Słodko-gorzkie wspomnienia: jak zachowujemy nasze zwierzęta w naszych sercach na zawsze

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Thinkstock Za każdym razem, gdy dr Marty Becker widzi łopatę, myśli o swoim ukochanym psie z dzieciństwa, Luke.

Czy masz w domu jakiś przedmiot, który natychmiast przywraca wspomnienia ukochanego psa lub kota? Mata do jogi z nadrukiem zębów szczeniąt, które sprawiają, że uśmiechasz się za każdym razem, gdy go używasz? Przegryziona listwa przypodłogowa, której nie chcesz zastępować instalatorowi podłogi? Plama światła słonecznego na podłodze, teraz pusta?

Ja robię. To łopata. Ilekroć korzystam z jednego lub nawet widzę, przypomina mi to Luke'a, naszego rodzinnego Black Lab, który był moim towarzyszem dobrodziejstwa, kiedy byłem małym chłopcem, nastolatkiem i studentem podczas moich częstych wizyt w domu w południowym Idaho.

Specjalne wspomnienia

Luke był moim cieniem. Gdziekolwiek poszedłem, poszedł. Gonił motocykl, gdy jechałem, aby sprawdzić nawadnianie lub uprawy. Podążał za traktorem w górę iw tył, w górę iw tył, aż się zmęczył - wtedy położyłby się i podążył za mną z głową, aż był wypoczęty i gotowy, by ponownie rozpocząć pościg.

Do kurnika, długopisu, stogów siana, stodoły mlecznej i nie tylko, Luke i ja byliśmy zespołem. Krzyczę „Załaduj się!”, A Luke przeskoczy przez tylną klapę na tył pickupa. Kiedy dotarliśmy do miejsca, w którym jechaliśmy, podążał za mną, gdy szedłem z łopatą przez ramię, żeby ustawić plastikowe tamy, tnąc tektury, przesuwać rurę zraszacza i sprawdzać bydło.

Luke nigdy nie opuścił mojej strony. Często, kiedy byłem w rowie, Luke stałby na brzegu, patrząc mi w oczy, i powiedziałbym mu, jakim był dobrym chłopcem i jak bardzo go kochałem. Jego ogon machał tak mocno, że podnosił naprzemiennie tylne nogi z ziemi.

Kiedy Luke dorastał, jego czas podążania za traktorem przed drzemaniem skrócił się. Nie mógł już skakać przez tylną klapę, ale musiał ją obniżyć. Później podniosłem go i wyjąłem. Ale Luke nigdy nie przestał mnie śledzić, kiedy chodziłem po rodzinnym gospodarstwie z łopatą na ramieniu.

Ścieżki żalu

Do dziś myślę o Luke'u za każdym razem, gdy widzę łopatę. Może to być ten, którego używam w ogrodzie lub w stajni dla koni lub taki, który widzę w sklepie lub na zdjęciu.

Zapamiętywanie ukochanego psa lub kota na początku jest bolesne. Przynosi łzy i uczucie ciasnego, zdławionego uczucia. Czujemy, że ból utraty nigdy nie zniknie.

Smutek zabiera nas wszystkich różnymi drogami i upamiętniamy nasze zwierzęta na różne sposoby. Możemy zapalić im świece, pogrzebać je na naszej posesji lub na cmentarzu dla zwierząt domowych lub uratować ich prochy w specjalnym pudełku. Ostatecznie, miesiące lub nawet lata później, możemy mówić o nich z uśmiechem lub śmiać się z zapamiętanych wybryków, ale zawsze będzie mała łza lub mgliste oko.

Wspomnienia z poprzednich zwierząt prześladują nas - w dobry sposób. Przypominają, że nasze serca nigdy nie będą pełne. Są domem dla wszystkich, których kochaliśmy przez całe nasze życie, nawet lata temu. Pamięć serca to komnata, w której możemy odwiedzać starych przyjaciół i przeżywać dobre czasy - i przechowywać nowe wspomnienia naszych obecnych zwierząt.

Nigdy nie zapomnę Luke'a. A pewnego dnia, kiedy odejdę, chcę, żeby moja córka, syn i wnuk wiedzieli, że ostatnia łopata ziemi, która ląduje na moim grobie, honoruje moje lojalne Lab, Luke.

Więcej o Vetstreet:

• Po stracie, kiedy jest odpowiedni czas na nowego psa
• Ostatnia Oda do Old Man Doug
• 5 strategii przetrwania utraty zwierzaka
• Sposoby, jak twój pies pokazuje ci miłość
• Smutek w psach i kotach