Ostre zęby szczeniąt podążyły za mną po schodach jak rekin z wody, przygryzając moje pięty. Rysowanie krwi. Każdej nocy, gdy wspinałem się po schodach, aby iść do łóżka, mój nowy szczeniak był mocno na piętach, zachwycony swoją małą grą.
Zachowanie Bruno sprawiło, że byłem oszołomiony, ale po rozmowie z naszym trenerem miałem większy szacunek dla małego faceta. Dowiedziałem się, że Bruno właśnie ćwiczył swoje instynktowne zdolności, robiąc to, do czego hodowano Border Collie: pasterstwo - jedną z najstarszych psich profesji. Mały Bruno mnie pasł. Byłem jego owcami.
Border Collie należą do wielu ras psów, takich jak Australian Cattle Dog, Bouvier des Flandres, Canaan Dog, owczarek niemiecki, Corgi, owczarek staroangielski, sznaucer i pudel, które posiadają instynkt stadny odziedziczony po psich przodkach w paczkach, zbierając i prowadząc swoją zdobycz. Psy te czerpią korzyści dzięki utrzymaniu aktywności psychicznej i fizycznej z możliwością pracy. Nawet jeśli nie masz rozległego rancza pod wielkim niebem Montany, istnieją możliwości zaoferowania wyzwania tobie i twojemu psu. American Kennel Club (AKC), Canadian Kennel Club (CKC), American Herding Breed Association (AHBA) i United States Border Collie Handler’s Association (USBCHA) należą do wielu organizacji oferujących testy, kliniki szkoleniowe i seminaria. Testy instynktowe są oferowane w celu określenia zainteresowania psa żywym inwentarzem. Próby pasterskie, odbywające się na arenach lub na otwartych polach, obejmują zajęcia dla różnych poziomów doświadczenia, takich jak Początek, Średniozaawansowany i Zaawansowany.
Na wyspie Whidbey w północnym Puget Sound w pobliżu Seattle, w stanie Waszyngton, Susan Crocker prowadzi gospodarstwo, które obejmuje 20-hektarowe pole, na którym co roku przeprowadza kilka prób USBCHA i dwie mniejsze areny prób dla wydarzeń AKC i AHBA. Istnieją inne mniejsze obszary, w których trenuje psy pasterskie.
„Mam trzech emerytowanych australijskich psów pasterskich i jeszcze jednego, który jest obecnie samozwańczym psem-psim psem, chociaż on też się sprawdza”, mówi Crocker. „Mam także dwa australijskie Kelpie, które próbuję we wszystkich miejscach. Chociaż mam kilku uczniów, moim głównym celem jest szkolenie i wypróbowywanie własnych psów oraz zarządzanie gospodarstwem, co zajmuje jednej starszej kobiecie dużo czasu i pracy!”
Pracujące psy hodowlane są starannie hodowane dla swoich specjalnych zdolności i mogą sprzedać za ponad 20 000 USD. Psy te służą do pobierania pojedynczego inwentarza żywego, gromadzą je w grupę (stado), prowadzą (poruszają stado lub stado w określonym kierunku) i utrzymują je w wyznaczonym miejscu. Tam, gdzie owce swobodnie przemieszczają się po dużych obszarach, psy zbierające i zbierające są częściej używane, podczas gdy psy graniczne / kontynentalne patrolują granice, utrzymując stado z upraw i chroniąc je przed drapieżnikami.
Styl pracy psa jest często definiowany przez jego postawę i to, czy jest „mocny” czy „luźny”. Psy o mocnych oczach pracują cicho i intensywnie, ramiona nisko nad ziemią, kontrolują zwierzęta. Prędkość i jazda to konieczność. Rozluźnione psy mają postawę wyprostowaną i nie próbują kontrolować oczu. Pozycjonowanie ciała i szczekanie służą do kontroli.
W gospodarstwie Cheryl Cooper położonym w Maple Ridge, mieście położonym tuż przy wybrzeżach Gór Brytyjskich, lamy, miniaturowe kucyki, kurczak i owce meandrują w pobliżu osobliwej czerwonej stodoły. Cooper, były konkurent w stadach, teraz wykorzystuje swoją wiedzę do nauczania. Ogrodzenie z poręczami otacza działający długopis, w którym Ricochet, czarno-biały Border Collie, patrzy na niego z przymrużeniem oka, chcąc otworzyć bramę. Wie, że nadszedł czas na pracę. Ruger, dziesięcioletni czerwony Border Collie, podekscytowany biegnie wzdłuż ogrodzenia.
„Ruger to pies ratowniczy, przerażony czymkolwiek ponad szeptem” - mówi Cooper. „Pasterstwo owiec pomaga. Potrzebują pracy. Mogę położyć jedzenie na polu i tak długo, jak na polu są owce, psy nie będą dotykać jedzenia.”
Cooper otwiera bramę i przechodzi przez Ricochet. Cooper, jak magik, podnosi swoją niebieską różdżkę o długości czterech stóp (aka „laska”). Pole ożywa dzięki akcji. Okręgi Ricochet, szybkie, gładkie i mocne. Owce pędzą. Podchodzi do nich, kierując ich w stronę Coopera. Jej rozmowy brzmią jak piosenka:
Shhhh, shhhh, away, shhhh.
Idź, idź, idź, idź.
Spójrz wstecz, daj jej, wyrzuć ją, odejdź.
Dobry chłopiec, połóż się. To zrobi Ric, to zrobię.
Erin Moore, profesjonalna chodzik dla psów, przynosi Piper, jej trzyletnią Border Collie, przez bramę. Trenują od sześciu miesięcy. Piper idzie w stronę owiec, wpatrując się w oczy - a potem szarżuje. Cooper podnosi różdżkę. Piper wychodzi.
„Chcemy, aby zrobiła to„ outrun”- wyjaśnia Cooper. „Dlatego używam różdżki, aby ją trzymać z daleka.” Woła: „Z dala - dobra dziewczyna - chodź, chodź”. „Idź” oznacza, że pies powinien pracować wokół owcy w prawo. „Na wyjeździe” oznacza przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Piper okrąża i prowadzi owce.
Kiedy pięciomiesięczny Tyson, pierwszy raz, wchodzi na ring, Cooper obserwuje uważnie. „Nigdy nie był na owcach” - mówi. „Nie wiemy, jak będzie. Nie mamy pojęcia, czy zamierza się zainteresować. Mamy go na długiej linii, żebyśmy mogli go zatrzymać i odciągnąć”.
Tyson widzi owcę, wybiega i wraca. Ricochet dołącza do niego na ringu.
„Ric zawsze wychodzi ze mną, kiedy robię nowego psa” - mówi Cooper. Z jego twardym spojrzeniem kontrolującym owce, koła Ric, a następnie zatrzymuje się, ramiona przykucnęły. Zamrożone owce.
Tyson, szczeniak, który jest, myśli, że to gra i działa na ogonie Rica. Uszczypnięcie! Ric pozostaje niezmienny, intensywny. Tyson robi kolejny bieg. Brak reakcji. Ric pracuje, cicho i szybko okrąża owce. Prowadzenie ich.
Aha! Instynkt Tysona porusza się. Podąża za tropem Rica. Oboje pracują razem, szczeka Tyson.
„Szczekanie pokazuje, że nie jest poważny. Wszystko to sprawia mu przyjemność”, wyjaśnia Cooper. „Spójrz wstecz!”, Nagle dzwoni. Ricochet wraca do jednej samotnej owcy i przynosi ją do stada.
Działając głównie na instynkcie, Ric i Tyson zrobili to, co psy pasterskie robią od wieków. Uzupełnili stado.
Gdy znajdą się poza piórem, silne oczy Ric'a nadal przebijają bramę; nadal zamierza pracować.
Tego wieczoru znowu słyszę szepty pasterskiej pieśni Coopera - „Cicho, idźcie, odejdźcie” - jak mój mały szczeniak, mocno na moich piętach, radujący się w swojej małej grze, odskakujący, okrąża mnie po schodach.
