Trixie: Pies Basenji ze złotym sercem

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Skontaktuj się z autorem

Trixie nie był ogar

Mieliśmy wiele psów na farmie naszego dziadka, ale Trixie była więcej niż jednym z pozostałych psów; była członkiem rodziny. Była także opiekunką nas dzieci i chodziliśmy wszędzie, gdzie poszliśmy.

Trixie zawsze prowadziła i zdawała się wiedzieć, dokąd zmierzamy. Za każdym razem, gdy była przed nami, widzieliśmy tylko biel jej kręconego ogona i biel twarzy. Pójdzie z nami do Błękitnej Dziury i potoku, będzie pływać i gonić króliki lub wiewiórki. Trixie wiedziała, kiedy jedziemy do Blue Hole i poprowadzi nas drogą, a my pójdziemy za naszymi laskami, których używaliśmy jako wędki.

Trixie Cried Real Tear Drops, które spadły na jej piękną twarz

Kiedy Trixie miała swój pierwszy miot, wiedziałem, że jest inna.

Kiedy Trixie miała swój pierwszy miot (trzy małe szczeniaczki), wszyscy chcieliśmy je trzymać, chociaż nie mieli otwartych oczu. Trixie nie miała nic przeciwko temu, ale wciąż słyszę, jak Mammaw mówi: „Wy, dzieciaki, oddajcie te szczenięta matce, żeby mogła je nakarmić i opiekować się nimi. „ Delikatnie włożyliśmy szczenięta z powrotem do łóżka Trixie, a ona będzie myła swoje dzieci podczas karmienia. Ale nigdy nie mieliśmy okazji się z nimi bawić. Pampa powiedziała, że mamy zbyt wiele psów i zanim zostały odstawione od piersi, zabrał je.

My, dzieci, siedzieliśmy wokół Trixie, kiedy płakała. Nie wydając żadnego dźwięku, jej łzy spłynęły po jej pięknej twarzy i opadły na drewnianą podłogę werandy, tworząc małe kałuże po obu stronach nosa. To dlatego, że jej dzieci zostały jej zabrane, a cała nasza szóstka płakała razem z nią.

Gdy jej łzy spłynęły

Chlapali drewno

W jakiś sposób wiedziałem, że Trixie zrozumiała

Tym razem jej szczenięta odeszły na dobre.

Bit przez Rattle Snake

Trixie niczego się nie bała, więc kiedy natknęła się na grzechotnika, nie była zbyt ciekawa i podeszła, by ją powąchać. Grzechotnik węża uderzył ją w plecy. Słyszeliśmy grzechot węża, a kiedy usłyszeliśmy krzyk Trixie, wiedzieliśmy, że została ugryziona. Pampa chwyciła motykę i zabiła grzechotnika.

Pampa wykonała nacięcie ostrym nożem w miejscu rany, gdzie Trixie została ugryziona przez grzechotnika. Trzymał Trixie na patelni z naftą, aby rana została zanurzona. Powiedział, że ta metoda wyciągnie truciznę. Myślę, że to musiało zadziałać, bo po kilku dniach zachorowania wyzdrowiała.

Kilka dni później byliśmy na podwórku i usłyszeliśmy znajomą grzechotkę. Trixie pobiegła w stronę chwastów. Pampa powiedział: „Ten pies chce się zabić” i sięgnął po motykę.Ale zanim znalazł węża, Trixie wyszła z chwastów, ciągnąc za sobą węża. Zabiła ją po raz pierwszy z wielu grzechotników i stała się potężnym łowcą grzechotników.

Trixie Died Giving Birth

Później przeprowadziliśmy się do Indiany z moją mamą i ojczymem. Moja ciotka przyszła po dzieci i przeprowadziła się do Chicago. Gdy nikt nie mógł pomóc Mammawowi i Pampie w pracach domowych, sprzedali zwierzęta gospodarskie, wsiedli do domu z bali i przenieśli się do Chicago.

Zgaduję, że moi dziadkowie wiedzieli, że niezależna Trixie, której pozwolono przyjść i odejść tak, jak jej się podobało, nie byłaby szczęśliwa w mieszkaniu. Więc zabrano ją do domu ciotki Hattie, żeby zamieszkała, dopóki nie zarobili wystarczająco dużo pieniędzy, by zacząć budować nowy dom.

W niecały rok, po tym jak moi dziadkowie przenieśli się do Chicago, Trixie zmarła, rodząc ostatni miot. Pozwolono jej kontynuować wędrówkę po gruntach rolnych, które nadal należały do moich dziadków. Ciocia Hattie powiedziała, że szczenięta Trixie były zbyt duże, by mogła normalnie rodzić. Gdy w pobliżu nie było weterynarza, a ciotka Hattie nie miała telefonu, Trixie była skazana na zagładę. Chociaż mieliśmy inne psy, nigdy nie zapomniałem Trixie. Wciąż widzę ją w wysokiej trawie, jedyną rzeczą, jaką pokazywała, była głowa i biel ogona.

Kiedy przenieśliśmy się do Kalifornii z Indiany, tata (nasz ojczym) przyjął czarnego kokera spaniel, a my nazwaliśmy go Jip. Jip zawsze przeżuwał buty i wyrządził tak wiele szkód, że daliśmy mu rodzinę, która była właścicielem domu z ogrodzonym podwórkiem, gdzie miał dużo miejsca do biegania na zewnątrz. Po Jipie dostaliśmy kolejnego psa i nazwaliśmy ją Pigeon (nazywaną Pudsie), ale nigdy nie zapomniałem Trixie.

To jest to, co Trixie wyglądało

Niezależność Basenji

Wiele lat po śmierci Trixie, mój mąż i ja poszliśmy na wystawę psów i po raz pierwszy zobaczyłem psy, które wyglądały jak Trixie. Wtedy uświadomiłem sobie, że była Basenji (a przynajmniej częścią).

Po koncercie poszedłem do biblioteki i przeprowadziłem badania nad Basenji. Byłem zdumiony tym, co znalazłem. Wtedy zdałem sobie sprawę z tego, czym jest wyjątkowe i niesamowite zwierzę.

Basenjis są nieco podobne do kotów, ponieważ są bardzo niezależne i utrzymują się w czystości. Krzyczą, śmieją się i płaczą łzami, a mówi się, że nie szczekają. Mówi się również, że naśladują inne psy. Trixie szczekała, ale niewiele - tylko wtedy, gdy pojawili się obcy. Jej kora nigdy nie brzmiała dokładnie tak jak inne psy. Nigdy nie słyszałem jej jodłowania, ale słyszałem, co brzmiało jak śmiech. Moje badania ujawniły również, że Basenji nie lubi wody. Ale kiedy łowiliśmy ryby, Trixie pływała w Blue Hole lub potoku.

Czy wiesz o Basenji, psie, który się śmieje i płacze?

Czy masz Basenji?

Nadal myślę o Trixie. Była takim wyjątkowym psem. To było tak smutne, że umarła bez swojej rodziny u boku, z wyjątkiem ciotki Hattie.