Zapytaj weterynarza: czy psy mogą mieć zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD)?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) u ludzi charakteryzuje się powtarzającymi się myślami i zachowaniami, które powodują stres. Myśli są obsesjami, a zachowania są kompulsjami. Myśli są często nierozsądne, a kompulsje zakłócają normalne życie.

Uważa się, że przyczyna dla ludzi jest wieloczynnikowa i dokonywane są nowe postępy. Ponieważ myśli psów są trudne do zdefiniowania, psia wersja tego zaburzenia jest po prostu określana jako Psie kompulsywne zaburzenie (CCD). CCD jest reklamowany jako dobry model ludzki dla OCD. Wiele badań wykazało podobieństwa w strukturze mózgu, a nawet zidentyfikowało specyficzne analogi genów podczas porównywania dotkniętych nimi ludzi i psów.

Jednym z przykładów badanego zaburzenia jest zjawisko zwane ssanie boków, specyficzne dla Doberman Pinschers, w których pies będzie wielokrotnie ssał obszar swojego ciała (zwykle, ale nie zawsze bok) do punktu zakłóceń życia. Podobnie jak ludzkie kompulsje, ta aktywność jest uważana za metodę uspokajania się. Czasami te zachowania są określane jako stereotypowe, ponieważ są powtarzalne i nie służą oczywistemu celowi.

Innym przykładem jest powtarzające się krążenie w belgijskich psach Malinois, a trzeci jest gonić ogon, u innych ras, w tym owczarka niemieckiego i bull terriera. Stereotypowe zachowania są definiowane jako nienormalne, ponieważ wydają się nie mieć celu przetrwania, są częste, powtarzalne i mogą negatywnie wpływać na jakość życia.

MRI i inne metody diagnostyczne wykazały rzeczywiste różnice strukturalne w mózgach dotkniętych chorobą psów, które wydają się analogiczne do zmian strukturalnych w dotkniętych mózgach ludzi. Jedno z badań w Dobermans zawęziło nawet kompulsywne odkrycia do konkretnego genu.

Jeśli zauważyłeś, że pies angażuje się w powtarzające się zachowania, ważne jest, abyś zaangażował swój zespół weterynaryjny. Ponieważ nasi pacjenci są niewerbalni, nie należy pomijać żadnej części diagnostyki. CCD jest diagnozą, którą należy postawić tylko przy braku innego zespołu medycznego.

Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że rzeczywiście istnieją przypadki CCD, a takie zwierzęta będą wymagały interwencji medycznej. Ale równie ważne jest uświadomienie sobie, że ponieważ psa nie można przesłuchać w celu wyjaśnienia swoich myśli i zachowań, może on wystawiać je z zupełnie innego powodu. Zastanów się, czy pies krąży z powodu problemu neurologicznego, a jego właściciel decyduje, że cierpi na CCD i że zachowanie jest nieszkodliwym znakiem. Pacjent dotknięty chorobą przechodziłby wtedy w proces neurologiczny, który pierwotnie spowodował jego okrążenie i mógł umrzeć bez leczenia.

Psy mogą wykazywać zachowania, które wydają się stereotypowe z innych pozornie niepowiązanych przyczyn, takich jak ból, uraz, choroba neurologiczna, dermatologiczna lub metaboliczna i te psy musi być zbadany przez lekarza weterynarii i opracować te inne kwestie, zanim można będzie postawić diagnozę CCD. Byłaby parodią, gdybyśmy przyjęli diagnozę CCD i leczyli ją, pozostawiając inne problemy odkryte i niezaadresowane. Zabierz psa do weterynarza, jeśli zauważysz powtarzające się zachowania, ponieważ niezależnie od przyczyny, twój pies zasługuje na pomoc.

Czy chcesz zdrowszego i szczęśliwszego psa? Dołącz do naszej listy e-mailowej, a my podarujemy 1 posiłek potrzebującemu schronisku!