Lęk przed separacją: Uspokój destrukcyjne zachowanie psa, gdy pozostanie sam

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:19

P. Mój pies drapie drzwi w naszym domu, kiedy zostawiamy ją samą. Co mogę zrobić?

O. Twój pies może wykazywać oznaki lęku separacyjnego. Dla psów, które cierpią z powodu dolegliwości, pozostawienie samego siebie może spowodować panikę, która jest często wyrażana poprzez destrukcyjne zachowanie w domu.

Psy, które wyrządzają szkodę domowi, gdy pozostają same, nie robią tego z powodu złośliwości lub chęci „wyrównywania” za to, że zostały. Zniszczenie domu może być spanikowanym wyrazem strachu. Może to być również spowodowane brakiem odpowiedniej stymulacji, nadmiernym przywiązaniem do właściciela lub niepokojem.

Ucieczka za wszelką cenę

Gdy kły celują w punkty wyjścia, takie jak drzwi lub okna, może to wynikać z tego, że znajdują się w tak niespokojnym stanie, że próbują uciec za wszelką cenę, czy to przez żucie, wspinaczkę, czy wyrwanie się. Pies może żuć lub wyginać pręty w klatce, wspinać się lub wykopywać z ogrodzenia, przeskakiwać przez otwarte okno lub pazurować lub żuć drogę przez drzwi.

Poza próbą ucieczki, objawy lęku separacyjnego u psa mogą obejmować cieniowanie jej osoby, szalone zachowanie po odejściu i powrocie osoby, ślinienie się, sapanie, anoreksję, niezdolność do osiedlenia się, wokalizację, stymulację, samouszkodzenie i utratę nawyków w łazience.

Pies z lękiem separacyjnym potrzebuje natychmiastowej pomocy. Pies jest narażony na obrażenia fizyczne i dalsze obrażenia emocjonalne, podczas gdy jej niepokój trwa. Próby ucieczki mogą powodować obrażenia, w tym złamane zęby i pazury, odłamki drewna, skaleczenia ze szkła, urazy związane z upadkiem i uduszenie. Niektóre kły stają się tak zmartwione, że się okaleczają, na przykład żując własny ogon. Z każdym spanikowanym doświadczeniem bycia pozostawionym w spokoju, pies może tworzyć niepokoje, które nasilają jej reakcję w przyszłości.

Skonsultuj się ze specjalistą

Rozwiązanie problemu lęku separacyjnego najlepiej zrobić z profesjonalną pomocą. Zacznij od skonsultowania się z weterynarzem behawiorystą lub pracy z weterynarzem w połączeniu z dodatnim trenerem psa.

Nie ma jednego uniwersalnego podejścia do leczenia lęku separacyjnego, ponieważ każdy pies różni się poziomem lęku i odpowiedzi na leczenie. Ogólnie rzecz biorąc, leczenie polega na odczulaniu i przeciwdziałaniu warunkowaniu psa do pozostania w spokoju, co sprawia, że doświadczenie odejść jest mniej intensywne i zwiększa jej poczucie radości i relaksu w samotności. Inne powszechne praktyki to zwiększenie aktywności fizycznej i stymulacji psychicznej, aby pomóc piesowi się osiedlić. Czasy odejścia i powrotu są mniej emocjonalne i ekscytujące, aby uniemożliwić piesowi pracę. Środowisko, w którym przebywa pies, jest również dostosowane do komfortu psa, co w wielu przypadkach oznacza obszar chroniony przez psa, który jest otwarty, a nie zamknięty, ponieważ wiele psów wpada w panikę z powodu poczucia zamknięcia. Trening na rzecz niezależności, np. Poprzez nauczanie pobytu na macie, pomaga również budować zaufanie psa, gdy jej właściciel jest nieobecny.