Jak wyglądają zachowania zwierząt w stylu OCD

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:19

Thinkstock Pogoń za ogonem może być spowodowana problemem medycznym lub kompulsywnym zaburzeniem.

Wiele osób lubi oglądać filmy z YouTube psów i kotów ścigających ich ogony i śmiejących się z tego, jak głupio wyglądają. Jednak wiele osób może nie zdawać sobie sprawy z tego, że czasami te głupie filmy pokazują zwierzęta z potencjalnymi zaburzeniami zachowania. Zwierzęta w filmach mogą angażować się w kompulsywne (powtarzalne) zachowanie bez tego, co wydaje się być konkretnym celem lub celem. Jednak dla niewprawnego oka zwierzę może wydawać się pozbawione celu, ale może być w umyśle tego zwierzęcia.

Jest to rodzaj zachowania, które może dotyczyć zarówno ludzi, jak i zwierząt. Ludzie, u których zdiagnozowano obsesyjne kompulsywne zachowanie, mogą tak często myć ręce, że ich dłonie są popękane lub krwawią lub wielokrotnie sprawdzają wszystkie zamki na drzwiach i oknach. Wydaje się, że nie są w stanie powstrzymać swoich zachowań i zgłaszają, że ciągle myślą o wykonywaniu tych czynności. W medycynie weterynaryjnej nie wiemy, czy zwierzę jest rzeczywiście myślący o robieniu tych powtarzających się zachowań, więc nie nazywamy tego zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym, ale raczej kompulsywnym.

Po pierwsze, wyklucz problemy medyczne

Dlaczego zwierzęta angażują się w takie zachowanie? Przede wszystkim należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, aby wykluczyć przyczyny medyczne nagłego, nietypowego lub powtarzającego się zachowania. Na przykład problemy neurologiczne mogą powodować krążenie, a to, co wydaje się być ściganiem ogona, podczas gdy inwazje pcheł lub alergie skórne lub wziewne mogą powodować nadmierne swędzenie, lizanie lub inne problemy. Psy, które gonią światła, cienie lub wyimaginowane przedmioty, mogą wymagać oceny wzroku przez lekarza weterynarii i sprawdzenia przez neurologa weterynaryjnego możliwych zaburzeń napadowych. Mogą być wymagane inne rodzaje testów diagnostycznych.

Czasami Przyczyna jest genetyczna

Jednak po wykluczeniu przyczyn medycznych właściciele, konsultując się ze swoim lekarzem weterynarii lub behawiorystą weterynaryjnym, mogą szukać innych przyczyn. W niektórych rasach znaleźliśmy komponent genetyczny do zachowań kompulsywnych. Niektóre Pinczery z Dobermana są bardziej podatne na ssanie boków (co jest powtarzalnym ssaniem, lizaniem lub żuciem boków), podczas gdy owczarki niemieckie, teriery byków, owczarki anatolijskie i australijskie psy pasterskie częściej kręcą się i / lub gonią. Koty syjamskie i birmańskie częściej ssą i ugniatają koce lub inne miękkie materiały. Czasami, gdy kot umieszcza materiał w pysku i ssie, może również żuć i spożywać materiał. To zachowanie jest znane jako pica, która może występować zarówno u kotów, jak i psów. W tej sytuacji zwierzę spożywa materiały, które nie dostarczają żadnych składników odżywczych.

Również dlatego, że niektóre zwierzęta mają genetyczny potencjał do wyświetlania tego typu zachowań, niekoniecznie oznacza to, że będą manifestować je w 100% przypadków. Czasami zachowanie zaczyna się w bardzo młodym wieku. W innych przypadkach zwierzę może wykazywać to zachowanie tylko wtedy, gdy jest wystawione na odpowiednie warunki lub wcale. Stwierdzono, że nasze zwierzęta angażują się w te zachowania, gdy są sfrustrowane lub sprzeczne.

Thinkstock Koty syjamskie częściej ssą i ugniatają koce lub inne miękkie materiały.

Jakie są przyczyny konfliktu?

Ten wzorzec zachowania może być zwierzęcym sposobem radzenia sobie ze stresem, nie wiedząc, co robić i / lub wybierając między dwoma różnymi zachowaniami. Na przykład pies może być zestresowany sytuacją, w której może chcieć ścigać ulubioną piłkę, ale przetoczył się obok, powiedzmy, kosiarki, której się boi. Pies naprawdę chce dostać swoją ulubioną zabawkę, ale nie chce tego robić. Możesz zauważyć, że twój pies wykazuje oznaki tego konfliktu, jeśli podejdzie do piłki, ale potem się cofnie. Może również skomleć i spać w dodatku do tej stymulacji i może zacząć gonić za ogonem, zamiast iść za piłką. Czemu? Ponieważ ściganie jego ogona może być dla psa „łatwiejszym” zachowaniem. To mniej przerażające niż pójście za piłką, która znajduje się obok wielkiej, przerażającej maszyny.Następnym razem, gdy twój pies doświadczy tego konfliktu, może przejść od razu do ścigania swojego ogona, więc z czasem może to stać się zachowaniem, w które automatycznie się angażuje. Ten rodzaj nienormalnego zachowania ma tendencję do manifestowania się (zarówno u psów, jak i kotów) wokół dojrzałość społeczna między 1 a 3 rokiem życia lub w okresach stresu lub zmiany.