7 mitów, których nie należy wierzyć o wściekliznach

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

28 września przypada 10. roczny Światowy Dzień Wścieklizny, który powstał w 2007 r. W celu podniesienia globalnej świadomości na temat zapobiegania wściekliźnie. Wścieklizna jest chorobą, której można zapobiegać, ale według Centers for Disease Control and Prevention, na całym świecie zabija około 59 000 osób rocznie, przy czym większość zgonów ma miejsce w Afryce i Azji. A najczęstszą przyczyną przenoszenia wścieklizny na ludzi na całym świecie są psy.

Jeśli mieszkasz w Stanach Zjednoczonych, może to być niespodzianką. Dzięki przepisom dotyczącym szczepień wścieklizna psów została w większości wyeliminowana, a zgony ludzi wścieklizny w Stanach Zjednoczonych są rzadkie. Mimo to ważne jest, aby znać fakty dotyczące tej śmiertelnej choroby, zwłaszcza jeśli jesteś właścicielem zwierzęcia.

Aby pomóc ci lepiej zrozumieć tego okrutnego i przerażającego wirusa, obalamy niektóre z najczęstszych błędnych przekonań na temat choroby.

• 

  Mit: Wścieklizna nie jest czymś, czym należy się martwić w Stanach Zjednoczonych.

  Jak wspomnieliśmy, dzięki przepisom dotyczącym szczepień przeciwko wściekliźnie, wścieklizna psów nie stanowi większego problemu w Stanach Zjednoczonych. Ale wścieklizna może nadal być przenoszona na ludzi z dzikich zwierząt, takich jak szopy, lisy, skunksy i nietoperze. Z tego powodu CDC twierdzi, że ważne jest, aby nigdy nie zbliżać się do dzikiego zwierzęcia - nawet jeśli wydaje się ono przyjazne. Jeśli dzikie zwierzę wydaje się sparaliżowane, gryzie się we wszystko lub wydaje się chore, wezwij kontrolę nad zwierzętami. A jeśli zwierzę jest martwe, nie dotykaj go. Zadzwoń na kontrolę zwierząt.

  Niezbędne jest również przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii dotyczących szczepionki przeciw wściekliźnie u Twojego zwierzaka. Jeśli jest za szczepionką, nie zwlekaj z wizytą u weterynarza. Jeśli twój pies lub kot zostanie ugryziony przez dzikie zwierzę i nie jest na bieżąco ze swoją szczepionką przeciw wściekliźnie, będzie musiał zostać poddany kwarantannie lub uśmiercony.

  

  Mit: Koty domowe nie potrzebują szczepionki przeciw wściekliźnie.

  Chociaż twój kotek może nigdy nie wyjść poza dom, nadal musi zostać zaszczepiona przeciwko wściekliźnie. Nadal istnieje ryzyko, że uda jej się uciec na wielkie niebo lub że wściekłe zwierzę może dostać się do twojego domu. Przypuśćmy, że musisz ją zrezygnować, bo ucieka, a ona zamyka się w schronie? Istnieje tak wiele możliwych scenariuszy, które mogą sprawić, że twój kot będzie narażony na wściekliznę, a bezpieczniej ją zaszczepić. Ponadto wiele miast i stanów wymaga szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie. A jeśli twój nieszczepiony kot miałby ugryźć gościa w twoim domu, najprawdopodobniej będzie musiał zostać poddany kwarantannie.

  

  Mit: Psy i koty są jedynymi udomowionymi zwierzętami, które potrzebują szczepionki przeciwko wściekliźnie.

  Fretki również muszą być szczepione przeciwko wściekliźnie. Według weterynarza egzotyki dr Laurie Hess, młode fretki powinny otrzymać pierwszą szczepionkę przeciw wściekliźnie w wieku około 4 miesięcy i otrzymać coroczne szczepionki przypominające, nawet jeśli są zwierzętami domowymi.

  

  Mit: jeśli zwierzę pieni się w ustach, zdecydowanie ma wściekliznę.

  Podczas gdy nadmierne ślinienie się jest jednym z objawów wścieklizny, może być także oznaką wielu innych problemów zdrowotnych, takich jak udar cieplny, problemy z zębami i lęk. Ponadto niektóre rasy psów, takie jak mastiffy, bloodhoundy i saint bernardy, i tak mają tendencję do ślinienia się.

  

  Mit: Gdy jesteś narażony na wściekliznę, nic nie możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko infekcji.

  W przypadku ukąszenia przez podejrzane wściekłe zwierzę należy natychmiast przemyć ranę wodą z mydłem przez 15 minut. Będziesz także potrzebował natychmiastowej pomocy medycznej i może otrzymać profilaktykę poekspozycyjną (PEP), która jest kursem szczepionek, które zapobiegają objawom wścieklizny u ludzi.

  

  Mit: Wścieklizna jest przenoszona tylko przez ugryzienie zwierzęcia.

  Wścieklizna rozprzestrzenia się przez ślinę zakażonego zwierzęcia i może być przenoszona przez ukąszenie lub rzadziej, przenoszona, gdy zadrapania, otarcia, otwarte rany lub błony śluzowe jamy ustnej lub jamy ustnej wchodzą w kontakt ze śliną lub tkanką mózgową wściekłego zwierzęcia. Podczas gdy nigdy nie powinieneś tego robić, głaskanie podejrzanego dzikiego zwierzęcia nie narazi cię na wściekliznę (chyba, że zwierzę cię gryzie). Ani nie skontaktuje się z wściekłym kałem zwierzęcia, moczem ani krwią. Wścieklizna jest głównie przenoszona przez ślinę, chociaż rzadko, niektórzy ludzie mogą być narażeni na wściekliznę poprzez kontakt z tkanką mózgową wściekłego zwierzęcia, wdychanie aerozolowanych wirusów wścieklizny lub poprzez przeszczepy narządów od osoby zakażonej.

  

  Mit: Rany ukąszeń są zawsze oczywiste.

  Nietoperze mają małe zęby, a ich ugryzienia mogą być trudne do zauważenia. CDC zaleca natychmiastową pomoc lekarską, jeśli obudzisz się w pokoju za pomocą nietoperza, znajdziesz nietoperza z dzieckiem bez opieki lub zobaczysz nietoperza w pobliżu osoby niepełnosprawnej.

  

  

  

  

  Więcej o Vetstreet:

  • Dlaczego mój zwierzak … źle się zachowuje w klinice weterynaryjnej?
  • Jak lekarze weterynarii określają wiek szczeniaka lub kociaka
  • Jak mogę zwrócić uwagę mojego Distracted Dog?
  • Wskazówki, jak chronić się przed 3 typowymi pasożytami zwierząt domowych
  • Sekret szczęśliwych kotów halowych

  Więcej o Vetstreet:

  • 7 wspólnych problemów zdrowotnych u starszych kotów
  • Czy mój pies naprawdę potrzebuje corocznej wizyty u weterynarza?
  • Nie popełniaj błędów tych 5 nowych właścicieli psów
  • Walka z wirusem wścieklizny w domu i za granicą
  • Choroba Nawet wewnętrzne koty nie są bezpieczne