Dlaczego kontrowersyjne jest wymaganie bezpieczniejszych powierzchni konkurencji dla naszych psów?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Skontaktuj się z autorem

Kontrowersje piwowarskie

Filmy zamieszczone na Facebooku o psach poślizgniętych na powierzchniach poniżej par w dwóch różnych próbach zwinności rozpoczęły ostatnio burzę debat na temat bezpieczeństwa powierzchni zwinnych. Jak wiedzą moi bliscy przyjaciele, od samego początku próbowałem mojego sheltie, Ashera, byłem snobem powierzchniowym, więc jestem podekscytowany wzrostem dyskusji na temat zwinności.

Nie cieszą mnie ludzie, którzy wydają się czuć, że kluby mogą oferować naszym psom niebezpieczne nawierzchnie. Dyskutując o śliskiej powierzchni, wiele osób mówi coś, że „próby zwinności są prowadzone od lat na tych powierzchniach, więc po co zmieniać?” Inni twierdzili, że zwinność jest niebezpiecznym sportem, w którym zdarzają się wypadki, więc po co martwić się o powierzchnię?

Podczas trzeciego śliskiego incydentu na powierzchni zwinności, który pojawił się w społeczności Facebooka zwinności, jakiś czas temu członek klubu powiedział, że powiedział zawodnikowi wściekłemu o złej powierzchni: „To odpowiedzialność tresera to decyzja o bezpieczeństwie, a nie o klubie”.

Niezależnie od tego, czy ta uwaga była prawdziwie stwierdzona, czy nie, rodzi się pytanie: na czym dokładnie polega odpowiedzialność klubu, jeśli chodzi o bezpieczeństwo naszych psów? Jaka jest odpowiedzialność przewodnika? Dlaczego niektórzy ludzie uważają, że złym pomysłem jest prosić kluby o zapewnienie bezpieczniejszych powierzchni dla naszych psów?

Czym jest Dog Agility?

Aby dowiedzieć się, czym jest zwinność psa, przeczytaj artykuł Agilitymach „Co to jest zwinność psa: informacje o zwinności dla początkujących”.

Kto jest odpowiedzialny za powierzchnię bezpiecznej konkurencji?

Kiedy piszę i wysyłam czek na próbny wpis, czego oczekuję od klubu, którego nazwisko znajduje się na czeku? Cóż, spodziewam się, że naprawdę zaoferują próbę, którą opublikowali w swojej składce (premia to w zasadzie próbna zapowiedź). Spodziewam się, że próba odbędzie się w dniu wymienionym we wspomnianej lokalizacji. Spodziewam się, że zaoferują zajęcia, które według nich będą oferować. W rzeczywistości oczekuję, że zaoferują wszystko, co powiedzą, w swojej premii (lub „teście” dla miłośników USDAA).

W premii będzie również opis powierzchni, na której będą biegły psy. W moim rejonie kraju zazwyczaj jest to „spakowany brud”. Ten opis nie daje zawodnikowi prawdziwego obrazu bezpieczeństwa. Widziałem „upakowany brud” oznaczający duże grudki na twardym, upakowanym betonie. Widziałem „upakowany brud” oznaczający pięknie, miękko zagęszczone łóżko brudu z doskonałą jednocalową warstwą puchu na wierzchu, tak zwilżoną i nie najmniej koleinowaną. Widziałem „upakowany brud” oznacza koleinową powierzchnię na jednej ćwiartce pierścienia do głębokiego piasku na innej ćwiartce, aby zlepić się na innym kwadrancie do całkiem przyzwoicie przygotowanej i zwilżonej powierzchni brudu na drugim kwadrancie.

Ten „upakowany brud” pozostawia wiele do interpretacji klubu i oczekiwania „bezpieczeństwa” dla wchodzącego zawodnika. Czy klub oferujący „upakowany brud” naprawdę musi oferować możliwie najbezpieczniejsze przygotowanie powierzchni brudu, czy też jest to odpowiedzialność przewodnika, gdy przybywają na próbę, aby zdecydować, czy powierzchnia jest odpowiednia dla ich psa?

Oczywiście odpowiedź brzmi zarówno. Obowiązkiem klubu jest zapewnienie najbezpieczniejszej możliwej powierzchni. Jeśli powierzchnia jest brudna, klub powinien nauczyć się jak przygotować najlepszą możliwą powierzchnię brudu i uczynić ją (wraz z bezpieczeństwem sprzętu) najwyższym priorytetem. Jeśli powierzchnia jest na trawie, powinien istnieć plan, aby uniknąć zamoczenia powierzchni pierścienia i stania się śliskim z powodu deszczu, jeśli to możliwe. Jeśli powierzchnia znajduje się na murawie, matach lub innej niezmiennej podłodze wewnętrznej, klub powinien „przetestować” powierzchnię pod kątem bezpieczeństwa u różnych psów o różnych prędkościach i rozmiarach przed wynajęciem obiektu. Dzień próbny to nie czas, aby dowiedzieć się, że powierzchnia twojego klubu jest niebezpieczna!

Kluby, które uważają, że nie ponoszą odpowiedzialności za bezpieczeństwo powierzchni, po prostu się mylą. Kiedy wnoszę opłatę za wstęp do klubu, oczekuję, że będą dbać o bezpieczeństwo moich psów tak bardzo, jak ja. Spodziewam się, że będą mieli już plan przygotowania lub zapewnienia powierzchni o dobrej przyczepności, nie są zbyt twarde lub zbyt puszyste, nie są grudkowate, nie są śliskie, nie są rutty i są świetne, bezpieczna powierzchnia dla mojego psa - i dla jego człowieka z drużyny - ja! Wierzę, że zapłaciłem za prawo oczekiwać, że wraz z innymi kwestiami bezpieczeństwa, takimi jak dobry sprzęt, bramkowanie pierścieniowe itd. Właśnie za to uważam większość mojej opłaty za wejście. Moja opłata za wejście nie dotyczy więcej pieniędzy na klub lub więcej „przywilejów” dla członków klubu. Chodzi głównie o bezpieczeństwo moich psów. (Uważaj na przyszły artykuł o tym, jak prawidłowo przygotować powierzchnię brudu.)

Niestety, kluby czasami nie potrafią przygotować bezpiecznej powierzchni, lub jasna powierzchnia pogarsza się w ciągu dnia z powodu kilku nieprzewidzianych zmiennych. Kiedy tak się dzieje, prawdą jest, że przewodnik staje się ostatnim adwokatem psa, a przewodnik musi być przygotowany na pociągnięcie psa i utratę opłat za wejście z powodu złej powierzchni. Uważam jednak, że przewodnik nie powinien podejmować tej decyzji.

Kluby powinny być odpowiedzialne za przygotowanie lub zapewnienie powierzchni, które są dobre dla WSZYSTKICH psów. Przez lata słyszałem, jak członkowie komisji próbnej bronią swoich biednych powierzchni, stwierdzając, że ponieważ ich osobiste psy nie ześlizgnęły się, powierzchnia jest w porządku. Faktem jest, że wszystkie psy skaczą inaczej. Zmienne, które się do tego odnoszą, są liczne. Jak szybki jest pies? Jak wygląda przednia struktura psa? A co z tyłem? Gdzie jest środek ciężkości psa? Ile lat ma pies? Jak duży jest pies? Słyszę, jak członkowie komitetu próbnego często mówią o konkurentach „jedzących kwaśne winogrona” z powodu skarg na poślizgnięcie się psów i zapukanych barów. To nie są „kwaśne winogrona”. Zwykle są to uzasadnione skargi na powierzchnię, która wymaga pełnej uwagi komisji egzaminacyjnej.

Mówiąc wprost, ODPOWIEDZIALNOŚĆ KLUBU za zapewnienie jak najbezpieczniejszej powierzchni naszym psom (i nam!).

Głos swoją opinią

Czy uważasz, że temat bezpieczniejszych powierzchni zwinności jest ważny?

Łagodzenie zagrożeń

Jednym z argumentów, jakie słyszałem przed poszukiwaniem i żądaniem bezpieczniejszych powierzchni, jest to, że nie ma znaczenia, czy pies biegnie po kiepskiej nawierzchni, czy świetnej powierzchni, ponieważ zwinność jest niebezpiecznym sportem, a psy psują się na wszystkich powierzchniach.

To mieszkanie nie ma sensu. Tak, psy mogą upaść na każdej powierzchni. Jeśli jednak psy psują się trzy razy częściej na Surface A niż na Surface B, to dlaczego ktokolwiek chciałby uruchomić swojego psa na Surface A? Czy społeczność agility jako całość nie powinna dążyć do najbardziej bezpiecznych powierzchni, zdając sobie sprawę, że nie ma w 100% bezpiecznej powierzchni, zamiast kontynuować z powierzchniami mniej bezpiecznymi? Najwyraźniej to logiczne myślenie nie jest jasne dla wielu w społeczności agility.

Problem jest prosty. Albo chcesz biegać po powierzchni z większym ryzykiem procentowym wypadku i zranienia psów, albo jesteś po stronie psów, chcąc pchać kluby i lokale wyborcze na powierzchnie, które mają mniejsze ryzyko wypadku. Jesteś albo dla dodatkowej ochrony swojego psa, albo nie. Nienawidzę być tak tępy, ale nie widzę innej, trzeciej opcji.

Train - Don't Complain?

Słyszę argument „trenuj na złą nawierzchnię” podawany przez cały czas w obronie śliskich nawierzchni. Chodzi o to, że jeśli pies będzie regularnie biegał po gładkiej powierzchni, naśladujesz powierzchnię podczas treningu i nauczysz psa, jak zachować ostrożność na tej powierzchni.

Istnieją jednak problemy z tą linią myślenia. Po pierwsze, pies będzie w niebezpieczeństwie, ucząc się spowalniać na bardziej śliskiej powierzchni. Przewodnik po prostu nie zawsze ma wystarczającą kontrolę prędkości nad szybkimi psami, a „spowolnienie psa” na tyle, aby niebezpieczna powierzchnia nie zawsze miała miejsce, nawet przy najlepszej obsłudze. Pomysł, aby pies zwolnił, musi najpierw poślizgnąć się na powierzchni i dowiedzieć się, że nie jest to bezpieczne.

Po drugie, nawet biegając wolniej, prawdopodobieństwo, że pies wyślizgnie się spod niego, jest wyższe na gładkiej powierzchni niż bezpieczniejsza. Wracamy do argumentu „czy wolisz biegać na bezpiecznej powierzchni lub gładkiej powierzchni” powyżej.

Argument „nie umiemy bąbelkować naszych psów”, o którym tak często słyszę, to po prostu głupi sposób mówienia: „Nie obchodzi mnie ograniczenie zagrożenia dla mojego psa”. Oczywiście nie zawsze możemy chronić nasze psy, ale możemy i powinniśmy łagodzić niebezpieczeństwa.

Wierzę, że ważne jest, aby psy nauczyły się biegać na wielu różnych, bezpieczniejszych powierzchniach. Zgadzam się na bezpieczniejszych powierzchniach - trenuj do tej powierzchni. Uważam, że dla mojego psa ważne jest, aby dowiedzieć się, jak to jest mieć pod nogami różne, bezpieczniejsze powierzchnie. Dobrze przygotowane zabrudzenia, dobra trawa, darń i maty z amortyzacją i świetną przyczepnością to wszystkie powierzchnie, na których chętnie będę trenować moje psy. Jeśli nie masz nic przeciwko, nie będę trenował moich psów na gładkich i niebezpiecznych powierzchniach, ponieważ nie będę prosić moich psów o bieganie po gładkich i niebezpiecznych nawierzchniach podczas treningu lub zawodów. Nie wierzę w „Pozwól mu się poślizgnąć. Zwolni.”

Słyszę: „Ale psy potrafią ślizgać się na każdej powierzchni”, znowu kręcąc się w głowach niektórych ludzi, gdy to czytają. Czytaj powyżej. Pomysł, który promuję, polega na zapewnieniu mniejszej szansy na poślizg psa. Czy jesteś za mniejszym poślizgiem, mniej obrażeniami i lepszymi nawierzchniami, czy za WIĘCEJ poślizgu, więcej kontuzji i złych powierzchni.

Zawsze tak robiliśmy

Słyszałem także argument od „dawnych” zawodników zwinności, że „Zawsze biegaliśmy po tej powierzchni i jest w porządku”. Ale myślę, że ich wołanie „Zawsze tak robiliśmy” jest właśnie tym problemem. Zmiana boli.

Kiedy obserwowałem debaty na temat zwinności na Facebooku, najbardziej odczuwałem tych, którzy regularnie przeprowadzają lub przeprowadzają próby na mniej bezpiecznych powierzchniach, w obronie. Ich „hackle” natychmiast wzrosły, gdy weszli w tryb defensywny, po tym jak poczuli się osobiście atakowani. Mam nadzieję, że ludzie przeczytają ten blog, że obniżają obronę, biorą głęboki oddech i naprawdę myślą o temacie. Jeśli twój klub oferuje powierzchnię, która powoduje więcej poślizgnięć i zderzeń niż inna powierzchnia, nie daj się obronić. Jak możesz to naprawić? Pomyśl poza pudełkiem - poza pudełkiem. Rzuć trochę pieniędzy na ten problem.

Jeśli prowadzisz psa na śliskiej powierzchni i czujesz się defensywnie po przeczytaniu tego bloga, zrelaksuj się. Wielu ma i mam nadzieję, że wszyscy się tego nauczyliśmy.

Cała idea tego bloga polega na przekonaniu społeczności agility o znaczeniu tworzenia bezpieczniejszych powierzchni dla naszych psów. Jak ktoś może się temu sprzeciwić, nie wyobrażam sobie. Niezależnie od tego, czy zgadzasz się ze wszystkimi moimi stwierdzeniami tutaj, czy nie, jestem pewien, że JESTEŚ dla bezpieczniejszych powierzchni.

Więc zacznijmy. Zacznijmy mówić. Zacznijmy głosować na bezpieczniejsze powierzchnie za pomocą naszych wpisów. Zróbmy zmianę. Sprawmy, by ten sport - i nasze psy - był jak najbardziej bezpieczny.

Pytania i Odpowiedzi