Kokcydioza

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Mikroskopijny organizm zwany kokcydią żyje w jelitach psa lub kota i powoduje chorobę zwaną kokcydiozą. Objawy obejmują biegunkę, wymioty, utratę apetytu i letarg. Szczenięta i kocięta mogą się odwodnić, a nawet umrzeć z powodu infekcji, choć niektóre zwierzęta nigdy nie wykazują żadnych objawów. Zwierzę może odebrać infekcję z gleby, odchody zakażonego zwierzęcia lub zjadanie zakażonego gryzonia. Na szczęście istnieją leki do leczenia kokcydiozy zarówno u psów, jak i kotów.

Przegląd

Kokcydioza jest częstym pasożytniczym stanem jelitowym wywołanym przez mikroskopijny, jednokomórkowy organizm znany powszechnie jako kokcydia. Chociaż istnieje kilka rodzajów kokcydii, psy z tym schorzeniem są zwykle zakażone Isospora canis, podczas gdy koty są zakażone Isospora felis.

Zakażone psy i koty zrzucają cysty zawierające pasożyta do stolca. Te torbiele mogą przetrwać w środowisku tak długo, jak rok. Inne zwierzęta mogą zostać zainfekowane przez połknięcie torbieli z zanieczyszczonego środowiska, zwykle podczas pielęgnacji. Psy i koty mogą również kurczyć pasożyta, jedząc zakażonego gryzonia.

Wewnątrz przewodu pokarmowego zwierzęcia torbiele pękają i pasożyt wchodzi do komórki jelitowej, gdzie się rozmnaża. Komórka ostatecznie pęka, uwalniając pasożyty i uszkadzając wyściółkę jelitową.

Gatunki kokcydii zakażające psy nie infekują kotów i vice versa. Jednak torbiele w kale jednego psa mogą zarazić innego psa, a torbiele w kale od jednego kota mogą być zakaźne dla innego kota. Jest bardzo mało prawdopodobne, że człowiek zarazi się gatunkami kokcydii, które dotykają psów i kotów.

U psów hodowlanych obserwuje się wysoką częstość występowania kokcydiozy, zwłaszcza gdy przebywają one w intensywnych warunkach przez długi czas. Młyny dla szczeniąt i inne zajęte hodowle są najczęściej nękane przez kokcydiozę, dlatego kupujący są ostrzegani, aby zbadali te obiekty pod kątem oznak biegunki.

Objawy i identyfikacja

Objawy kokcydiozy obejmują wodnistą biegunkę, która często jest zabarwiona krwią lub śluzem. Zwierzęta z tym schorzeniem mogą również doświadczać wymiotów, utraty apetytu i letargu. Szczenięta i kocięta mogą być poważnie dotknięte, wykazując odwodnienie, utratę wagi, aw niektórych przypadkach nawet śmierć.

Starsze zwierzęta zwykle mają łagodniejsze oznaki. Niektóre zwierzęta nie mogą w ogóle wykazywać żadnych objawów, podczas gdy wciąż wydalają cysty pasożyta w kale.

Rozpoznanie kokcydiozy polega na identyfikacji torbieli pasożytów podczas badania kału. Każdy nowy zwierzak wprowadzany do domu powinien jak najszybciej przetestować próbkę kału, aby zdiagnozować kokcydiozę lub inne infekcje pasożytnicze jelit. Ponieważ niektóre zwierzęta nigdy nie wykazują żadnych oznak, testy kału podczas corocznych badań fizycznych są uważane za standardową praktykę dla wszystkich zwierząt domowych.

Dotknięte rasy

Wszystkie rasy psów i kotów są uważane za równie podatne.

Leczenie

W leczeniu kokcydiozy można stosować kilka doustnych leków. Większość zwierząt domowych będzie wymagać codziennego leczenia przez 5 do 10 dni, ale niektóre zwierzęta będą musiały zostać wycofane, jeśli infekcja nie zostanie rozwiązana po pierwszej lub nawet drugiej rundzie. W gospodarstwach domowych z wieloma psami lub wieloma kotami dobrze jest traktować odpowiednio inne psy i koty, aby zapobiec ponownemu zakażeniu przez inne zwierzęta, które mogą nosić pasożyta, ale nie wykazują oznak.

Zwierzęta (szczególnie szczenięta i kocięta) z ciężkim odwodnieniem mogą wymagać leczenia płynami i hospitalizacji.

Ponieważ cysty są często trudne do znalezienia podczas badania kału, weterynarze będą czasem leczyć zwierzęta, jeśli istnieje duże podejrzenie kokcydiozy, nawet jeśli w stolcu nie ma cyst.

Zapobieganie

Zapobieganie zakażeniu zwierząt domowych przez cysty kokcydyjne w środowisku, mycie jego pościeli i czyszczenie każdej hodowli / silnie zaludnionych obszarów produktem amoniakalnym powinno być podstawową praktyką, szczególnie, jeśli wiele psów / kotów dzieli ten obszar. Zbieranie i usuwanie kału tak szybko, jak to możliwe, oraz trzymanie zwierząt domowych od polujących gryzoni, jeśli to możliwe, są również uważane za podstawowe środki zapobiegawcze.

Ten artykuł został sprawdzony przez lekarza weterynarii.