The Truth About Dog Tail Docking

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 08:18

The Truth About Tail Docking Dogs

Kiedy zacząłem pracować w szpitalu dla zwierząt, otrzymałem broszurę zawierającą wszystkie ceny i usługi oferowane przez nasz szpital dla zwierząt. Czytając obszerną listę, zauważyłem termin „dokowanie ogona”. Będąc stosunkowo nowym w praktyce, zapytałem mojego przełożonego o to, co ta terminologia przedstawia. Ona odpowiedziała: „To amputacja ogona, zrobiona u niektórych ras ze względów estetycznych”.

Wiedziałem już, że rasy takie jak Rottweilery, bokserzy czy dobermany nie są bezsilne, by stosować się do standardów rasy, ale to, co naprawdę mnie zszokowało, gdy przeczytałem o tej procedurze, to fakt, że ta procedura została wykonana, gdy szczenięta były naprawdę małe i gorsze wszystkich bez znieczulenia!

Kiedy przeprowadziłem dalsze badania, dowiedziałem się, że procedura dokowania ogona została wykonana, gdy szczeniak miał zaledwie kilka dni (zazwyczaj od 3-5 dni). Proces amputacji wymagał dość prostego sprzętu, takiego jak nożyczki, nóż lub gumka. Wyglądało na to, że istniało przekonanie (lub może rozważenie tego jako mit), że procedura była bezbolesna, ale jak czytałem dalej, istniały silne dowody, niestety sugerujące całkowite przeciwieństwo. Możesz przeczytać więcej o bólu u zadokowanych szczeniąt: Badania ujawniają dokowanie ogona w szczeniątach są bolesne

Szczeniak ma układ nerwowy, podobnie jak wiele żywych stworzeń i jest w stanie właściwie odczuwać ból. Podczas gdy szczeniak niekoniecznie piszczy lub wokalizuje z bólu podczas dokowania ogona (nawet jeśli większość z nich robi), istnieją inne „znaki ostrzegawcze ogona” znane jako markery biologiczne, które mogą sugerować ból, a nawet jego dużo. w dzisiejszym nowoczesnym społeczeństwie, oferującym zaawansowaną empatyczną opiekę weterynaryjną, zwłaszcza gdy jest przeprowadzana w celach kosmetycznych.

Trzeba również wziąć pod uwagę, że dokowanie ogona ma również wiele istotnych komplikacji. Zakażenia mogą następować lub nawet pogłębić krwawienie i śmierć. Jeśli uważamy, że ryzyko wynikające z takich komplikacji może powstać wyłącznie w celu zadowolenia klienta, zrozumiałe jest, dlaczego coraz więcej weterynarzy odmawia procedury, az drugiej strony coraz więcej hodowców przejmuje zadanie za pomocą gumek i noże w niesterylnym środowisku.

Jeśli spojrzymy na historię obcinania ogonów i przycinania uszu (kolejna nieludzka i niepotrzebna procedura), zauważymy, że obie procedury miały miejsce w przeszłości jako środki ochrony u ras psów. Innymi słowy, ogony lub części uszu zostały usunięte, ponieważ często były ranne, a nawet rozdarte podczas polowania lub pracy w polu. W walczących psach te części ciała zostały odcięte, aby uniemożliwić psu przeciwnika użycie ich jako „uchwytów”. Te środki ochronne mogły obowiązywać wieki temu, ale obecnie, gdy większość psów jest trzymana jako zwierzęta domowe, praktyki te są zupełnie nie na miejscu.

Wielu adwokatów zajmujących się dokowaniem ogona będzie zdecydowanie bronić swojego poglądu, uzasadniając procedurę jako niezbędną, a nawet korzystną dla niektórych psów. Stwierdzą, że brak ogona oznacza mniej obrażeń i niedogodności. Oświadczenia te mogą wydawać się ważne, ale często są bezpodstawne. Gdybyśmy zdejmowali ogony, kończyny lub cokolwiek innego, oczywiście może być mniej obrażeń, ponieważ już nie istnieją! Istnieje również wiele kontrowersji na temat niektórych ras; na przykład niemiecki standard Pointer chce, aby rasa była zadokowana, a hodowcy twierdzili, że zapobiega urazom ogona, ale angielski wskaźnik, który wykonuje podobne zadania, nie jest. Krótkowłosy wyżeł weimarski jest standardowo zadokowany, a następnie długowłose pozostają nienaruszone.

Ogony są bardzo ważne dla psów. Jeśli pies ma ogon, oznacza to, że ma funkcję. Bardzo ważną funkcją jest komunikacja. Wszyscy dobrze wiemy, jak psy machają ogonami, gdy okazują szczęście. Psy używają swoich ogonów do komunikowania się z innymi psami. Psy bez ogonów mogą napotkać problemy w komunikowaniu się z lękiem, zabawą lub agresją u innych psów. Może to spowodować poważne zakłócenia komunikacji i ostatecznie doprowadzić do walki. Niedokończone psy mogą ostrożnie podchodzić do psów bez ogonów, ponieważ nie potrafią skutecznie interpretować swojego nastroju. Z drugiej strony, zadokowane psy nie mogą prawidłowo komunikować się z agresją i mogą się pogłębić, jeśli inne psy nie cofną się w razie potrzeby.

Inną wadą psów dokujących jest fakt, że nie mają one ważnej funkcji równoważenia ogona. Ogony odgrywają również ważną rolę w pływaniu.

Na szczęście coraz więcej lekarzy weterynarii odrzuca tę praktykę, podobnie jak niektóre kraje, które zaczęły ją zakazać. Norwegia, Szwecja i Szwajcaria to tylko niektóre z tych krajów, miejmy nadzieję, że wiele innych wkrótce się pojawi. Jak dotąd, najczęstsi praktykujący dokowanie ogona wydają się pochodzić od hodowców.

Dokowanie ogona powinno być uzasadnione tylko wtedy, gdy jest wspierane przez powodów medycznych. Niedopuszczalne jest poddanie szczeniaka procedurze obcinania ogona z powodów kosmetycznych. AVMA sprzeciwia się dokowaniu ogona z powodów kosmetycznych.

Psy były robione z ogonów, a psy miały ogony. Nie mamy decydować, co jest niepotrzebne u żywego zwierzęcia. Gdyby ogon stał się niepotrzebny, natura przejmą kontrolę, podobnie jak my, ludzie, straciliśmy ogony podczas naszej ewolucji. Jednak u psów ogony pozostają długie i żywe, bez śladu atrofii, co sugeruje, że ogony są tu po to, by zostać raz na zawsze.

Problemy z tajemniczym ogonem

Psy dotknięte zespołem limber ogona Sasha, czteroletnia Golden Retriever, spędziła cały dzień na kempingu z właścicielem. Ponieważ pogoda była łagodna, właściciel pozwolił jej na przyjemną kąpiel w dużym stawie w parku. Po wygodnej nocy pod …

Pytania i Odpowiedzi

Odpowiedź:

Tak, istnieją badania anatomiczne wykazujące, że ból u jednodniowych szczeniąt jest dość intensywny ze względu na sposób wysyłania impulsów przez niemielinowane włókna szczeniaka.Możesz przeczytać więcej na ten temat tutaj: https:// nasza strona / psy / Studies-Reveal-Tail-Do …

Nie sugeruję zadokowania ogona żadnego psa. Ogony psa mają wiele ważnych funkcji, które są niestety niedoceniane.

Istnieje wiele dobrych powodów, dla których wiele krajów zakazało tej procedury i dlatego uważa się ją za najbardziej chirurgię plastyczną dla psów.

• Pytanie:

  Ile lat muszą mieć niebieskie pięty, zanim zdążę uciąć ich ogon?

  Odpowiedź:

  Australijskie psy pasterskie (niebieskie lub czerwone obcasy) zazwyczaj nie mają zadokowanych ogonów. Rzeczywiście, standard rasy American Kennel Club dla obcokrajowców wymaga niezdokolonego ogona.

  Ogon pełni ważną funkcję, pozwalając tej rasie robić to, co wie najlepiej, „pasąc”. Ogon pozwala tym psom na samodzielne manewrowanie i dlatego jest ważny dla równowagi. Bez ogona Cattle Dogs mają trudności z samodzielnym manewrowaniem, podobnie jak w sportach zwinności lub po prostu w grach takich jak ściganie się z frisbee i piłką tenisową.

  Nie należy mylić australijskiego psa z bydłem z australijskim psem rasy stumpy tailed cattle dog, który jest naturalnie podskakującą rasą psów. Wielu popełnia błąd, myląc te dwa psy, co prowadzi do błędnego przekonania, że obcasy muszą być dokowane.