Buffy kocha Lieverd

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

W rzeczywistości dyscyplina ta jest przedsięwzięciem oszczędzającym zdrowie psychiczne dla każdego trzymiesięcznego domu siedzącego w małej społeczności Crofton, kilka kilometrów na północny wschód od Duncan na południowym wybrzeżu wyspy. Przynajmniej raz dziennie, zazwyczaj po południu, przynosisz deszczowy ekwipunek, a ty odchodzisz, chodząc lub spacerując po Buffy, szczekliwym terierze z sąsiedztwa „terrorystą”. Duchowy i złośliwy Airedale należy do nowo emerytowanych mieszkańców Bruce i Gayle Marshall, dawniej św. Alberta, Alberta, który obecnie przebywa na trzymiesięcznym spacerze golfowym i plażowym w niemal nieprzerwanym słońcu Meksyku.

Codzienna trasa prowadzi w dół na malowniczy spacer morski, mijając kemping i park przyczep, gdzie dawna huta miedzi znajdowała się na małej mierzei żwiru podatnego na przypływ do doku na końcu. Gdzieś na rożnie masz nadzieję, że Buffy osiągnie swój poważniejszy interes, więc przypływ zmyje go i nie będziesz musiał go podnosić w kieszonkowej plastikowej torbie. Potem jest wzdłuż niedawno wybudowanej i przylegającej do brzegu promenady do altany i przystani rządowej, w pobliżu przystani promowej Salt Spring Island, a na wzgórzu wzdłuż Joan Avenue w kierunku poczty i na końcu restauracji Arnie's Crofton Foods. Po drodze mijamy remontowany 104-letni hotel Crofton, rzekomo najstarszy hotel na wyspie Vancouver. To tutaj mieszka nowy chłopak Buffy, właściciel budynku i mistrz Richard Smith.

Przedmiotem jej uwagi jest piękny, przeważnie czarny owczarek niemiecki o imieniu Lieverd, co oznacza „Miód” lub „Kochanie” w języku holenderskim. Nawet jeśli kilka razy spotkałeś Lieverda i wiesz, że jest łagodnym stworzeniem, jego ciemny wygląd nie sugeruje czułości. Każde nowe spotkanie jest ćwiczeniem w woli, gdy wyciągasz dłoń w rękawiczce w kierunku czarnej twarzy i przenikliwych oczu dla szybkiego małego zwierzaka.

Buffy nie mogła być jednak szczęśliwsza, tańcząc i skacząc dookoła i ogólnie flirtując z twardo wyglądającym psem.

Pewnego dnia przychodzisz w poszukiwaniu mistrza i psa, ale ich tam nie ma. Jednak przecznicę lub mniejszą ulicę szpiegujesz wielką czarną głowę wznoszącą się nad inną osobą na ławce w parku przed połączoną kawiarnią i księgarnią. Podchodząc bliżej, myślisz, że może to być Lieverd siedzący ponad głową wyżej niż jego kolega z siedzenia na drugim końcu ławki. Ale to nie Richard obok niego. Druga połowa jest zajęta przez zgarbionego starszego obywatela, który wydaje się upokorzony, że musi dzielić ławkę z psem.

Nieświadomy, Richard jest w kawiarni, która krzyczy z przyjaciółmi. Gdzieś w pobliżu licytant, który nie ma nic lepszego do roboty, już zadzwonił do władz, aby zgłosić dużego czarnego psa siedzącego na ławce, na którym, jak jej się wydaje, powinny parkować tylko ludzie lub koty.

Nawet jeśli Buffy napina smycz, żeby się przywitać, nadal nie jesteś pewien, czy to pies Richarda. Pytasz więc ośmioklasistę dzielącego siedzenia: „Przepraszam, czy to Lieverd?”

Facet udaje, że cię nie słyszy. Może być wybiórczo głuchy. Bliżej i głośniej powtarzasz zapytanie. „Przepraszam! Czy to Lieverd ?!

Niezadowolony i świadomie spoglądając w bok, by uniknąć patrzenia na ciebie, mamrocze: „Nie wiem, kim on jest”.