The Truth About Dog Szczepienia

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Skontaktuj się z autorem

Szczepienia dla psów to miecz obosieczny. Badania wykazały, że większość szczepień psów zapewnia odporność od siedmiu lat do życia, jeśli jest podawana, gdy układ odpornościowy psa jest dojrzały. Jednak szczepienia mają również znaczny potencjał szkodliwy. Właściciele psów powinni być informowani o korzyściach i ryzyku, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące swoich zwierząt. Pozornie oczywistym źródłem tych informacji są weterynarze i producenci szczepionek, ale istnieje konflikt interesów między nimi a edukacją społeczeństwa. Dla jakiego producenta szczepionek chce sfinansować badanie, które może okazać się niepotrzebne i / lub szkodliwe? Z pewnością zrozumiałe jest, że niektórzy weterynarze niechętnie doradzają przeciwko corocznym szczepieniom, gdy te szczepienia stanowią znaczną część ich rocznych przychodów.

Kluczem do zmniejszenia reakcji szczepionek u psów jest zmniejszenie liczby i częstotliwości podanych szczepień. Przed zbadaniem potencjalnych niepożądanych konsekwencji, przedstawiamy krótkie spojrzenie na szczepionki i ich wpływ na układ odpornościowy psów.

Co to jest szczepionka?

Szczepionka to jeden lub więcej antygenów chorobowych, które po wstrzyknięciu do organizmu psa powodują, że jego układ odpornościowy wytwarza specjalistyczne białka znane jako immunoglobuliny lub przeciwciała. Przeciwciała zwalczają infekcje i choroby oraz neutralizują antygeny, wiążąc się z nimi. Komórki, które stworzyły przeciwciała (postać białych krwinek), mają pamięć antygenu, dzięki czemu po ponownym napotkaniu antygenu „pamięć” komórek umożliwia im szybkie wytwarzanie większej liczby przeciwciał, tj. Zwiększenie odporności na ten patogen. Najpopularniejszym szczepieniem dla psów jest koktajl mieszany o nazwie DHLPPC, który obejmuje patogeny dla:

• Distemper

• Adenowirus-2

• Leptospiroza

• Paragrypa

• Parvo

• Koronawirus

wszystko w jednym zastrzyku. Inne szczepienia często podawane w tym samym czasie to:

• Wścieklizna

• Bordatella (Kennel Cough)

• Borelioza

• Giardia

Istnieją dwa rodzaje szczepionek: zabity (nieaktywny) i zmodyfikowany na żywo (MLV). Zabita szczepionka przyjmuje wirusa lub bakterie i czyni go niezdolnym do rozmnażania się za pomocą ciepła lub chemikaliów. Układ odpornościowy nie rozpoznaje łatwo martwych antygenów, więc antygeny są łączone z substancjami zwanymi adiuwantami. Adiuwant spowalnia uwalnianie antygenu i wydłuża ekspozycję psa na to zjawisko, znane jako efekt „depot”. Odpowiedź immunologiczna jest lepsza i wymagany jest mniej antygenu. Oleje, sole glinu i białka są przykładami adiuwantów. Zabite szczepionki zawierają konserwanty, takie jak tiomersal (który stanowi 49% rtęci), aby zabić zarazki, które mogły przypadkowo zanieczyścić szczepionkę. Adiuwanty i konserwanty dzielą winę za niektóre niepożądane reakcje, których doświadczają psy.

MLV są tworzone z izolowanych bakterii i wirusów, które zostały osłabione lub osłabione, aby nie powodować choroby. Rozmnażają się w komórkach psa i wywołują odporność naśladując zakażenie wirulentnym czynnikiem chorobotwórczym. Produkty MLV są konserwowane przez liofilizację lub z małymi ilościami antybiotyków. Wytwarzają silniejszą odpowiedź układu immunologicznego przy mniejszej dawce niż zabite szczepionki i nie wymagają dodatku adiuwantów. Uważa się, że szczepienia MLV czasami pobudzają układ odpornościowy, powodując jego nieprawidłowe działanie. Są przeciwwskazane u psów z już tłumionym układem odpornościowym. MLV mają potencjał powrotu do zjadliwej postaci choroby.

Ryzyko i korzyści

Korzyści są oczywiste.Pies nie dostaje chorób, za które został zaszczepiony, a właściciel psa ma spokój umysłu i nie musi płacić za drogie leczenie, gdy pies zostaje zainfekowany. Ryzyko jest trudniejsze do oceny, ponieważ niepożądane skutki uboczne różnią się rodzajem, liczbą i nasileniem od psa do psa. Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych u psa zależy od jego płci, wieku, wielkości, zdrowia i predyspozycji genetycznych, a także rodzaju i liczby podawanych szczepionek.

Potencjalne skutki uboczne

Zdarzenie niepożądane dotyczące podawania szczepionki (VAAE) może być subtelne lub poważne. Anafilaksja, charakteryzująca się nagłym wystąpieniem objawów, takich jak wymioty, biegunka, drgawki i wstrząs, jest natychmiastową i zagrażającą życiu odpowiedzią na szczepionki, których doświadczają niektóre psy. Pies może doświadczyć niewydolności serca i układu oddechowego prowadzącej do śmierci, chyba że dostępne jest natychmiastowe leczenie. Reakcje anafilaktyczne najczęściej występują w przypadku zabitych odmian szczepionek, takich jak wścieklizna, leptospiroza i koronawirus. Mniej dramatyczne reakcje niepożądane mogą obejmować:

• zlokalizowany ból i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia

• gorączka

• utrata apetytu

• agresja

• depresja

• alergie skórne

Psy z sezonowymi alergiami czasami nasilają się po szczepieniu. Szczepionka na nos może powodować zapalenie mózgu (zapalenie mózgu). U niektórych psów i częściej u kotów rozwinęły się nowotwory w miejscach wstrzyknięcia. Ciężarne psy zaszczepione produktami MLV są narażone na zwiększone ryzyko aborcji.

Choroba auto-immunologiczna psów

Najbardziej rozpowszechnione skutki uboczne szczepienia obejmują spektrum znane jako choroba autoimmunologiczna. Istnieje wiele różnych zaburzeń autoimmunologicznych, ale wszystkie mają wspólny układ odpornościowy. Układ odpornościowy psa zaczyna niszczyć własne komórki, tak jakby były czynnikiem wywołującym chorobę. Niektóre choroby psów uważane za powodowane przez, przyczyniane lub wywoływane przez (w przypadku predyspozycji genetycznych) psie szczepienia obejmują:

• Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna

• Choroba Addisona

• Zapalna choroba jelit

• toczeń

• Reumatoidalne zapalenie stawów

• Choroba tarczycy

• Padaczka

Częściowa lista ras, o których wiadomo, że są podatne na choroby autoimmunologiczne związane ze szczepionką, obejmuje:

• American Cocker Spaniel

• Akita

• Bokser

• Jamnik

• Owczarek niemiecki

• Wyżeł niemiecki krótkowłosy

• Golden retriever

• Dog niemiecki

• Greyhound

• Owczarek staroangielski

• Owczarek szetlandzki

• Shih Tzu

• Vizsla

• Wyżeł weimarski

• Pudel standardowy

a także wiele ras białych powlekanych (szczególnie małych) lub tych z genetyką rozcieńczania koloru sierści, takich jak merling (Collie, owczarki australijskie), arlekiny Wielkich Duńczyków, niebieskich i płowych Doberman Pinschers itp. Pies może wykazywać objawy w jednym lub wielu obszarach Osłabiony układ odpornościowy naraża psa na niebezpieczeństwo, zwłaszcza gdy ani właściciel, ani weterynarz nie rozpoznają prawdziwego sprawcy, a wiele szczepionek nadal podaje się. Szczepienia nie są jedynym winowajcą zaburzeń autoimmunologicznych u psów; podejrzane są również niektóre konserwanty dla psów, toksyny środowiskowe i pestycydy.

Ograniczanie ryzyka: Mniej znaczy więcej

W 2002 r. Przełomowy raport opublikowany przez Radę Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycyny Weterynaryjnej (AVMA) w sprawie agentów biologicznych i terapeutycznych (COBTA) stwierdził częściowo: „… praktyka corocznego ponownego szczepienia zwierząt w dużej mierze opiera się na historycznym precedensie popartym minimalnymi danymi naukowymi niepotrzebna stymulacja układu odpornościowego nie powoduje zwiększonej odporności na choroby i może narażać zwierzęta na niepotrzebne ryzyko …”. Jest jasne, że „jeden protokół szczepień pasuje wszystkim„mentalność poprzednich lat musi zostać poddana przeglądowi, a korzyści ze szczepienia muszą być porównane z potencjalnym ryzykiem dla pojedynczego psa i jego okoliczności. Ważne jest, aby właściciele psów nie czuli się zastraszeni w dawaniu większej liczby szczepionek niż uważają za mądre. tylko szczepienie nakazane przez prawo jest szczepionką przeciw wściekliźnie, a nawet to trwa trzy lata w siedmioletnim badaniu (od podstaw - finansowane przez konsumentów), który, miejmy nadzieję, wykaże siedmioletnią skuteczność. Psy, które spędzają czas wokół innych psów, które są często wprowadzane na pokład, lub osoby, które uczęszczają na wystawy psów i parki, mogą potrzebować dokładniejszego monitorowania niż psy, które nigdy nie opuszczają domu, niezależnie od okoliczności, dobrą wiadomością jest to, że istnieją sposoby na zminimalizowanie ryzyka.

Ogranicz liczbę szczepień otrzymywanych przez psa. Więcej niekoniecznie jest lepsze. W badaniu opublikowanym w 2005 r. W Journal of the AVA (American Veterinary Association) ustalono, że ryzyko działań niepożądanych wzrastało wraz z liczbą podawanych szczepionek jednocześnie. Kiedy pies jest zaszczepiony wieloma patogenami, jego układ odpornościowy jest zmuszony odpowiedzieć na wszystkie. Różne patogeny „konkurują” o odpowiedź immunologiczną, co skutkuje mniejszą odpowiedzią na wszystkie. Rozważ szczepienie tylko dla „podstawowych” (potencjalnie śmiertelnych) chorób: Distemper, Parvo i Rabies oraz Adenovirus-2. Rozważmy szczepionki inne niż podstawowe w świetle indywidualnego ryzyka psa. Nie ma potrzeby szczepienia na chorobę z Lyme, chyba że pies mieszka lub podróżuje do obszaru, gdzie Lyme jest powszechny, a siedlisko lub styl życia psa naraża go na ryzyko. Kleszcz przenoszący chorobę z Lyme na ogół musi być przywiązany do gospodarza przez 24 godziny, aby poinformować o chorobie, więc szybkie, nawykowe wykrywanie i usuwanie kleszczy neguje potrzebę szczepionki. W miarę możliwości należy unikać szczepień „koktajlowych” z wielu chorób.

Ogranicz częstotliwość szczepień zarówno ze szczeniętami, jak i dorosłymi. Szczenię zazwyczaj podaje się w serii „zdjęć szczeniaka”, które zaczynają się już w szóstym tygodniu życia i kończą około szesnastu tygodni, a następnie „wzmacniacz” po około roku. Te szczepienia są marnowane, gdy szczeniak jest nadal chroniony przez immunitet, który otrzymał od matki. Interferencja przeciwciał matczynych jest najczęstszą przyczyną niepowodzenia szczepionki. Dokładnie wtedy, gdy odporność nadawana przez matkę zanika, różni się w zależności od szczeniąt, ale wiadomo, że trwa dłużej niż wcześniej sądzono. Do dwudziestu procent szczeniąt w wieku 18 tygodni ma wystarczającą ilość przeciwciał matczynych, aby zakłócać udaną immunizację Parvo. Jedną z opcji jest całkowite opóźnienie szczepienia do czasu, gdy szczeniak skończy 22 tygodnie. Opóźnione szczepienia niewątpliwie zmniejszają ryzyko VAAE, ale wymagają czujności ze strony właściciela szczeniaka, aby być świadomym ryzyka choroby i dokonywać inteligentnych wyborów podczas wystawiania swojego szczeniaka. Okres poprzedzający takie opóźnione szczepienie pokrywa się z okresem krytycznym dla socjalizacji, dlatego ważne jest, aby szczenię uspołecznić tylko w miejscach, w których wiadomo, że inne psy zostały zaszczepione, takich jak domy przyjaciół, a nie miejsca publiczne, takie jak Pet Smart gdzie status napotkanych psów jest nieznany. Z pewnością początek serii szczepień powinien poczekać, aż szczenię osiągnie wiek co najmniej ośmiu tygodni i dłużej, gdy będzie to możliwe. Odczekaj co najmniej trzy tygodnie między szczepieniami.

Czy dorosłe psy są miareczkowane, i nie szczepić, gdy miana są wystarczające. Miano (wymawiane TIGHT-ER), test mierzy przeciwciała we krwi psa i wskazuje, czy jego układ odpornościowy narastał w czasie pobierania krwi. Testy miana są nieco problematyczne w ich interpretacji. Pies nie może wykazywać przeciwciał przeciwko konkretnemu patogenowi, a jednak jego komórki są w pełni zdolne do ich wytwarzania w razie potrzeby. Brak przeciwciał nie zawsze wskazuje na brak ochrony, ale raczej na to, że pamięć patogenu nie została sprowokowana w czasie testu. Jednym ze sposobów na przezwyciężenie tej frustracji jest celowe wystawienie psa na szczepionkę na tydzień lub dziesięć dni przed testem miana. Odbywa się to poprzez zakupienie i wymieszanie szczepienia, dla którego ma być oznaczony, ale zamiast wstrzyknięcia go psu, umieścić go na waciku lub chusteczce i pozwolić psu powąchać go, a może nawet trzeć tego na nosie. Zwiększa to prawdopodobieństwo dokładności wyniku testu miana.

Trwają badania

Dwóch badaczy zajmuje czołową pozycję w dziedzinie immunologii psów, Ronald D. Schultz, Ph.D, DVM i W. Jean Dodds, DVM. Obecnie pracują razem nad trwającym badaniem Rabies Challenge w Szkole Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Wisconsin, gdzie dr Schultz jest profesorem i obecnym przewodniczącym Wydziału Nauk Patobiologicznych. Dr Schultz bada skuteczność szczepionek i odporności od lat 70-tych. Jeśli chodzi o praktykę corocznych szczepień, mówi: „… stwierdziliśmy, że roczne szczepienie przypominające szczepionkami, które zapewniają długotrwałą odporność, nie daje widocznych korzyści i może zwiększać ryzyko działań niepożądanych”. Dr Dodds, ekspert ds. Autoimmunologicznych chorób tarczycy u psów i założyciel pierwszego prywatnego banku krwi non-profit dla zwierząt, Hemopet, jest równie uznawany za autorytet w dziedzinie szczepionek dla psów i immunologii. Ograniczony protokół szczepień dr Dodda jest szeroko stosowany przez hodowców psów rasowych, którzy obawiają się występowania działań niepożądanych. Jeśli chodzi o miareczkowanie w okresie jednego roku, mówi: „Jeśli miana są wystarczające, to nie jest potrzebny wzmacniacz”.

Inne uwagi

Szczególną troską właścicieli małych psów jest ilość podanej szczepionki. Chihuahua jest zaszczepiona taką samą ilością patogenu jak dog niemiecki. Niektórzy badacze utrzymują, że ponieważ na poziomie komórkowym istnieje taka sama liczba miejsc receptorów u każdego psa, nie ma powodu, aby dostosowywać dawki do rozmiaru ciała. Jednak badania pokazują, że im mniejszy pies, tym większy jest jego potencjał reakcji na szczepionkę.

Jest okres bezbronności, szczególnie w przypadku Parvo, gdy matczyne przeciwciała szczeniaka uniemożliwiają mu szczepienie szczepionką, a mimo to są niewystarczające, aby ochronić go przed faktycznym zakażeniem wirusem. Ważne jest, aby pamiętać o tym ze szczeniętami w obszarach, w których występuje częste występowanie Parvo.

Podobnie jak w przypadku ludzi, pojawia się coraz więcej dowodów na rolę, jaką odgrywa zapalenie w psim ciele. Od dawna uważana za przyczynę uzdrowienia, coraz częściej uważa się ją za czynnik sprawczy w chorobie, a nie lekarstwo. Naturalną odpowiedzią w organizmie psa na szczepienie jest wzrost stanu zapalnego.

Na zakończenie

Badanie immunologii psów będzie trwało w najbliższej przyszłości. Pozostają niepokojące pytania, na które nie ma absolutnych odpowiedzi lub wszystkich obejmujących rozwiązania. Decyzje o szczepieniach są unikalne dla każdego psa i powinny być określane na podstawie wieku psa, jego zdrowia, rasy itp. Linki do dalszego czytania, jak również do niektórych najnowszych i dostarczono większość zachowawczych protokołów szczepień.

Dodatkowe czytanie i zasoby

• Nadmierne szczepienie - Uważaj na właścicieli psów - Cały artykuł w czasopiśmie dla psów
• Wszystko Szczepionki
• Dotyczy zdrowia psów
• Blog Jean Petera Doddsa dotyczący zdrowia zwierząt | 2013 i 2014 Protokół szczepienia psów - W …. 2016 Protokół szczepień psów - W. Jean Dodds, DVM Dr Dodds dokonał jedynie niewielkich, drobnych zmian w podstawowym, podstawowym protokole szczepienia psów, ustanowionym w poprzednich latach. Dr Dodds …
• Wytyczne AAHA Canine Vaccine

Aktualizacje

Ponieważ jest to ewoluujący temat, zostaną opublikowane linki do odpowiednich artykułów z wiadomościami. Z przyjemnością zamieszczam linki, które możesz znaleźć!

https://www.nbcnews.com/id/8572826/ns/health-pet_health/t/still-vaccinating-your-pet-every-year/#.VXBQTYUx3Cg.facebook

Pytania i Odpowiedzi