Czy koty są udomowione? Oto oczywista odpowiedź

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 08:18

Są ludzie, którzy widzą kota domowego (Felis silvestris catus) jako nie udomowione lub zasadniczo tak zwane dzikie zwierzę. Ten artykuł na temat Smithsonian odnosi się do „debaty”, która rzuca wiele światła na temat udomowienia, zachowania zwierząt i kontrowersyjnej praktyki trzymania „egzotycznych” lub dzikich zwierząt jako zwierząt domowych. W końcu, jeśli koty nie są udomowione, czy nie oznacza to około 30% populacji „dzikich” zwierząt?

Przeciwieństwa polarne: postrzeganie psów i kotów przez nasze społeczeństwo

Psy są energiczne, towarzyskie, lojalne i otwarcie społeczne. Nie ma wątpliwości, że są „udomowione”. Psim przeciwieństwem zawsze był kot; cichy, ukradkowy, spostrzegawczy i wybredny.

Kot preferuje okazjonalne okazywanie uczuć starannie wyselekcjonowanym ludziom, którzy dostarczają mu pożywienia i opieki. Większość ludzi zna te stereotypy dotyczące kotów (i psów) - są one wszechobecne w naszej kulturalnej percepcji tych popularnych zwierząt. Ludzie opracowali nawet sposoby oceny swojej osobowości w oparciu o to, które z tych zwierząt posiadasz lub preferujesz.

Niepodległość i umiejętność dostarczania żywności dla siebie - czyż nie są to cechy dzikich zwierząt? Kiedy badamy psy i koty w ten sposób, możemy zacząć rozumieć, dlaczego koty są często postrzegane jako dzikie zwierzęta. Przekonasz się, że jest to powód, dla którego wielu właścicieli kotów (zwłaszcza w Europie) zezwala kotom na wybieg na wolnym powietrzu, ponieważ uważają, że trzymanie „dzikiego” zwierzęcia w zamknięciu jest złe. Oto dlaczego każda propozycja kotów nie udomowionych jest w najlepszym razie wadliwa.

Nikt nie może zdecydować, czym jest udomowione zwierzę

Istnieje wiele logiki i licznych niespójności, gdy omawiane jest pojęcie udomowienia. Określenie to wydaje się mieć zupełnie inne znaczenie w zależności od tego, z kim rozmawiasz - jedyną cechą, która wydaje się mieć wspólne definicje, jest to, że nigdy nie wydają się mieć jednakowego zastosowania w każdej sytuacji.

Ludzie mówią:

• Udomowienie odbywa się przez tysiące lat, kiedy zwierzęta hodowane są w celu współistnienia z ludźmi.
• Udomowione zwierzęta zostały selektywnie wyhodowane w celu opieki nad ludźmi i nie mogą sami sobie radzić na wolności.

Słownik mówi:

1. do konwersji (zwierzęta, rośliny itp.) na użytek domowy; oswojony.
2. oswoić (zwierzę), zwłaszcza przez pokolenia hodowlane, żyć w ścisłym związku z istotami ludzkimi jako zwierzęciem domowym lub zwierzęciem roboczym i zazwyczaj tworząc zależność, tak aby zwierzę traciło zdolność do życia na wolności.
3. przystosować się (roślinę), aby być kultywowanym i korzystnym dla ludzi.

-Dictionary.com

Naukowcy mówią:

The sześć kryteriów że zwierzęta muszą być uznane za dobrych kandydatów do udomowienia: nie mogą być wybrednymi zjadaczami [mięsożerne są trudne do karmienia, przynajmniej w przeszłości]. Muszą szybko osiągnąć dojrzałość płciową. Muszą być skłonni rozmnażać się w niewoli. Muszą być posłuszni z natury. Nie mogą mieć silnej tendencji do paniki i ucieczki, gdy są zaskoczeni. I wreszcie, muszą naturalnie szanować hierarchię społeczną i dominującego członka, uznając ludzi za ich „mistrza”.

-Jared Diamond. (1997) Pistolety, zarazki i stal

„W swojej najbardziej podstawowej sytuacji udomowienie to uzależnienie od ludzi w zakresie pożywienia, schronienia i kontroli hodowli”

-Driscoll, Carlos A., David W. Macdonald i Stephen J. O'Brien. „Od dzikich zwierząt po zwierzęta domowe, ewolucyjny pogląd na udomowienie”.

Pomysł oswojenia przez laika jest zależnością gatunku od ludzi po modyfikacjach wywołanych rozmnażaniem, ale to kryterium po prostu nie działa.

Istnienie dzikich zwierząt, które są wszystkimi udomowionymi lub dawniej udomowionymi zwierzętami, których przodkowie uciekli i przeżyli bez ludzi, obala, że wszyscy zginą w „dzikim”. Jest odwrotnie; te populacje mają Gotowe bardzo dobrze i trudno je wykorzenić.

Co ważniejsze, większość zwierząt nieudomowionych, które wychowano jako zwierzęta domowe nie może przetrwać w środowisku naturalnym bez szeroko zakrojonej rehabilitacji, nawet po uwolnieniu do właściwego środowiska, innym ważnym czynnikiem decydującym o tym, czy zwierzę przeżyje. Jest to jeden z powodów, dla których zawsze zaleca się, aby nie wypuszczać długo żyjących zwierząt, od gekonów po orki.

Instynkt łowiecki kota jest również postrzegany jako cecha „dzika”, ale szokujący jest fakt, że większość udomowionych zwierząt, takich jak krowy, konie i kozy, jest roślinożercy a także wykuwać własne jedzenie, tak jak robiłby to dziki koń, koza lub krowa. Kurczaki są wszystkożerne i aktywnie poszukują owadów oprócz ich ziarna. Ich instynkt łowiecki jest równie silny jak kota.

Słownik prawdopodobnie ma szerszy, ale wciąż błędny opis. Jak wcześniej opisano, zwierzę tracące zdolność do przeżycia na wolności nie jest w żaden sposób związane z udomowieniem lub jego brakiem. Są zwierzęta udomowione, które potrafią przeżyć i „dzikie” zwierzęta, które nie są w stanie wychować się w tym samym otoczeniu, zależnie od osobnika, gatunku i zwykłego szczęścia.

„Oswajanie” nie jest również właściwym sposobem opisania udomowienia, które naprawdę opisuje modyfikację behawioralną na poziomie niegenetycznym. „Konwertowanie zwierząt na domowe potrzeby” jest prawdziwe, ale niejasne. Zwierzęta można przekształcać poprzez ręczne wychowywanie i oswajanie, co nie wiąże się z genetyczną zmianą populacji.

Naukowcy nie może nawet wydawać się określać wymiernych cech zwierząt udomowionych, które nie przesuwają gatunków, które kwalifikują się pomimo ich szerokiej akceptacji jako zwierzęta domowe (w tym koty).

Na przykład, popularnie cytowane 6 kryteriów domestykacji Jareda Diamonda obejmuje „uznanie człowieka jako opiekuna paczki”. Kurczęta są dla nas łatwe do zarządzania, ale czy naprawdę pod względem psychicznym patrzą na ludzi jako „mistrzów”? Nie powiedziałbym, że robią to inaczej niż papugi czy flamingi… po prostu pozbawiłyśmy kurczaki lotu, aby ułatwić im życie. Ponadto, nie wszyscy przodkowie udomowionych mają „przyjemne usposobienie” i tak właśnie jest cały punkt oswojenia ich na pierwszym miejscu.

African Wildcats: Czy jest jakaś różnica?

Co wiemy, aby być prawdziwym o udomowieniu

Czy zatem udomowienie jest nieprawidłowym pojęciem? Niekoniecznie. Wiemy, że prawdziwe dzikie, dzikie zwierzę nie jest udomowione. Wiemy, że gatunek o historii ewolucyjnej, która nie zawierała żadnych związków ludzkich, nie może być udomowiony. Wszystkie udomowione zwierzęta mają wspólną cechę, że muszą dobrze rozmnażać się wokół ludzi, ponieważ zwierzę, które jest trudne do rozmnażania lub rozmnażania się wokół ludzi, nie wytworzy wystarczającej ilości potomstwa, aby stworzyć pokolenia potrzebne do wytworzenia tej zmiany genetycznej.

Istnieje również fenotyp udomowienia. Cechy, takie jak kręcone ogony, łuskowate wzory kolorów i opadające uszy są związane z hodowlą zwierząt, aby były wygodne wokół ludzi. Udomowione koty wykazują wiele wzorców kolorystycznych i dłuższy przewód pokarmowy, dostosowując się do spożywania skrawków ludzkiej żywności.

Jednak to, czy te cechy się pojawią, zależy od gatunku, czy też może się pojawić losowo. Te cechy nie są wymagania na udomowienie. Moglibyśmy równie łatwo selektywnie hodować psy, aby silnie przypominały, a nawet zachowywały się jak wilki, jak tego pragniemy, a to nie czyni ich mniej projektami udomowienia wybieranymi przez człowieka.

Dlaczego Koty SĄ udomowione

W tym miejscu wkraczają koty. W najprostszym ujęciu udomowienie jest modyfikacją genetyczną poprzez celową lub niezamierzoną hodowlę selektywną zwierzęcia, aby odpowiadało ludzkiemu przeznaczeniu. Zwierzęta są mimowolnie oswojone za pomocą doboru naturalnego; kiedy rozmnażają się wokół ludzi, nieuchronnie stają się bardziej tolerancyjnymi gatunkami. Koty ewoluowały w ten sposób.

Czy koty są „półdomowe”?

Kilku naukowców twierdzi, że koty są „nie w pełni udomowione” lub „częściowo udomowione”, co jest bardzo dziwnym pomysłem, biorąc pod uwagę płynną definicję tego terminu. W Naturalna historia zwierząt domowych (Clutton-Brock J. 1987.) stwierdza się, że mniej niż 10 gatunków zostało „w pełni udomowionych”. Oznacza to, że nie więcej niż 9 zwierząt z tej listy 15 można uznać za takie.

Które zwierzę na tej liście nie jest w pełni udomowione ?:

Krowa, koń, świnia, pies, świnka morska, kaczka, fretka, koza, owca, królik, świnia, indyk, złota rybka, osioł, kurczak

Zwierzęta te są prawdopodobnie jednogłośnie uważane za zwierzęta udomowione i nie bez powodu. A to pomija udomowione szczury, myszy, lamy, wielbłądy i wiele innych.

Wesely Warren, genecista z Washington University, stwierdza:

„Wciąż jest dużo mieszania genetycznego”, powiedział Warren. „ Nie masz prawdziwego rozróżnienia między wilkiem a psem. Używając psa jako najlepszego porównania, współczesny kot nie jest tym, co nazwałbym w pełni udomowionym.”

(Driscoll, 2009) sugeruje:

„Ponieważ 97% lub więcej z prawie 1 miliarda kotów domowych żyjących obecnie to koty domowe, lub są dzikie i nienaruszone, przytłaczająca przewaga kotów domowych wybiera ich własnych partnerów. Tylko niewielki ułamek kotów (głównie zarejestrowanych ras) ma dla nich kumpli (selekcja prezygotyczna). Ponadto większość dzikich kotów otrzymuje to, co je bez pomocy człowieka. Dodatkowo kot domowy różni się niewiele morfologicznie od dzikiego planu ciała…”

Co się dzieje?

Koty są postrzegane jako „częściowo udomowione”, ponieważ większość z nich nie ma kontrolowanej hodowli, a większość z nich jest przypadkowo hodowana jako kundel i ludzie nie wybierają swoich partnerów. Z wyjątkiem ras czystorasowych kotów, takich jak Persowie i Brytyjczycy. Zgodnie z tą definicją koty te będą uważane za (nowo) w pełni udomowione zwierzę.

Wydaje się, że naukowcy zajmujący się nauką ustalają różne kryteria udomowienia w porównaniu z ograniczoną liczbą gatunków lub jednym. Szukając uzgodnionej definicji udomowienia, wciąż znajdowałem więcej dokumentów, które dodawały kryterium, które nie miało innego, lub używano psów lub krów jako rubryki oceny, dla której należy sprawdzić punkty, aby ustalić, czy zwierzę jest udomowione czy „ pół'.

Na przykład w (Driscoll, 2009):

„Wildcaty są nieprawdopodobnymi kandydatami do udomowienia… Co więcej, koty nie wykonują ukierunkowanych zadań, a ich rzeczywista użyteczność jest dyskusyjna, nawet jako mousers”

Zwierzę nie musi wykonywać ukierunkowanego zadania, aby zostać udomowionym. Ten pomysł musi pochodzić z badania innych udomowionych zwierząt.

Jedynym logicznym wnioskiem, jaki mogę wyciągnąć, biorąc pod uwagę naukę, percepcję kulturową i opisy słowników, jest to udomowienie to proces, który zmienia się w zależności od gatunku i celu, dla którego jest prowadzony. Naukowe definicje zdają się badać zwierzęta klasycznie udomowione, szczególnie duże zwierzęta, które były niezwykle ważne w historii ludzkości. Po prostu nie ma żadnej wartości dla tych arbitralnych reguł, kiedy ludzie mogą zmieniać populacje zwierząt na wiele innych sposobów.

Zwierzęta jako biedni kandydaci do udomowienia?

Gdyby zwierzę nie spełniało pewnych kryteriów lub było „przystosowane” do udomowienia, co nazwalibyśmy procesem hodowli tego gatunku, aby lepiej odpowiadał potrzebom człowieka? Jeśli skorzystamy z rosyjskiego eksperymentu lisa, który był 50-letnim badaniem, które na przykład dało potulne „psie” lisy po selektywnej hodowli, takie lisy kontrolowały hodowlę w 100% przez ludzi i według niektórych naukowców byłyby „bardziej udomowione” niż przeciętny kot.

Chociaż lisy nie są początkowo świetnymi kandydatami do udomowienia, zdaniem naukowców, ponieważ są zbyt płochliwe i zbyt mięsożerne, eksperyment wywołał podobne wyniki do udomowienia psa.

Półdomestacja nie powinna być „rzeczą”

Wydaje się oczywiste, że koty, mimo że nie są podobne do innych głównie roślinożernych zwierząt domowych i mają wybór partnera, właśnie zostały udomowione w inny, ale nie mniej skuteczny sposób. W tym przypadku tak jest samostanowienie.

Ludzie nadal odgrywają silną rolę w naturalnej ewolucji tolerujących ludzi kotów, nie tylko pozwalając, ale i zachęcając ich obecność w naszych domach i wokół nich.

Eksperymenty lisów pokazują, że możemy osiągnąć nasz rezultat udomowienia różnymi środkami i różnymi gatunkami.

Potulny lis nie jest psem, owcą ani kotem, to potulny lis. Tak jak my nie oczekujemy udomowienia kota i zachowujemy się jak domowy kurczak, tak powinniśmy być w stanie wytworzyć pożądaną ludzką tolerancję u wielu tak zwanych „dzikich” zwierząt i oczekiwać, że udomowiona forma będzie inna niż psy, kurczaki lub konie. Innymi słowy, tylko dlatego, że udomowiony lis może mieć pewne unikalne zachowania, które sprawiają, że jest on inny niż pies, nie sprawia, że lis nie jest udomowiony.

Specyficzne dla gatunku zachowanie kota, które obejmuje zachowane umiejętności polowania, niezależność i tendencje roamingowe, nie powinno oznaczać, że kot nie jest lub jest „częściowo oswojony”. Tak właśnie wyszła udomowiona wersja afrykańskiego dzikiego kota, w oparciu o nasze potrzeby i metody.

Koty są nadal kontrolowane przez ludzi

Koty odpowiadają potrzebom ludzi, którzy pozwolili, aby ich wstępna selekcja naturalna postępowała w takim stopniu, w jakim ma to miejsce, do tego stopnia, że koty przebywają w naszych domach i są zamknięte, manipulowane (w tym eutanazja kotów z niepożądanymi cechami), transportowane i zmieniane (chirurgicznie) przez ludzi. W ten sposób, poza dzikimi populacjami, byłoby nierozsądnie powiedzieć, że ludzie nie biorą udziału w ich hodowli.

Od czasu, gdy czasy się zmieniły, a ludzie mają luksus używania zwierząt do celów innych niż jedzenie i przetrwanie, koty ewoluowały jako towarzysze, którzy również polują na „robactwo” (małe dzikie zwierzęta, bezkrytycznie).

Wielu ludzi nieodpowiedzialnie lubi utrzymywać ten gatunek w sposób „wolnowybiegowy”, co w niektórych populacjach, w których koty nie są sterylizowane lub wykastrowane (nawet bardziej nieodpowiedzialne), prowadzi do wyboru własnych partnerów. Dzikie koty mogą być adoptowane w młodym wieku i zamienione w koty domowe. Zwierzęta te zaspokajają ludzką potrzebę wzbogacenia towarzysza i ogólnie nie różnią się znacząco od kotów, których hodowla jest całkowicie kontrolowana. Tak zwany kot „w pełni udomowiony”, taki jak kot syjamski lub perski, wciąż różni się morfologią od afrykańskiego kota dzikiego (inny powód dla kotów „częściowo udomowionych”).

Udomowienie mówi nam bardzo mało o zwierzętach

Kot Savannah, „rasa kotów”, która ma serval DNA, jest całkowicie kontrolowanym stworzeniem. Czy kot Savannah jest w pełni udomowiony i czy jest bardziej udomowiony niż przeciętne koty? Większość ludzi postrzega to zwierzę jako kota „na wpół dzikiego”. Mogą się zastanawiać, dlaczego zamiast tego nie mógłbyś adoptować „kota udomowionego”.

Naukowcy omówili wątpliwą koncepcję półdomestykacji, ponieważ genom kota (w porównaniu do psa oczywiście) różni się niewiele od dzikich kotów, z których pochodzą:

„Podsumowując, nasze analizy zidentyfikowały sygnatury genetyczne w genomach kotów, które pasują do ich unikalnych umiejętności biologicznych i sensorycznych. Liczba regionów genomowych z silnymi sygnałami selekcji, ponieważ udomowienie kota wydaje się skromne w porównaniu z tymi u psa domowego, co jest zgodne z nowszą historią udomowienia, brakiem silnej selekcji ze względu na specyficzne cechy fizyczne, a także ograniczoną izolacją od dzikich populacje.”

-Montague, Michael J., et al. „Analiza porównawcza genomu kota domowego ujawnia sygnatury genetyczne leżące u podstaw biologii kotów i udomowienia.

Chociaż twierdzę, że koty są z pewnością udomowione, nie zmienia to faktu, że nie są one tak różne od dzikich kotów.

Jak już ustaliłem, kiedy zwierzęta są hodowane przez ludzi na wiele różnych sposobów iz różnych powodów, nie możemy twierdzić, że znają tylko status domestykacji, który gatunek jest „odpowiedni” do niewoli, a który nie.

Jeśli niektórzy uważają, że koty nie są nawet udomowione, co to mówi nam o tym, że niewłaściwe jest trzymanie tak zwanych dzikich zwierząt jako zwierząt domowych i że powinniśmy zbierać tylko zwierzęta, takie jak psy i koty?

Każdy gatunek jest unikalny i będzie podlegał różnym zmianom po przeprowadzeniu selektywnej hodowli. W rzeczywistości zwierzęta z ogrodu zoologicznego mogą nieumyślnie zostać wybrane do udomowienia, gdy znajdziemy osobniki, które dobrze się wokół nas rozmnażają, kwitnące w obecności ludzi, aby uzyskać bardziej zdrowe potomstwo, korzystne.

Dlaczego powinniśmy dbać?

Zrozumienie słowa „udomowienie” może wydawać się zwykłą semantyką, ale ważne jest, aby zrozumieć, co tak naprawdę oznacza. Często argumentuje się, że „udomowione” zwierzęta są jedynymi gatunkami nadającymi się do niewoli. Zwierzęta „udomowione” często określa się jako tolerancyjne wobec różnych form niewoli ludzkiej.

Dla wszystkich gatunków należy wziąć pod uwagę implikacje dobrostanu. Ludzie powinni rozwieść swój proces myślenia od koncepcji udomowienia i raczej badać cechy specyficzne dla gatunku, jak również indywidualność zwierząt w niewoli, od kotów domowych po słonie. Zastanawianie się nad nieważnymi pomysłami na udomowienie może posłużyć do zniszczenia logicznego procesu myślowego.

• 10 małych egzotycznych kotów, które są legalne jako zwierzęta domowe Profile małych i średnich egzotycznych lub dzikich kotów, które czasami są trzymane jako zwierzęta domowe w Stanach Zjednoczonych.
• Dzikie kontra udomowione zwierzęta: dlaczego udomowienie nie ma nic wspólnego z niebezpiecznymi zwierzętami Udomowione i dzikie lub egzotyczne zwierzęta nie są tak różne, jak mogłoby się wydawać. Dlaczego mówienie „dzikie zwierzęta są niebezpieczne” jest całkowicie nielogiczne.
• Zrozumienie udomowienia | Etyka dzikich zwierząt jako zwierząt domowych i w ogrodach zoologicznych Dlaczego ludzie umieszczają dzikie zwierzęta w niewoli, a jednocześnie doskonale czują się w udomowionych zwierzętach pod kontrolą człowieka? Czy udomowione zwierzęta naprawdę różnią się od zwierząt egzotycznych?

Pytania i Odpowiedzi