Czy możesz mieć psa szopa jako zwierzaka?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Szopy są charyzmatycznymi psami, które zyskują popularność dzięki męskości internetu. Popularny w Japonii, a także gwiazdy filmu Studio Ghibli Pom Poko, ostatnio stały się przedmiotem fascynacji ludzi Zachodu niezaznajomionych z tym niezwykłym gatunkiem. Szopy, zwane również tanukisami, nie są szopami ani psami - należą do rodziny psowatych i są najbardziej spokrewnione z prawdziwymi lisami. Pochodzą z Azji Dalekiego Wschodu. Choć ich wygląd może być humorystyczny, ich trudność w nowoczesnym społeczeństwie jest nieco trudniejsza.

Czy Tanukis jest prawny czy nie?

Niestety, w wyniku ich inwazyjnych tendencji własność jenota została zakazana w wielu krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych. USA ma zaskakująco niską liczbę gatunków, które są zakazane na poziomie federalnym w odniesieniu do prywatnej własności we wszystkich stanach, w tym w possum pędzla, surykatki, Dhole i latające gatunki lisów. Aby stworzyć tę ekskluzywną listę, muszą istnieć wystarczające dowody na to, że gatunek może stać się inwazyjny i istnieje wiele dla psa jenota.

Chociaż niewiele jest dowodów na to, że jenoty mają negatywny wpływ na ptaki łowne i inne rodzime zwierzęta [1], należy założyć, że tak płodny gatunek może powodować dramatyczne skutki. Szop pracz nie jest obecnie nielegalny w niektórych krajach, w tym na niektórych obszarach w Wielkiej Brytanii otoczonej wodą. W rezultacie RSPCA i inne grupy pracują nad zmianą tego. Ponieważ odnotowano niewielką liczbę rzadkich obserwacji gatunków na wolności, które prawdopodobnie uciekły lub celowo wypuściły zwierzęta domowe, przypuszcza się, że mogą one rozprzestrzeniać się równie łatwo, jak to miało miejsce w innych częściach Europy. Obecnie nie ma dowodów na to, że psy jenotów mają siedzibę w Wielkiej Brytanii.

Co to są psy szopowe?

W całej Europie i częściach Rosji psy jenota (Nyctereutes procyonoides) stały się wybitnymi gatunkami inwazyjnymi. W rezultacie gatunek jest silnie prześladowany i agresywnie ścigany, ponieważ różne organizacje środowiskowe wzywają do prób ich wykorzenienia. Szopy stwarzają wiele zagrożeń dla dzikiej przyrody, w tym drapieżnictwo ptaków gniazdujących na ziemi i innych małych zwierząt. Niosą też kilka patogenów, w tym tasiemca Echinococcus multilocularis-które mogą być potencjalnie śmiertelne dla ludzi, gdy nie są leczone - i Trichinella spp. Podobnie jak wszyscy członkowie rodziny canid, są również wektorem wirusa wścieklizny. Niestety, zostały one ustanowione w wielu krajach i całkowite ich wyeliminowanie może być niemożliwe.

Gdzie się znajdują?

Szop pracz pochodzi z wschodniej Syberii, Chin, Mongolii, Wietnamu, Korei i Japonii [3]. Po raz pierwszy zostały wprowadzone do części byłego Związku Radzieckiego w 1929 r. [2] z wysp Morza Japońskiego.

• Szopowe psy z powodzeniem założyły się w Estonii, na Litwie, Białorusi i Ukrainie. W latach 60. przeprowadzili się z Polski do Brandeburga. Niewielkie populacje, które rzadko obserwowano w latach 80-tych, szybko rozprzestrzeniły się w Niemczech w latach 90. [3].
• Tempo wzrostu populacji jenotów było najwyższe w południowej i południowo-wschodniej Finlandii, gdzie każdego roku rodzi się milion młodych. Pierwsze szopy w Finlandii były obserwowane w latach 30-tych XX wieku, a ich liczba wzrosła do regularnych obserwacji w latach 50. XX wieku [2]. W połowie lat 70-tych rozpowszechnili się, osiągając szczyt w latach 80-tych. Ich populacja jest obecnie stabilna w Finlandii i jest najludniejszym drapieżnikiem w kraju [4].
• Wydaje się, że zwierzęta rozprzestrzeniły się na inne kraje europejskie, takie jak Szwecja, Holandia, Szwajcaria, Francja i Norwegia, gdzie okazjonalnie występują [2]. Prawdopodobnie rozprzestrzeniły się na Norwegię ze Szwecji [1].
• Obecnie populacje jenotów nadal rozprzestrzeniają się w Europie Środkowej i są rozpowszechnione w całej Europie Północnej i Wschodniej [1]. Łącznie 9000 (z 10 000) jenotów zostało z powodzeniem wypuszczonych na dzikie tereny 76 okręgów, terytoriów i republik Związku Radzieckiego [3].

Adaptacyjność Racoon Dog

Szopy są bardzo podatne na adaptację, a wiele części Europy i Rosji odzwierciedla ich zasięg w zakresie klimatu i dostępności żywności. Szopy również migrują na duże odległości i mają duże zdolności reprodukcyjne, wytwarzając średnio 9 młodych na miot [4]. Szop pracz był w stanie rozszerzyć swój zasięg w tempie 40 km rocznie w Finlandii [3].

Istnieje kilka połączonych czynników, które doprowadziły do tego, że jenot osiągnął sukces w adaptacji do szybko rozprzestrzeniających się gatunków inwazyjnych: wszystkożerna dieta i zdolność do utrzymywania się na jednym produkcie spożywczym, zdolność do hibernacji na obszarach o długich zimach (są jedynymi psami, które zimują ), żadnych naturalnych drapieżników, naturalna skłonność do wędrówek na długich dystansach, co pozwala na przepływ genów w populacjach, ich monogamiczna natura umożliwiająca im wychowywanie młodych z obojgiem rodziców [4] i oczywiście fakt, że było wiele wprowadzeń [1]. Populacje jenotów wydają się być najlepsze w dłuższych sezonach wegetacyjnych, ponieważ ich populacje mają tendencję do zmniejszania się w bardziej północnych obszarach [2].

Dlaczego psy szopa powinny być legalne

Chociaż istnieje wiele dowodów na to, że celowe wypuszczanie dużych populacji hodowlanych psów jenotów do odpowiedniego klimatu spowoduje nieuchronnie same zwierzęta i rozprzestrzenianie się, nie wydaje się, aby istniały takie rzadkie ucieczki lub celowe uwalnianie niewielkiej liczby zwierząt, które może, ale nie musi być jakości hodowlanej, spowoduje takie. W rzeczywistości inwazyjne ssaki, które zostały ustalone wyłącznie z uwolnionych lub uciekających populacji zwierząt, są niezwykle rzadkie. Zasadniczo istnieje wymóg, aby gatunek był powszechny, tak jak w przypadku (zawsze legalnych) zwierząt domowych, takich jak koty, psy i złote rybki, które stały się inwazyjne w wielu krajach.

Wykorzystując Florydę jako modelowy model, dość popularne jest egzotyczne posiadanie zwierząt domowych, a klimat jest odpowiedni dla wielu gatunków. Podczas gdy znaczna liczba gadów, ptaków, płazów i ryb powstała w różnych regionach Floridanu, istnieje żałośnie niska liczba ssaków, które pochodzą z handlu zwierzętami domowymi, które stały się naprawdę ustalone. Większość z nich była wynikiem dużej liczby zwierząt hodowlanych, które uciekły lub zostały celowo uwolnione z jednego obiektu. Ponieważ szopy są niepopularnymi zwierzętami na całym świecie i nie są hodowane w obiektach hodowlanych dla zwierząt domowych, wydaje się, że nie byłoby sposobu na jednoczesne zwolnienie dużej liczby zwierząt. W rzeczywistości handel futrami jenotów, który jest odpowiedzialny przede wszystkim za problem, stwarza to ryzyko, ale nadal pozostaje legalny.

Większość gatunków inwazyjnych ssaki wywodzi się z wypuszczania setek osobników hodowlanych, co dotyczy również niektórych gadów i ptaków. Istnieją dowody na to, że inwazja birmańskich pytonów na Florydzie powstała w wyniku zniszczenia zakładu hodowli węża podczas huraganu Andrew. Kiedy ludzie widzą na wolności nie-rodzime egzotyczne zwierzęta, błędnie wierzą, że gatunek został ustanowiony, co nie jest prawdą. Przypadkowe (i niestety zamierzone) uwolnienia są nieuniknione, ale te pojedyncze incydenty nie muszą powodować zniszczenia środowiska.

Sposoby zmniejszenia lub wyeliminowania szkód środowiskowych w handlu zwierzętami

• Regulować hodowców i wymagać mikropęknięć dla gatunków wykazujących inwazyjne tendencje dzięki metodom opartym na dowodach.
• Wymagaj, aby niektóre gatunki były kastrowane lub sterylizowane, gdy są sprzedawane jako zwierzęta hodowlane.
• Zapobiegaj hodowcom na dużą skalę, w których przebywa duża liczba zwierząt hodowlanych w jednym obiekcie, ograniczając handel do hodowców hobbystycznych z dopuszczalną liczbą par hodowlanych.
• Informuj opinię publiczną o tym, dlaczego wypuszczanie zwierząt domowych jest szkodliwe dla środowiska i które zawierają egzotyczne dni amnestii dla zwierząt. Zniechęcaj do posiadania gatunków o wysokich wymaganiach konserwacyjnych u wszystkich, ale najbardziej wykwalifikowanych właścicieli.

Referencje

1. Kauhala, Kaarina i Rafał Kowalczyk. „Inwazja jenota Nyctereutes procyonoides w Europie: historia kolonizacji, cechy jego sukcesu i zagrożenia dla rodzimej fauny”. Aktualna zoologia 57.5 (2011): 584-598.
2. Helle, Eero i Kaarina Kauhala. „Historia dystrybucji i obecny status psa jenota w Finlandii”. Ekografia 14.4 (1991): 278-286.
3. Drygala, Frank i in. „Wstępne wyniki badań ekologicznych psa jenota (Nyctereutes procyonoides) we wschodnich Niemczech”. Zeitschrift für ökologie und Naturschutz 9 (2000): 147-152.
4. Ssaki Związku Radzieckiego Cz. II część 1a, SIRENIA I CARNIVORA (krowy morskie; wilki i niedźwiedzie), V.G. Heptner i N.P. Redaktorzy Naumov, Science Publishers, Inc. USA. 1998. ISBN 1-886106-81-9.

Pytania i Odpowiedzi