać Mike'a i mnie: „Kiedy masz dzieci?” Nie mam nic przeciwko pytaniu, co to znaczy: naprawdę nie jesteś kompletna jednostka rodzinna, dopóki nie dodasz człowieka lub dwóch.

Uno i może, miłości mojego życia, nie są „ćwiczeniem” lub „początkiem dzieci” lub „zastępczymi dziećmi”. Nie spełniają jakiegoś ukrytego instynktu macierzyńskiego, którego jeszcze nie uznałem. To moje cudownie pachnące grudki natychmiastowej błogości, które myślą, że dobrotliwa wróżka zostawia smakołyki w skrzyni, kiedy nadszedł czas, aby iść spać.

Nie możesz prokreować tego rodzaju magii - wędruje on na czterech nogach.

I chociaż wiem, że pewien procent populacji nigdy tego nie dostanie, muszę to powiedzieć - bezpośrednio i bez przeprosin: nie mieć psy ponieważ nie mogę mieć dzieci. Mam psy, bo chcę psy.

Śmiało, współczuj mi. Postaraj się, żebym zrozumiał, że nie zatriumfowałbym nad najprawdziwszymi zmaganiami życiowymi, dopóki nie spędzę sześciu miesięcy w stanie poważnego pozbawienia snu lub nie poświęcę mojego ulubionego swetra na wymioty pocisków. Jakoś uda mi się znaleźć sens. (Być może biegunka szczeniaka na nowym dywanie pozwoli mi przetrwać trudne czasy.)

Jednak z całą powagą nie jest to konkurs - ani nawet porównanie. Nie próbuję cię przekonać, że moje zależne od psów psy są lepsze niż twoje ludzkie osoby zależne. Tylko ta kopalnia jest ładniejsza. Mam na myśli włosy! Cokolwiek.

Kilka podziękowań temu, Uno wróciła do domu z przedszkola dla psów z projektem artystycznym. Wyglądał jak jeden z tych rysunków z indyka, które robisz w przedszkolu - taki, w którym nauczyciel śledzi zarys dłoni, a twoje palce stają się piórami.

W przedszkolu jeden z pracowników wyśledził łapę Uno na kawałku papieru budowlanego, wkleił pióra na stronę i nabazgrał jego imię. Kocham to. Położyliśmy go na lodówce. Nie dlatego, że byliśmy dumni z grafiki Uno, ale dlatego, że uznaliśmy tę koncepcję za zabawną.

Zdobyć? On jest naszym Dobermanem!”Powiedziałbym, rozbijając się. A jednak upłynęło wiele lat, zanim rozgrzałem się na myśl o nas jako „psich rodzicach”. Napisałem nawet artykuł, prosząc przyjaciół, żeby nas policzkowali, jeśli kiedykolwiek usłyszeli, że Mike i ja nazywamy się mamusią i tatusiem. Nie ma mowy, żebyśmy się stali Ci ludzie.

Cóż, Młodszy Leslie, najświeższe wiadomości: Stałeś się tymi ludźmi. Jesteś mamą piłkarską bez piłki - a twoje maleństwo bawi się nago i kupuje na polu.

Ludzie, nie jestem dumny, że to przyznaję, ale myślę, że nieumyślnie przekonałem kilku sąsiadów, że rzeczywiście urodziłem nasze szczenięta. Wiem: to nie jest śmieszne - jest wypaczone i niewłaściwe. Ale trochę zabawne, prawda? I prawda? Raczej?

W międzyczasie będę tęsknił za dniem, w którym ratowanie będzie uważane za równie ważne jak reprodukcja. Będę znosił wszystkie litości, jakie będą dawać moim kumplom. Będę cierpieć z powodu wiedzy, że moja duma i radość nigdy nie wyrosną na prezydenta, a prawdopodobnie nawet na wiceprezydenta. Ale nie będę czuł się niekompletny; moja rodzina jest idealna.

Mam na myśli to: Duggars ma 19 dzieci, ale nikt ich nie pyta, kiedy dostają psa.

Ten artykuł po raz pierwszy pojawił się na Dogtime.com