Dlaczego powinniśmy zająć stanowisko przeciwne rasom psów?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Psy przed nadejściem standardów rasy

Wielu ludzi na całym świecie cieszy się towarzystwem, a czasem etyką pracy swoich czystorasowych zwierząt, i nie ma w tym nic złego. Zwierzę czystej krwi, kiedy jest prawidłowo hodowane, może być łagodne, długowieczne, piękne i zdrowe. W rzeczywistości, gdy kładzie się nacisk na te cechy, niektóre rasy mogą przetrwać większość muttów, które mają siłę znacznie większej puli genowej. Jednak dla każdego pozytywnego jest negatywny. My, ludzie, jesteśmy wyjątkowo predysponowani do skupiania się wyłącznie na pięknie, nie myśląc o konsekwencjach.

Aby w pełni to zrozumieć, prawdopodobnie powinniśmy przyjrzeć się, jakie były rasy psów i czym są teraz. Na początku nie mieliśmy psów. Mieliśmy wilki i były dzikie. Większość tych wilków obawiała się ludzi i pozostała dzika, ale czasami odważny wilk przychodził i jadł skrawki mięsa i jedzenia, które zostawili ludzie. Przez kolejne pokolenia te wilki stały się pogromcami. W pewnym momencie mogliśmy sprowadzić do domu szczenięta-wilki jako zwierzęta domowe, dodając do tego domowego pochylenia. W końcu wilki zostały udomowione i zamieniły się w psy, które nie zaskakująco wyglądały jak wilki. Te psy pracowały dla swojego życia. Sanie zaprzężone w husky, Salukis i inne ogary widokowe pomogły właścicielom złapać pustynne króliki, a niektóre psy przestały polować razem w celu ochrony i stada owiec i innych zwierząt. Wiele z tych psów hodowanych było w towarzystwie innych psów w okolicy, ale innym razem ich właściciele wkroczyli i wybrali dla nich partnera. Jednak w tych przypadkach nacisk nie był zwykle na kolor, potwierdzenie lub typ, zamiast tego skupiono się na hodowli najlepszego psa do pracy. Wielki pies pasterski przyłączyłby się do innego wspaniałego psa pasterskiego i razem mieliby bardzo szorstkie, ale ciężko pracujące szczeniaki. Z biegiem czasu psy w niektórych regionach mogły się dopasować do koloru i rodzaju, ale było to w dużej mierze spowodowane faktem, że psy najlepiej nadające się do każdej pracy były jedynymi hodowanymi - a te psy często miały te same cechy. Na przykład psy z Wielkiej Pirenejów musiały chronić owce i robiły to najlepiej, gdy same były białe i puszyste, wyglądając raczej jak owce, które chroniły, dopóki jakieś niczego nie podejrzewające dzikie zwierzę nie zrobiło się zbyt blisko.

Przez wiele tysięcy lat tak właśnie przebiegała hodowla psów i szczerze mówiąc nie mieliśmy zbyt wielu konkretnych ras, nie potrzebowaliśmy ich. Pomysł posiadania psa tylko zwierzęciem był wciąż dość radykalnym pomysłem. To nie znaczy, że ludzie nie kochali swoich psów, to znaczy, że od ich psów oczekuje się, że zrobią coś w zamian, czy będzie to polowanie, ciągnięcie zapasów, pasterstwo, ochrona własności, wabienie pcheł bogatych właścicieli, a nawet walka z innymi psami i zwierzęta dla rozrywki.

Wiktoriański wiek i jego psy

Wtedy coś się stało - narodziła się klasa średnia. Teraz o wiele więcej ludzi miało zbędne bogactwo i przeprowadzało się do miast. Nie potrzebowali już dużych psów hodowlanych, a teraz mogli sobie pozwolić na małe psy, takie jak klasy arystokratyczne zawsze uwielbiały. Wiele większych ras uległo zminiaturyzowaniu i nastąpiła wirtualna eksplozja nowych ras, szczególnie małych. Te psy nie miały pracy, ich jedynym celem w życiu było być kochanym i słodkim, a to wszystko zaczęło się robić źle. Teraz nie kładziono nacisku na hodowlę psa, który mógłby pracować lepiej lub żyć dłużej, niż na pięknie, naszej długiej obsesji. W 1860 roku pojawiły się pierwsze wystawy psów, aby ludzie mogli wprowadzić swoje psy do wirtualnych konkursów piękności.

Ludzie zaczęli hodować w poszukiwaniu ekstremalnych cech. Najbardziej tętniącą życiem rasą, którą można zobaczyć, jest prawdopodobnie buldog. Buldogi w latach 1800 i wcześniejszych wyglądały bardzo podobnie jak dzisiejszy pit bull. Często były dość wysokie, zwinne, miały tylko nieco stępiony pysk, może nawet trochę dłuższy niż pysk obecnego boksera. Mogliby doskonale funkcjonować zarówno jako towarzysze, jak i złośliwi przeciwnicy w ringu, atakując niedźwiedzie, szczury, inne psy lub egzotyczne zwierzęta. W końcu sporty krwi stały się nielegalne, ale byki były już od dłuższego czasu i miały wielu fanów. Hodowcy zwierząt wkroczyli i przejęli rasę. Zamiast rozmnażać się w celu zwinności i wytrzymałości, postanowili skupić się na tym pysku, dzięki czemu jego wzrost był krótszy przez kolejne pokolenia, aż do czterdziestu lat, kiedy to ich pyski prawie nie istniały. Nie tylko to wyhodowało krótsze, bardziej umięśnione psy, które dawały wrażenie wytrzymałości, chociaż nie posiadały już zdolności gladiatorów.

Buldogi są obecnie jedną z najkrótszych żywych ras. Przy narodzinach mają tak ogromne głowy, że wiele z nich jest zdolnych do noszenia szczeniąt tylko w sekcji C. Ich ekstremalny nacisk na nosy sprawia, że są podatni na problemy z oddychaniem, infekcje dróg oddechowych (jak wtedy, gdy piją język, często wylewają się do nosa) i są bardzo łatwe do przegrzania, ponieważ kufa psa i długi nos są naturalnym systemem chłodzenia. Ich ciężka struktura kostna sprawia, że są podatne na takie rzeczy, jak dysplazja stawu biodrowego i szalone chów wsobny w młynach dla szczeniąt, a inni ludzie, którzy próbują zarabiać na gotówce, jeszcze bardziej osłabiają ich problemy skórne. Zwinność nie jest już dłużej dostępna dla ich ciężkich bestii, które nie mogą już odwracać się, by podrapać swój tyłek. To dość smutne, gdy widzimy zwierzę znane kiedyś z walki z bykami, które nie są w stanie się nawet ugryźć.

Uczenie się z przeszłości

Więc jeśli buldogi wyglądały jak byki, skąd pochodziły byki i czego nas to może nauczyć? Pit bulls są rasą bardzo zróżnicowaną genetycznie. Powodem, dla którego zachowali swój pierwotny wygląd, jest to, że niezależnie od tego, czy chcemy się do tego przyznać, czy nie, nadal są one wykorzystywane do ich pierwotnego celu - walki. Większość pit bullów, które widzisz w schronach, pochodzi z linii bojowych i jako takie muszą być funkcjonalne. Muszą mieć wielką wytrzymałość, wysoką energię, wspaniałą zwinność i obojętność na ból. Wielcy zawodowi hodowcy psów bojowych dbają również o to, by ich psy były hodowane tylko po to, by być agresywnymi psami, a nie agresywnymi ludźmi, ponieważ mogłoby to zagrozić opiekunom. Pit bulls są kochane przez wielu, którzy są całkowicie odpychani i przygnębieni w świecie walki, prawdopodobnie tak samo jak niektórzy ludzie z psami bykami w tamtych czasach. Nie obawiam się, że rasa kiedykolwiek wyginie, nawet jeśli złapiemy każdego psa myśliwca w kraju, ponieważ są już ludzie, którzy hodują te psy, aby poprawić temperament i odzyskać stabilność społeczną. Są też ludzie, którzy przemieniają tę rasę roboczą w inne, bardziej legalne prace, takie jak psy poszukiwawcze i ratownicze, narkotyki, bomby i węszące zwłoki, ściągacze do ciężarów, a nawet garstka używana do pasterstwa! Dopóki te pozytywne cechy są tym, na czym się koncentruję, nie mam wątpliwości, że te psy będą z nami długo w przyszłości, wyglądając dokładnie tak, jak są teraz. Mam nadzieję, że hodowcy zwierząt domowych nie popełnią błędu hodowcy buldoga i utrzymają psy w dobrym stanie.

Cofanie przeszłości za lepszą przyszłość

Dzisiaj skupiałem się tylko na kilku rasach psów, ale kiedy przychodzi do głowy, jest wiele psów, które są źle hodowane lub hodowane z niewłaściwych powodów. Niektórzy ludzie bardzo szybko zarabiają pieniądze, przycinając każdy zakątek i nie myśląc o dobrostanie swoich zwierząt hodowlanych lub szczeniąt. Inni hodowcy hodują na pokaz i koncentrują się wyłącznie na pięknie. Jedną z najgorszych rzeczy, jakie kiedykolwiek widziałem, jest Syringomyelia, stan, który dręczy króla Charlesa Spaniela. Jest to zaburzenie genetyczne, które jest zarówno przerażające, jak i całkowicie i łatwo zapobiec. Psy te zostały wyhodowane tak, aby miały charakterystycznie uwypuklone głowy, a czasami ta mutacja nie pozwala wystarczająco dużo miejsca na wzrost mózgu. Kiedy mózg wyrośnie na dotkniętych chorobą psach, zacznie naciskać na obudowę czaszki i ostatecznie wypchnąć się do kręgosłupa, powodując tworzenie się pęcherzyków powietrza i torbieli na samym kręgosłupie. Spowoduje to ogromny nieuleczalny ból, a psa można sprowadzić do krzyku, dopóki ktoś nie będzie miał litości, aby wyrwać go z jego nieszczęścia. Inni mogą zejść z lekkości, ale nadal odczuwają ból i wciąż są postępującą chorobą. Nie ma lekarstwa, ale jest zapobieganie. Choroba jest najczęściej prostym genem dominującym. Oznacza to, że jeden lub oboje rodzice muszą mieć chorobę, aby dać je szczeniętom. Słyszałem o wielu wygrywających hodowcach pokazów świadomie rozmnażających te dotknięte zwierzęta, aby stworzyć więcej wygrywającego show potomstwa. Większość przypadków diagnozuje się przed ukończeniem przez psa dwóch lat (w pełni dorosłego), więc ci ludzie często wiedzą, co robią. Jest to etyczne zachowanie, które bezpośrednio koliduje z dobrostanem zwierząt, które hodują. Ta choroba mogłaby tak łatwo zostać usunięta z rasy, jeśli hodowcy zrobili tylko dwie rzeczy 1) Czekając, aż ich zwierzęta osiągną wiek powyżej 2 lat przed ich rozmnażaniem i 2) Czy powinny skończyć się rzadkim przypadkiem, który powstanie po 2 latach powinni NATYCHMIAST wyjąć to zwierzę i całe jego potomstwo z jakiegokolwiek programu hodowlanego i powiadomić właścicieli dawnych szczeniąt.

To szaleństwo! Zapytaj dowolnego właściciela psa King Charles Spaniel, czy woleliby, by najpiękniejszy pies wiedział, że umrze straszną bolesną śmiercią w pierwszych etapach swojego życia, czy mniej pięknego, ale doskonale zdrowego i szczęśliwego psa, którego wybiorą drugi. Poniżej znajduje się film dokumentujący chorobę wraz z oświadczeniami lekarza weterynarii i potencjalnie niepokojącym materiałem filmowym kilku dotkniętych chorobą psów. Obserwuj na własne ryzyko.

Co mogą zrobić właściciele zwierząt?

Możesz przeczytać po przeczytaniu tego wszystkiego, jeśli jest coś, co można zrobić w tej sprawie i tak, jest. Upewnij się, że twoi lokalni hodowcy wiedzą, czego szukasz (zdrowe, szczęśliwe, dobrze wychowane zwierzę) i zaakcentuj ten punkt, a jeśli jesteś hodowcą, który wie, że standardy pokazowe szkodzą twojej rasie, miej odwagę przeciwstawić się im, nie będzie jedynym lub pierwszym! Są ludzie, głównie weterynarze, pracujący nad zdrowszymi alternatywami dla starych ras, takimi jak buldogi z dłuższymi kagańcami i bardziej elastycznymi ciałami. Podsumowując, wystarczy wspierać dobrych ludzi, którzy robią to, co właściwe. NIGDY nie kupuj szczeniaka lub kociaka ze sklepu zoologicznego, młyna lub osoby, która najwyraźniej próbuje tylko zarobić. Również nie popieraj pokazów hodowców, którzy hodują tylko dla piękna bez zastanowienia się nad niczym innym (i nie, nie wszyscy hodowcy pokazów są tacy, po prostu bądź ostrożny.) Wybierz kogoś, kto odpowie na twoje pytania, jak: „Skąd wziąłeś swój stado hodowlane? „Czy hodujesz rasę? Jeśli tak, kiedy i dlaczego?”I„ Co robisz, aby zapobiec chorobom genetycznym tej rasy?”Żyjemy w świecie pełnym technologii, aby pomóc nam określić te rzeczy poprzez badania krwi i zdjęcia rentgenowskie oraz inne powszechne testy. Nie ma usprawiedliwienia dla hodowcy, by nic nie robić. Upewnij się, że prowadzisz badania dotyczące wybranej rasy i pytasz o te konkretne problemy. Na dłuższą metę będziesz znacznie szczęśliwszym właścicielem zwierząt domowych.