Historia owczarków niemieckich

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Szczegółowo przyjrzymy się historii tej fascynującej rasy. Owczarki niemieckie są już od dłuższego czasu - są duże, futrzaste i pochodzą z - zgadnij gdzie? Niemcy! Początkowo były hodowane jako psy stróżujące i pomagały w hodowli zwierząt, ale ich towarzystwo, inteligencja i życzliwość szybko uczyniły z nich popularny wybór dla zwierząt.

Po przeczytaniu tego artykułu będziesz miał dużo lepsze zrozumienie pochodzenia swoich ulubionych futrzanych przyjaciół.

Wczesna historia rasy Owczarek niemiecki

Pochodzenie owczarka niemieckiego wywodzi się z Europy w połowie XIX wieku, kiedy ludzie zaczęli próbować rozwijać standardowe rasy psów. Wcześniej psy nie były tak udomowione jak teraz. Nie można było pójść na przykład do sklepu i wybrać czystej rasy Alaskan Husky. To, co widziałeś, to to, co masz, i często ludzie nie mają pojęcia, jakiego rodzaju psa mieli nawet.

Psy były hodowane zgodnie z lokalnymi potrzebami, wybierając i wybierając różne cechy, które byłyby pożądane dla tych, którzy chcą mieć psa. W Niemczech rolnicy potrzebowali ochrony swoich zwierząt i potrzebowali pomocy w zaganianiu owiec. Wymagało to dobrego połączenia siły, zwinności, inteligencji i dobrego wyczucia węchu i kierunku.

W miarę jak hodowcy nadal izolowali te cechy, pojawiła się powoli rozpoznawalna rasa owczarka niemieckiego. Te psy nie mają problemu z pasaniem owiec, a cechy inteligencji i siły przebiegały przez całą rasę. Jednak wygląd tych psów i ich indywidualne zdolności, ale często różniły się między osobami.

Naturalnie, aby stworzyć znormalizowaną rasę, hodowcy musieli wyeliminować te różnice.

Towarzystwo Phylax

W końcu stało się to możliwe, a pierwszym znaczącym czynnikiem był Phylax Society, komitet, który powstał w Niemczech w 1891 roku. Towarzystwo to było poświęcone tworzeniu standaryzowanych ras psów w całych Niemczech. Zamierzali rozwinąć rasy psów, które można łatwo zidentyfikować i miały minimalną zmienność między osobnikami.

Pozwoliłoby to właścicielom zwierząt i właścicielom psów na wybór zwierząt na podstawie zestawów umiejętności i cech fizycznych. Wiedzieli, że ludzie będą znacznie częściej kupować zwierzęta, jeśli będą mogli założyć, że każde zwierzę będzie tak samo produktywne i trwałe jak następne.

Towarzystwo Phylaxa nie trwało długo. Członkowie nie zgadzali się, które cechy powinny być izolowane i hodowane; nie zgadzali się również co do metod hodowania psów, co prowadzi do wielu wewnętrznych konfliktów. Społeczeństwo zostało rozwiązane po zaledwie trzech latach, ale prowokowało osoby prywatne i przemysł hodowli psów do pójścia naprzód.

Złoty standard

Tylko dlatego, że Stowarzyszenie Phylax zostało rozwiązane, nie znaczyło, że wszyscy jego członkowie byli poza grą w hodowli psów. Max Von Stephanitz był jednym z takich członków i ten, który wyraził swoje opinie wystarczająco mocno, aby przyczynić się do ostatecznego rozwiązania grupy.

Max uważał, że psy powinny być zwierzętami pracującymi i powinny być hodowane, aby to odzwierciedlać. Pewnego dnia, w 1899 roku, Max oglądał wystawę psów. Na wystawie spotkał zwierzę, które zostało wyhodowane tak, by odpowiadało standardom, których tak bardzo pragnął. Pies, który znalazł, był silny, inteligentny, zwinny i dość duży - zdolny do poradzenia sobie z ogromną ilością pracy.

Max był zachwycony i natychmiast kupił psa. Po tym założył Verein für Deutsche Schäferhunde - znany również jako Towarzystwo Owczarka Niemieckiego. To uczyniło psa Maxa, którego nazwał Horandem, pierwszym GSD na świecie. Rasa została dodana do rejestru psów rasy w tym samym roku.

Kontynuuj programy hodowlane

Pies Maxa stał się centrum uwagi przez jakiś czas. Stał się głównym celem wielu programów hodowlanych, ponieważ ludzie byli tak zachwyceni jego siłą fizyczną i cechami. Horand został wyhodowany z różnego rodzaju psów z innych części społeczeństwa, stymulując tworzenie wielu popularnych ras psów.

We wczesnych latach hodowli psów chów wsobny był konieczny, aby wyizolować pożądane cechy. Pies Maxa i jego najbliższe potomstwo byli znani z tego, że każdy ojciec miał blisko 100 psów. Hektor, najbardziej udany potomek Horanda, miał 84 psy, z których większość była zinbredowana z oryginalnym GSD.

Jak wzrosła popularność rasy

UK Kennel Club był grupą instrumentalną w pierwszych latach hodowli i udomowienia psów. Brytyjski Kennel Club nie zaakceptował GSD w swoim rejestrze do 1919 roku, a kiedy to zrobili, zarejestrowano tylko 54 z nich.

Małe liczby nie trwały jednak długo. 7 lat później, w 1926 r., Liczba owczarków niemieckich wzrosła z zaledwie 54 do ponad 8000. W tym czasie GSD stały się dobrze znane na arenie międzynarodowej. Było to częściowo spowodowane wydarzeniami na świecie w tym czasie.

Rasa psów została uznana na arenie międzynarodowej pod koniec pierwszej wojny światowej, ponieważ wielu żołnierzy wróciło do domu z historiami o psach. Powiedzieli swoim rodzinom i przyjaciołom, jak przyjacielskie, silne i lojalne były te niesamowite psy.

Oczywiście ludzie dostrzegli potencjał rasy. Aktorzy zwierzęcy ze Stanów Zjednoczonych przyczynili się do dalszego rozpowszechnienia popularności owczarka niemieckiego i wkrótce zostali zarejestrowani w Stanach Zjednoczonych.

Pierwsza zarejestrowana w USA została nazwana Królową Szwajcarii, ale nie była w stanie wnieść zbyt wiele do samej rasy. Chociaż mogła przyczynić się do rozpowszechnienia popularności, jej dzieci nie przetrwały dzięki niewłaściwym technikom hodowlanym. Utrudniło to rosnącą popularność rasy, ale psy tak niesamowite musiały ponownie znaleźć swoją popularność.

Odrodzenie Pasterza

Sieger Pfeffer von Bern, GSD z imiennikiem, który jest wierny swemu przodkowi, był ogromną częścią powodu, dla którego rasa psów zyskała popularność. Ten pies stał się wielkim zwycięzcą na niektórych pokazach American Kennel Club i był pierwszym owczarkiem niemieckim, który to zrobił. Ludzie po raz kolejny przypomnieli sobie fantastyczny wygląd i lojalność tych psów, a popularność wzrosła.

W przyszłości popularność rasy ponownie spadła. Jego imiennik nie sprawdził się w Ameryce, biorąc pod uwagę obecne okoliczności II wojny światowej - wzrost reżimu nazistowskiego doprowadził do wielu antyniemieckich propagand w świecie zachodnim. Nikt nie chciał psa z imiennikiem wrogów państwa. Wiele osób z owczarkami niemieckimi często mówiło ludziom, że są zupełnie inną rasą.

Po drugiej wojnie światowej popularność tej rasy była niska. Gdy napięcie z Niemcami ucichło, popularność rasy powoli zaczyna rosnąć. W latach 60. wielu ludzi nie miało nic przeciwko posiadaniu psa o niemieckiej nazwie.

Populacje i popularność wciąż rosną. Do 1993 r. GSD były trzecią najpopularniejszą rasą w USA. Ich popularność nadal się poprawiała, a od 2009 r. Owczarki niemieckie były drugim najbardziej popularnym. Często zdarza się, że rasa znajduje się w pierwszej piątce światowych rejestrów psów.

Jaka jest Twoja ulubiona praca dla owczarka niemieckiego?

Współczesna rasa

Psy, które dziś znamy jako owczarki niemieckie, nie są takie same jak psy, które Max wychował kilka wieków temu. Współcześni hodowcy GSD nie skupiają się na tych samych rzeczach, co Max. Wynika to po części z faktu, że psy są obecnie bardziej udomowione. Ludzie są bardziej zainteresowani posiadaniem psa jako zwierzęcia zamiast pracującego zwierzęcia.

Ponieważ Max to psy, które początkowo były hodowane jako zwierzęta pracujące, zostały stworzone, aby były mocne, zwinne i sprawne fizycznie - bardziej niż inne cechy. Wielu ludzi wierzy, że hodowcy, którzy nie przestrzegają surowych przepisów, które obowiązywały w czasie, gdy Max hodował oryginalne owczarki niemieckie, doprowadziły do spadku zdrowia i jakości rasy.

Ci, którzy krytykują nowoczesne metody hodowli, uważają, że należy ściśle przestrzegać wytycznych. Max był w stanie wyeliminować wrodzone wady poprzez chów psów tylko z tymi, którzy mieli pożądane cechy. Współcześni hodowcy nie są tak spięci - przynajmniej nie w wielu przypadkach.

Niestety, z tego powodu pojawiło się wiele problemów genetycznych w rasie, której wcześniej nie było. Problemy te obejmują dysplazję stawu biodrowego, słaby temperament, brak zębów, blade kolory i zdeformowane uszy.

Obecni Pasterze Dnia

Nie wszyscy hodowcy GSD odmawiają przestrzegania surowych wytycznych. Hodowcy ci zapewniają głównie udomowione psy dla rodzin. Jest wielu, którzy nadal je hodują, by być psami pracującymi i dostarczają psom profesjonalne branże.

Psy policyjne są najczęściej owczarkami niemieckimi - a przynajmniej tymi, które są wykorzystywane do prac sądowych, niekoniecznie tych, które są wykorzystywane do ścigania przestępców (choć robią również świetne psy atakujące.) Są sprawdzane pod kątem ich zdolności do śledzenia przestępcy dzięki ich niesamowitemu zmysłowi węchu i patrolowania obszarów dzięki ich bystrym zmysłom. Mogą być również używane jako psy stróżujące.

Rasa ma również wiele zastosowań wojskowych. Mogą być łatwo wyszkoleni jako zwiadowcy, którzy mogą zapewnić przewagę w linii służby. Psy są również używane do ostrzegania wojska, jeśli pojawią się wrogowie, a także do ogrzania zimnych żołnierzy. Ponadto, ponieważ psy mają bystrzejsze zmysły niż ludzie, są bardziej skłonni do wykrywania pułapek lub niebezpiecznych sytuacji przed swoimi towarzyszami. Niektóre owczarki niemieckie zostały nawet przeszkolone do skakania dla wojska.

Jest oczywiście wielu rolników, którzy używają GSD do pierwotnego celu: będąc pasterzami! Mogą pomóc w patrolowaniu granic pól uprawnych i utrzymywać zwierzęta w ryzach, kierując je na obszary, które mogą wypasać i chronić je przed drapieżnikami.

GSD pojawiają się obecnie w różnych dziedzinach. Udowodnili, że są idealnymi psami do pracy jako psy poszukiwawcze i ratownicze, pomagają policji znaleźć narkotyki, do wykrywania materiałów wybuchowych, do pracy w kopalniach i do wszelkich innych zadań wymagających inteligencji, pracowitych, silnych zwierząt do pracy z mężczyzną.

Pozostają jedną z najpopularniejszych ras psów, które kiedykolwiek istniały. Mają interesującą historię i zasłużyli sobie na miejsce wśród największych ras psów dzięki potężnej kombinacji cech.

Owczarki niemieckie są wynikiem ciężkiej pracy hodowców, potrzeb rolników i klasy robotniczej, pragnień ogółu ludności, a przede wszystkim determinacji i lojalności tych fantastycznych psów.