Wojna róż

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:19

Naprawdę nie planowaliśmy zdobyć kolejnego psa. Nie żebyśmy jej to powiedzieli. Ale to była jedna z tych rzeczy. Słodka fotografia Rosie i rozdzierające serce opisy dawnych krzywd sprawiły, że wysłaliśmy krótki e-mail z zapytaniem, a zanim się zorientowałeś, była nasza. To było z góry przeznaczone.

Nie tak pewny tego nowego członka naszej rodziny był nasz jedyny pies, Esther; Esther Louisa Rose, miniaturowy jamnik o królewskim temperamencie i bólach pleców, stara dusza od pięciu lat z, niestety, rdzeniem kręgowym znacznie lepiej pasującym do znacznie starszego psa. A teraz nowy pies (choć nie młodszy), kudłaty, mały dywanik z jamnika z językiem zbyt długim, by pomieścić w jej małym pysku i oddechu, który mógłby rozebrać farbę, wdzierając się na jej terytorium, zniewagą obelg, nazwa wspólna - Rose. Och, hańba tego wszystkiego.

Co zaskakujące, wszyscy zadomowiliśmy się całkiem nieźle. Rosie, mój niemal stały cień, podąża za mną z pokoju do pokoju, machając ogonem, głupio. Esther, pani dworu, przewodzi z największego z małych łóżek dla psów, opierając się plecami, kiedy nie żebrze o ser, podczas gdy Rosie postanawia albo sikać na dywanie, albo udać się na patio sąsiada, aby zrobić interes, gdzie jej praca będzie być odkryte z niezadowoleniem. Jeden pies od czasu do czasu próbuje skusić drugiego do poddania się lub spojrzeć sobie nawzajem, zanim zainicjuje przedwcześnie przerwane przechodzenie gry. Śmieszne małe stworzenia, te dwie uzupełniają naszą pstrokatą załogę. Dziwię się - jak znaleźliśmy się nawzajem? - i szepczemy pozdrowienie dla naszego najnowszego członka: Witaj, maleńka, znalazłeś drogę do domu. Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że tu jesteś.